Στο σύστημα εξετάσεων απολυτηρίου και εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο, η τάξη αυτή είναι νευραλγικής σημασίας στην αγγλόφωνη Καραϊβική. Το μέτρο, που σταδιακά θα επεκταθεί σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου, συγχρηματοδοτείται από την ΕΕ και έχει ήδη εφαρμοστεί με επιτυχία στο Τρίνιντατ και Τομπάκο. Με συνολικό κόστος που λόγω μικρής κλίμακας δεν πρέπει να υπερβεί τα 40.000 Ευρώ για 3.500 περίπου μαθητές, το μέτρο αναμένεται να απαλλάξει τους μαθητές από τα βιβλία και λοιπά σχολικά βοηθήματα, αφού θα τα βρίσκουν πλέον όλα στους υπολογιστές τους, ενώ ταυτόχρονα θα τους εξοικειώσει και με τη χρήση των υπολογιστών από μία σχετικά νεαρή ηλικία. Θα απαλλάξει παράλληλα και τους γονείς τους από το σχετικό κόστος προμήθειας των βιβλίων αλλά και των υπολογιστών. Μολονότι παρακολούθησα την είδηση για αρκετές μέρες, δεν είδα να υπάρχει καμία αντίδραση από την αντιπολίτευση ή από άλλα “συμφέροντα”. Ούτε οι μαθητές ή οι δάσκαλοι κατέβηκαν στους δρόμους να διεκδικήσουν επίδομα χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών αλλά ούτε και οι βιβλιοπώλες που δεν θα μπορούν πλέον να πωλούν τα σχολικά βιβλία στους μαθητές.
Πράγματι, μία χώρα η οποία έχει στο παρελθόν περάσει και αυτή από διαρθρωτική αναπροσαρμογή, που η οικονομία της είναι μικρή, η παραγωγική της βάση περιορισμένη και που είναι εξαιρετικά εκτεθειμένη σε ισχυρές τροπικές καταιγίδες, με μεγάλο κόστος για το ΑΕΠ της χώρας, τι μπορεί να κάνει για να τα βγάλει πέρα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης; Οι κυβερνώντες πιστεύουν ότι οι “επιλογές” τους είναι πολύ περιορισμένες. Έχουν συνασπιστεί με άλλα μικρά νησιωτικά κράτη της Καραϊβικής στην περιφερειακή Οργάνωση των Κρατών της Ανατολικής Καραϊβικής (ΟΕCS), που έχει πολλά κοινά όργανα και θεσμούς, συμπεριλαμβανομένου και του κοινού τους νομίσματος, του δολαρίου της Ανατολικής Καραϊβικής, και στην κάπως μεγαλύτερη αλλά πάντα μικρή αγγλόφωνη βασικά Κοινότητα των Κρατών της Καραϊβικής (CARICOM).
Ως μέλη των οργανώσεων αυτών ελπίζουν να μειώσουν κάπως το κόστος των εμπορικών συναλλαγών τους και κάποιων έργων υποδομής, και να μεγαλώσουν την κλίμακα της οικονομίας τους διευρύνοντάς την σε μία μεγαλύτερη εσωτερική αγορά για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους.
Καλά αλλά τους φορητούς υπολογιστές στους μαθητές τι τους θέλουν; Γιατί πήρε η κυβέρνηση την απόφαση αυτή, όταν γνωρίζουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό από τους μαθητές θα απορροφηθούν από τον Γεωργικό τομέα και από τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις ενώ οι ικανότεροι θα μεταναστεύσουν τελικά στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στις ΗΠΑ; Μήπως όμως το κάνουν γι' αυτόν ακριβώς το λόγο; Μήπως δηλαδή πιστεύουν ότι σε τελευταία ανάλυση η καλύτερη επένδυση που μπορούν να κάνουν είναι στους ανθρώπινους πόρους και στην Παιδεία; Η εξοικείωση με τους υπολογιστές δεν θα βοηθήσει όσους μεταναστεύσουν να βρουν ευκολότερα και καλύτερα αμειβόμενη εργασία στις χώρες υποδοχής; Αυτό δεν θα βοηθήσει να αυξηθούν οι εισροές συναλλάγματος που θα στέλνουν πίσω στην Αγία Λουκία; Στον τουριστικό τομέα όπου πλέον όλες οι φάσεις από τις κρατήσεις των δωματίων έως τη διαχείριση της διαμονής των τουριστών και των αναγκών τους εκτελούνται ηλεκτρονικά, δεν θα βοηθήσει όσους προσληφθούν από τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις να ανταποκριθούν καλύτερα στα καθήκοντά τους; Δεν θα βοηθήσει όσους προσληφθούν από τη δημόσια διοίκηση ή θα απασχοληθούν στον γεωργικό τομέα να είναι αποτελεσματικότεροι στην εργασία τους;
Θα μου πείτε: καλά, με μας τι σχέση έχει αυτή η ιστορία; Μάλλον καμία! Ελάτε όμως που από την άλλη με βασανίζει η ιδέα ότι αυτοί εκεί στην Αγία Λουκία μπορεί να έχουν καταλάβει κάτι που εμείς ακόμη δεν το έχουμε πιάσει; Μέχρι πότε, όταν λέμε μεταρρυθμίσεις πρέπει να εννοούμε σχεδόν αποκλειστικά την αντίσταση που προβάλλουμε σ' αυτές επειδή μας τις επιβάλλουν οι εταίροι και δανειστές μας; Δηλαδή εμείς δεν μπορούμε να σκεφτούμε και να σχεδιάσουμε μόνοι μας μεταρρυθμίσεις με μικρό κόστος αλλά με σημαντικό και διαρκές όφελος για τη ζωή μας μετά τους δανειστές μας ή ανεξάρτητα από αυτούς;