Σε πρόσφατο συνέδριο, ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, έδωσε το παρών και παρουσίασε τις θέσεις της Νέας Δημοκρατίας για το δημογραφικό. Κάποιες ήταν κοινότοπες, κάποιες αυτονότητες, κάποιες αναμασημένες, αλλά για να είμαστε δίκαιοι υπήρξε και μία ευχάριστη έκπληξη.
Εκτός λοιπόν από τα... γνωστά αφηγήματα για το brain drain, το στεγαστικό και τα επιδόματα γέννας, που ακούμε σταθερά από όλους πριν στηθούν οι κάλπες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε και κάτι που ξάφνιασε. Εμάς θετικά, αλλά πολλούς στη ΝΔ αρνητικά.
Ο Πρωθυπουργός έκανε λοιπόν μία σύντομη -έστω- νύξη «για ένα θέμα που πρέπει να ανοίξει και στη χώρα μας και είναι η ένταξη στην ελληνική κοινωνία των νόμιμων μεταναστών».
Πρόκειται, αν μη τι άλλο, για μία ολόσωστη θέση, αλλά μάλλον αντιδημοφιλή εντός των τειχών της ΝΔ. «Κόκκινο πανί» για πολλά στελέχη, αλλά και ψηφοφόρους της.
Ήδη εκ δεξιών του ο κ. Μητσοτάκης δέχεται πυρά για τη συγκεκριμένη αναφορά από Μπογδάνους, Φαήλους και λοιπούς γραφικούς.
Είναι σημαντικό, όμως, να επιμείνει. Η Ελλάδα χρειάζεται αυτή τη στρατηγική. Δεν μπορεί να... εισάγουμε εργάτες γης όταν τους έχουμε ήδη στη χώρα μας. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει, να καταρτίσει ένα εθνικό σχέδιο και να αξιοποιήσει αυτό το ανθρώπινο δυναμικό. Δεν μπορεί ούτε να το αφήσει να πνίγεται στις θάλασσες, ούτε να το φυλακίζει σε hot spot, ούτε να το σπρώχνει στην παρανομία.
Η ένταξη μεταναστών και προσφύγων στην κοινωνία μας αποτελεί μέρος της λύσης του προβλήματος έλλειψης εργατικού δυναμικού, θα ενισχύσει την αύξηση της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης και τελικά θα βοηθήσει στη βελτίωση των δεδομένων για το δημογραφικό.
Το θετικό είναι πως αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύει πράγματι αυτή τη θέση, θα βρει συναίνεση. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη από το 2019 ανοίξει το θέμα, ενώ και ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι σίγουρα υπέρ, όπως και ο Βαρουφάκης. Το ίδιο και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αν ο Μητσοτάκης καταφέρει να περάσει τη γραμμή και στη ΝΔ, μόνο ο Βελόπουλος θα είναι απέναντι.
Ελπίζουμε λοιπόν να μην κάνει πίσω και βέβαια να μην «ξεχάσει» τη δήλωση αυτή αν κάποια στιγμή χρειαστεί ο ίδιος να συναινέσει από τη θέση της αντιπολίτευσης (βλέπε Πρέσπες).
