Με το σκεπτικό αυτό, λοιπόν, ο Πρωθυπουργός είπε στο διάγγελμά του πως η παρακολούθηση του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη έγινε νόμιμα, αλλά πρόσθεσε πως αν ο ίδιος το γνώριζε δεν θα την είχε επιτρέψει με τίποτα.

Η συγκεκριμένη θέση έχει γίνει έκτοτε «καραμέλα» για τα κυβερνητικά στελέχη, που στις δηλώσεις τους καθημερινά επιμένουν πως η παρακολούθηση Ανδρουλάκη ήταν λάθος (το οποίο και… πλήρωσαν οι Κοντολέων και Δημητριάδης), αλλά ήταν νόμιμη.

Μόνο που αυτή η συλλογιστική επιτρέψτε μου, δεν βγάζει νόημα.

Σκεφτείτε το: Με βάση το σκεπτικό Μητσοτάκη, για να χαρακτηριστεί νόμιμη από τον αρμόδιο εισαγγελέα μία παρακολούθηση πολιτικού αρχηγού πρέπει να συντρέχουν λόγοι εθνικής ασφάλειας. Αν λοιπόν συντρέχουν λόγοι εθνικής ασφάλειας, τότε γιατί είναι λάθος η παρακολούθηση; Και γιατί να την αποτρέψει ο Πρωθυπουργός;

Για παράδειγμα, αν η ΕΥΠ είχε πληροφορίες ότι ο Ανδρουλάκης είναι τρομοκράτης και με αυτό το σκεπτικό ζητούσε άδεια να τον παρακολουθήσει, ο Πρωθυπουργός θα το απέτρεπε;

Αν η ΕΥΠ είχε πληροφορίες ότι ο Ανδρουλάκης είναι πράκτορας των Τούρκων και ζητούσε άδεια να τον παρακολουθήσει, ο Πρωθυπουργός θα το απέτρεπε; Και θα νομιμοποιούνταν ο Πρωθυπουργός να κάνει κάτι τέτοιο;

Προφανώς, όμως, δεν υπήρχαν λόγοι «εθνικής ασφάλειας» και η παρακολούθηση «βαφτίστηκε» νόμιμη με την επίκληση… αόρατων εχθρών.

Κάπου… κλωτσάει λοιπόν η κυβερνητική θέση δεν νομίζετε; Και είναι ενδεικτική της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκεται.   

Γιατί δυστυχώς αποδεικνύει ότι το Μαξίμου έχει τη λογική πως για λόγους «εθνικής ασφάλειας», τους οποίους μάλιστα δεν θα αποκαλύψει ποτέ, θα μπορούσε να παρακολουθεί «νομίμως» όλο το πολιτικό, δικαστικό και επικοινωνιακό σύστημα της χώρας! Και αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά ο Βενιζέλος.