Ας επιτραπεί, λοιπόν, και στον γράφοντα να συμβάλει στη συζήτηση.
Καταρχάς, το νόμισμα μιάς χώρας δεν μπορεί την κάνει πλουσιότερη ή φτωχότερη. Η λειτουργία του όποιου νομίσματος είναι απλά να αποτιμά την αξία των αγαθών και υπηρεσιών που παράγει μία χώρα. Δεν μπορεί να επηρεάσει την ποσότητα ή την ποιότητά τους και συνεπώς ούτε το ΑΕΠ της χώρας.
Θεωρητικά βέβαια, τόσο η αρχική όσο και οι επόμενες και διαδοχικές υποτιμήσεις της Δραχμής θα χαμήλωναν το κόστος παραγωγής των προϊόντων μας και θα τα καθιστούσαν ανταγωνιστικότερα στη διεθνή αγορά.
Το θεωρητικό αυτό πλεονέκτημα θα αντισταθμιζόταν, ωστόσο, από την αύξηση των τιμών των εισαγόμενων αγαθών και ιδίως πρώτων υλών και ενδιάμεσων εισαγόμενων αγαθών όπως πετρέλαιο, ξυλεία, γυαλί, μηχανικά μέρη κλπ.κλπ. τα οποία είναι απαραίτητα για την παραγωγή άλλων τελικών αγαθών στη χώρα μας.
Πόσο θα επηρεαζόταν η παραγωγική οικονομία μας; Πολύ λίγο, αφού η χώρα μας παράγει ελάχιστα αγαθά και η οικονομία μας βασίζεται ιδίως στις υπηρεσίες και συγκεκριμένα στην εξής μία, στον τουρισμό! Απλά, θα συνέβαλλε να βάλουν λουκέτο και οι λιγοστές εναπομένουσες μικροβιομηχανίες, αφού το κράτος, ως μέλος της ΕΕ, δεν θα έχει ούτε με τη Δραχμή το δικαίωμα (έστω και αν είχε τους πόρους) να επιδοτεί με κρατικές ενισχύσεις τις εξαγωγές των λιγοστών εξαγωγικών επιχειρήσεων που θα μας απέμεναν.
Τι σημαίνει αυτό; Απλά, ότι για τα πρώτα πέντε έως δέκα χρόνια, οι καταναλωτές, είτε είναι Δημόσιοι υπάλληλοι, Βιοτέχνες, Εμποροϋπάλληλοι και Εποχιακά απασχολούμενοι στον τουρισμό θα βρεθούν ξαφνικά στην καθημερινότητά τους αντιμέτωποι με τεράστιες αυξήσεις. Αυξήσεις που θα επιβαρύνουν τα αγαθά που είχαν συνηθίσει να καταναλώνουν, αφού στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι εισαγόμενα, ενώ ως απασχολούμενοι (αν δεν είναι άνεργοι) ο πραγματικός μισθός τους θα μειώνεται διαρκώς, λόγω των υποτιμήσεων.
Επιπλέον, οι αποστεωμένες Τράπεζες «ζόμπι» για ένα αρχικό χρονικό διάστημα δεν θα ήσαν σε θέση να χορηγήσουν το συνάλλαγμα που θα χρειαζόταν για την εισαγωγή απαραίτητων ειδών, όπως ανταλλακτικά για μηχανήματα ασανσέρ, μηχανές αυτοκινήτων και λεωφορείων, κλιματιστικά κλπ.
Παράλληλα, έστω και αν άρχιζαν (λέμε τώρα) να χορηγούν εκ νέου δάνεια, τα δάνειά τους θα ήταν σε δραχμές και όχι σε συνάλλαγμα. Δεν θα βοηθούσαν επομένως τις όποιες εξαγωγικές μας επιχειρήσεις.
Αλλά και ο κλάδος της οικοδομής θα υπέφερε από τις ίδιες ελλείψεις.
Μήπως θα μας έσωνε η Ναυτιλία, αφού, ως γνωστόν ο Ελληνικός εμπορικός στόλος είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο; Και εδώ, μην περιμένετε πολλά! Η ναυτιλία είναι κλάδος εντάσεως κεφαλαίου και όχι εργασίας. Δηλαδή οι ναυτιλιακές εταιρίες έχουν ανάγκη από πολλά κεφάλαια και απασχολούν λίγους έως πολύ λίγους εργαζόμενους.
Οι Ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες πρόκοψαν επειδή, στην ουσία, είναι όλες τους μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις που διαθέτουν την απαραίτητη ευελιξία να προσαρμόζονται στις αναποδιές και στις περιόδους ύφεσης του παγκοσμίου εμπορίου, όπως αυτή που διανύουμε τώρα. Εξάλλου, ανέκαθεν, η συνεισφορά τους στη χώρα μας ήταν ιδίως έμμεση, δηλαδή ευκαιριακού ή, στην καλύτερη περίπτωση, φιλανθρωπικού χαρακτήρα, όπως το ίδρυμα Νιάρχος, και όχι τόσο στο ΑΕΠ της χώρας.
Καλά και ο Τουρισμός; Ο Τουρισμός είναι αναμφισβήτητα η μόνη σοβαρή και ανταγωνιστική βιομηχανία που διαθέτουμε. Ωστόσο και αυτή ως επί το πλείστον βασίζεται σε πολλές μικρές οικογενειακού τύπου επιχειρήσεις που απασχολούν λίγα άτομα έξω από την οικογένεια.
Αν η χώρα μας αποφασίσει να εγκαταλείψει το Ευρώ, μεσοπρόθεσμα διατρέχει και τον κίνδυνο να χρειαστεί να εγκαταλείψει και την ΕΕ, αφού κανονικά όλα τα κράτη μέλη της υπέχουν την υποχρέωση αργά ή γρήγορα να υιοθετήσουν το κοινό νόμισμα.
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε θα έπαυε φυσικά, μεταξύ άλλων, να λαμβάνει τις ενισχύσεις στο γεωργικό εισόδημα, από τα ταμεία συνοχής και ως συγχρηματοδότηση στα έργα υποδομής. Και τα ποσά δεν είναι αμελητέα. Από το 1981, έτος της προσχώρησής μας στην ΕΕ, έχουμε εισπράξει περισσότερα από 260 δις Ευρώ, όχι σε δάνεια αλλά σε καθαρές πληρωμές!
Με δυό λόγια η μουσική παρτιτούρα για τα 19 κράτη της ζώνης Ευρώ είναι η ίδια. Το μόνο που αλλάζει είναι ο πιανίστας. Σε κάποια από αυτά ο πιανίστας έκανε λάθη στην εκτέλεση. Λάθη, τα οποία σε κάποια φάση διορθώθηκαν ενώ εδώ προτιμάμε να κάνουμε όνειρα απατηλά.
Με τα μυαλά που έχουμε, αν δεν εκμεταλλευτούμε την τελευταία αυτή ευκαιρία που έχουμε να εφαρμόσουμε επιτέλους τις μεταρρυθμίσεις και αποφασίσουμε να υιοθετήσουμε τη δραχμή, θα ξυπνήσουμε ξαφνικά σε ένα εφιάλτη όπου το νόμισμα που θα έχουμε στην τσέπη θα είναι κάλπικο.