Όσο καλοπροαίρετος και να είναι κανείς, το σενάριο αυτό που προσπάθησε να πλασάρει η ελληνική κυβέρνηση για να υποβαθμίσει τη βόλτα του Ορούτς Ρέις στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Κρήτης, δεν πείθει. Βασικά, είναι αστεία…

Το τουρκικό σεισμογραφικό μπήκε λοιπόν στην υφαλοκρηπίδα μας, έκανε μία υποτυπώδη έρευνα και αποχώρησε, με την Ελλάδα να παρακολουθεί. Και τι έπρεπε να κάνουμε δηλαδή, να το τορπιλίσουμε; Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα. Και θα απαντήσουμε: Όχι βέβαια.

Ωστόσο, από τη στιγμή που η χώρα μας θεωρεί ότι παραβιάζεται η υφαλοκρηπίδα της και το δίκαιο της θάλασσας, δεν μπορεί και να μην κάνει τίποτα. Δεν βρίσκονται δηλαδή στα δύο άκρα οι λύσεις. Δεν είναι πόλεμος ή τίποτα.

Είναι σωστό να αποφεύγουμε τα θερμά επεισόδια και να μένουμε ψύχραιμοι απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις. Δεν γίνεται, όμως, να μένουμε θεατές και απλώς να λέμε και να ξαναλέμε ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.

Ουσιαστικά μονολογούμε για το πόσο δίκιο έχουμε, αλλά δεν το βρίσκουμε. Γκρινιάζουμε μονότονα, την ώρα που η Τουρκία κάνει παιχνίδι και όσο περνάει ο καιρός δεν κερδίζουμε κάτι. Αντίθετα, δίνουμε χώρο στον «αντίπαλο».

Και όσο δίνεις θάρρος στον… χωριάτη ξέρετε τι γίνεται. Κάποια στιγμή θα έρθει και το θερμό επεισόδιο και τότε θα μας… σύρουν σε διαπραγματεύσεις να τα βρούμε με τους Τούρκους. Αλλά δεν θα έχουμε την άνεση που έχουμε τώρα. Θα μας… βαραίνει το θερμό επεισόδιο. Θα… καιγόμαστε για λύση. Θα μας πιέζουν για λύση.

Ο Τραμπ το έχει πει ήδη σε Μητσοτάκη και Ερντογάν: «Βρείτε τα». Ας το εκμεταλλευτούμε τώρα. Έτσι κι αλλιώς εκεί θα οδηγηθούμε τελικά. Μοιάζει τώρα να είναι μία καλή στιγμή. Ο άνεμος φυσάει προς τη Χάγη. Αλλά, να συνεννοούμαστε. Μόνο για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ .