Η ΕΕ σοκαρισμένη από τις εξελίξεις του 2015 αποφάσισε τελικά να «στριμώξει» το ζήτημα ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, καθώς δεν κατάφερε να καταλήξει σε ομοφωνία για διαμερισμό των προσφύγων σε όλα τα κράτη-μέλη.
Την ευρωπαϊκή αυτή «ήττα» ακολούθησαν μία σειρά από λάθη, που έφεραν την Ελλάδα σε πολύ δύσκολη θέση. Κυριότερο λάθος το γεγονός ότι η Ελλάδα (επί ΣΥΡΙΖΑ) αποδέχθηκε το ρόλο όχι μόνο της χώρας υποδοχής αλλά της χώρας «αποθήκης».
Και επειδή το πολιτικό κόστος ήταν μεγάλο και οι φωνές στην ΕΕ δεν ακούγονταν καν, η Ελλάδα αποφάσισε να «απομονώσει» το πρόβλημα στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, γιατί τα πολιτικά κόμματα μπορούσαν να «θυσιάσουν» μία περιφέρεια της χώρας, αλλά ως εκεί...
Κάπως έτσι «βολευτήκαμε» όλοι... Μόνο που ξεχάσαμε ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι άνθρωποι και όταν κανείς δεν τους ακούει, θα κάνουν «σήματα καπνού». Με φωτιές!
Δεν έκαψαν το σπίτι τους ή τη χώρα που τους φιλοξενεί. Έκαψαν τη φυλακή τους. Το στρατόπεδο συγκέντρωσής τους. Για να κάνουν «σήματα καπνού», να στείλουν μήνυμα στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον πλανήτη, όλους μας, που τους ξεχάσαμε εκεί. Αν καθαρίσουμε τα μάτια από το μίσος και το φόβο θα δούμε καθαρά.
Η Μόρια (με τα 13.000 αντί για 3.000 άτομα) ας μην ξεχνάμε είχε lockdown από τον Μάρτιο. Και με τα πρώτα κρούσματα αποφασίστηκε καραντίνα σε κοντέινερ, χωρίς ουσιαστική φροντίδα, για όποιον βρεθεί θετικός. Δεν υπήρχε κανένα σχέδιο. Το μόνο σχέδιο ήταν ο εγκλωβισμός.
Το χειρότερο δε είναι ότι αν κρίνουμε από τις δηλώσεις Μηταράκη-Πέτσα, ακόμα αυτό πιστεύουν πως είναι το σωστό. Ο εγκλωβισμός. Οι κλειστές δομές.
Οι υπουργοί μάλιστα κούνησαν και το δάχτυλο πάνω από τις στάχτες, πάνω από τους ανθρώπους που κοιμήθηκαν στο δρόμο, λέγοντας πως η κυβέρνηση θα τιμωρήσει τους «απείθαρχους» και τους «ταραξίες».
Ο... κύκλος κλείνει ξανά με την Ευρώπη, η οποία υπόσχεται αλληλεγγύη στην Ελλάδα, λες και μας βοηθάει επειδή μας βρήκε ένας σεισμός. Μια φυσική καταστροφή. Λες και δεν είναι αυτοί οι βασικοί υπεύθυνοι για την ανθρώπινη τραγωδία διαρκείας. Λες και δεν είναι οι δικές τους πολιτικές που τα έκαναν όλα στάχτη...
Το μεταναστευτικό/ προσφυγικό ζήτημα δεν μπορεί να το διαχειριστεί κανείς, ούτε με φυλακές, ούτε με ανεμελιά... Θέλει ριζοσπαστικές πολιτικές και σχέδιο, ανοιχτά μυαλά για ανοιχτά σύνορα και σύγκρουση με τις χώρες του Βίζενγκραντ που κλείνουν το δρόμο. Οι πρόσφυγες πρέπει να κατανεμηθούν στην Ευρώπη αναλογικά και τελικά να ενσωματωθούν στις κοινωνίες των χωρών.
Ασφαλώς, αυτή η διαδικασία θέλει περισσότερη δουλειά από το να χτίσεις μία ακόμα φυλακή και μαντέψτε τελικά ποια επιλογή θα γίνει... Σωστά μαντέψατε. Μια από τα ίδια. Μέχρι την επόμενη φωτιά.
