Σήμερα, η οικονομία της βασίζεται πολύ περισσότερο στις υπηρεσίες και στη βιομηχανία, ενώ ο πρωτογενής τομές δεν ξεπερνά το 3%. Η ηλεκτρονική της βιομηχανία πχ. η NOKIA, είναι από τις κορυφαίες στον κόσμο και χάρη στην έρευνα, την καινοτομία και την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, η χώρα παραμένει από τις ανταγωνιστικότερες στον πλανήτη. Στον ετήσιο πίνακα κατάταξης του 2013 του World Economic Forum, και σε σύνολο 144 χωρών, η Φινλανδία κατατάσσεται 3η αμέσως μετά την Ελβετία και τη Σιγκαπούρη και 1η στην ΕΕ ενώ η χώρα μας βρίσκεται στην 96η, σε θέση χαμηλότερη δηλαδή από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία ή ακόμη και τη Μογγολία. Αν όμως προτιμάτε, μπορούμε να συγκρίνουμε τη χώρα μας και με το Μπαρμπέϊδος (και όχι τα νησιά Μπαρμπάδος, όπως είθισται λανθασμένα, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, να αποδίδεται στα Ελληνικά, αφού η χώρα αποτελείται από ένα και μοναδικό νησί...) το οποίο όπως και μεις ζει και αυτό από τον τουρισμό. Και αυτή ωστόσο η σύγκριση θα ήταν δυσμενέστατη για τη χώρα μας, αφού το Μπαρμπέϊδος βρίσκεται στην 44η θέση στην ίδια κατάταξη.
Τόσο η Φινλανδία όσο και η Ελλάδα ήταν στη δεκαετία του 1950 δύο φτωχές χώρες. Τις επόμενες ωστόσο δεκαετίες οι Φινλανδοί, όπως και οι λοιποί λαοί της Βόρειας Ευρώπης άρχισαν ν' ανοίγονται στον υπόλοιπο κόσμο, να αφουγκράζονται τις τάσεις στις αγορές και την παγκόσμια οικονομία και να σχεδιάζουν το μέλλον τους ανάλογα. Σήμερα η Φινλανδία είναι μία από τις πλέον ανεπτυγμένες και πλουσιότερες χώρες στον κόσμο. Η Φινλανδική βιομηχανία χρειάστηκε ωστόσο να αναπροσαρμοστεί πολλές φορές στα νέα δεδομένα, με τη NOKIA, για να μείνουμε πάντα στο ίδιο παράδειγμα, να μεταμορφώνεται κυριολεκτικά από μεγάλο παραγωγό χαρτοπολτού σε παραγωγό ειδών καουτσούκ για να μετεξελιχθεί στα τέλη του προηγούμενου αιώνα στον μεγαλύτερο κατασκευαστή κινητών τηλεφώνων στον κόσμο. Πρόσφατα, ωστόσο, η εταιρία που έως το 2007 συνέβαλλε στο 25% περίπου της οικονομίας της Φινλανδίας, έχασε σημαντικό μερίδιο αγοράς, όταν άργησε να διαβάσει τις τάσεις της αγοράς και έχασε πολύτιμο χρόνο -ιδίως στα έξυπνα κινητά- από τους πρωτοπόρους Apple και Google Android.
Πως αντέδρασε; Έκανε συμφωνία πριν από δύο χρόνια με την Microsoft και ανέπτυξε σειρά κινητών με βάση το σύστημα Windows. Στη συνέχεια, νωρίτερα εφέτος, εξαγόρασε από τη Siemens το μερίδιό της στην κοινή τους επιχείρηση κατασκευής δικτύων υποδομών για ασύρματη επικοινωνία. Την περασμένη βδομάδα, και αφού η σειρά των νέων έξυπνων κινητών της άρχισε σιγά-σιγά και με πολλούς κόπους να κερδίζει μερίδιο στη σχετική αγορά, ήλθε σε συμφωνία με τη Microsoft στην οποία πούλησε το τμήμα της εταιρίας που παράγει τα κινητά της τηλέφωνα και κράτησε τα τμήματα εκείνα (δηλαδή τα δίκτυα υποδομών για ασύρματη επικοινωνία και την ηλεκτρονική διαδραστική χαρτογράφηση), τα οποία πιστεύει ότι θ' αναπτυχθούν και άλλο στο μέλλον και όπου εξακολουθεί να είναι ανταγωνιστική.
Την ίδια ακριβώς βδομάδα εμείς καταγγέλλαμε τους δανειστές μας που μας θέλουν το κακό μας, επειδή μας πιέζουν να κλείσουμε χρεοκοπημένες αμυντικές βιομηχανίες, οι οποίες διατηρούνται τεχνητά στη ζωή με παράνομες κρατικές ενισχύσεις απομυζώντας πόρους του κράτους και των Ελλήνων φορολογουμένων που θα μπορούσαν να διατεθούν σε παραγωγικούς τομείς, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της χώρας και να μειωθεί η ανεργία!
Σήμερα λοιπόν για ποιά ήττα θα έπρεπε να ντρεπόμαστε περισσότερο: γι' αυτήν στο μπάσκετ, ή μήπως για την ήττα στην ανταγωνιστικότητα της χώρας μας και τη χρόνια ανικανότητα προσαρμογής μας που μας έχουν οδηγήσει εκεί που βρισκόμαστε σήμερα; Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, με τον επαγγελματισμό, τη συλλογικότητα και την ανταγωνιστικότητα που διακρίνουν την Εθνική, η ομάδα θα έχει ήδη αντλήσει τα συμπεράσματά της από τα λάθη της και θα είναι έτοιμη να μας χαρίσει νέες επιτυχίες. Ο αθλητισμός τα έχει αυτά και δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος ν' ανησυχούμε ή να αισθανόμαστε ντροπή για την ήττα αυτή. Έστω όμως και αν η Εθνική δεν τα καταφέρει σ' αυτό το Eurobasket, με το βάθος που διαθέτουμε στο άθλημα, θα μπορούμε να ελπίζουμε πολύ περισσότερα στο επόμενο. Αντίθετα, εμείς, ως πολίτες πότε θ' αρχίσουμε επιτέλους ν' αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να μαθαίνουμε κάτι μέσα από αυτά; Πότε θ' απαλλαγούμε από τους λαϊκιστές που αντί για ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη, μας υπόσχονται να ανακατανείμουν τη μεγαλύτερη ακόμη φτώχεια που μας περιμένει, αν συνεχίσουμε να σκορπάμε στην κατανάλωση και στις κάθε είδους μη βιώσιμες κρατικές επιχειρήσεις τα δανεικά μας και ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο ωστόσο δεν είναι ακόμη μέρος του οπτικού μας πεδίου;