Η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο έχει επιλέξει να συνδέσει τους πολίτες με μία online διαδικασία αλλεπάλληλων αιτήσεων για επιδοτήσεις, επιστροφές, ρυθμίσεις, ακόμα και για... διακοποδάνεια.

Αλεπάλληλα voucher ως χαρτζιλίκια, γιατί η ακρίβεια είναι δυσβάσταχτη και τα νοικοκυριά δεν βγαίνουν. Γιατί μετά από δύο αυξήσεις κατώτατων μισθών το τελικό ποσό στην τσέπη των εργαζομένων είναι 613 ευρώ.

Το πρώτο pass θυμίζουμε ήρθε μετά τις αναστολές της πανδημίας. Το freedom pass των 150 ευρώ για να εμβολιαστούν οι νέοι. Και ήταν μόνο η αρχή...

Fuel pass για να βάλουμε βενζίνη, Power pass για να «μπαλώσουν» την αδικία με τη ρήτρα αναπροσαρμογής, pass για αλλαγή συσκευών, pass για διακοπές σε Εύβοια και Σάμο, pass για κοινωνικό τουρισμό και για αγορά τάμπλετ. Ξεχνάω κάτι;

Δεν είναι κακά φυσικά όλα αυτά, αλλά είναι επιτρέψτε μου λίγα και πολύ... βολικά για την κυβέρνηση. Είναι η εύκολη λύση. Αποζημιώνει μερικώς τους πολίτες, επειδή δεν μπορεί να τους προσφέρει μία συνολικά καλύτερη ζωή.

Και θα πει κανείς, εντάξει, είχαμε πανδημία και καπάκια πόλεμο; Τι να κάνουν; Είναι λογικό, συμφωνώ, αλλά το ζήτημα είναι πού πάει η χώρα.

Αντιμετωπίζοντας τα πάντα ως κρίσεις που κάποια στιγμή θα περάσουν και περιμένοντας την κανονικότητα για μία αιωνιότητα, δεν επενδύεις στο μέλλον της Ελλάδας.

Όλα μένουν πίσω. Μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις. Ακόμα και τα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης μοιάζει αμφίβολο αν τελικά θα έχουν πραγματική ανταπόδοση στην κοινωνία.

Καλά λοιπόν τα pass και να μπαίνει μια φορά στο τόσο ένα έξτρα 100άρικο στα ebanking των ψηφοφόρων, (ε, με συγχωρείτε, πολιτών ήθελα να πω), αλλά, δυστυχώς η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει την... ολιστική προσέγγιση της πολιτικής της. Έχει κατεβάσει τα μολύβια και απλώς περιμένει τις εισπράξεις φόρων για να δώσει καμια επιδότηση.

Με τέτοια μυαλά δεν... pass πουθενά, για να συνεχίσουμε τα λογοπαίγνια. Και φαίνεται πως το μεγάλο εμπόδιο για ουσιαστική άσκηση πολιτικής είναι βασικά οι επερχόμενες εκλογες. Ας γίνουν λοιπόν το συντομότερο δυνατό, να τελειώνουμε.