Για να μην μακρηγορούμε, από το ταπεινό του επίπεδο, ο γράφων πιστεύει ότι η χώρα μας θα βγει τελικά κερδισμένη από τη συμφωνία με την πΓΔΜ.
Το ίδιο πιστεύει και για τη συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Eurogroup της 21ης Ιουνίου, όπου, δεδομένων των περιστάσεων, το πακέτο των διευθετήσεων και επιμηκύνσεων που πετύχαμε δεν ήταν, ίσως, άριστο αλλά ήταν το καλύτερο δυνατό. Τώρα είναι μέρος της ζωής μας και τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει. Αν το παραδεχθούμε και το αξιοποιήσουμε, τότε πολλά πράγματα θ’ αρχίσουν να πηγαίνουν προς το καλύτερο.
Ο γράφων, χαιρετίζει, επομένως, το πακέτο της συμφωνίας, που βάζει τέρμα σε 10 έτη συλλογικής άρνησης, παράκρουσης και αβεβαιότητας. Τα περί προδοσίας της Αριστεράς και των προεκλογικών υποσχέσεων των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού είναι μύθοι της Χαλιμά. Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, όπως έλεγε ο άλλος. Και η κυβέρνηση αυτή ήλθε από μακρυά. Από πολύυ μακρυά... Ας μην ξεχνάμε τον καραγκιόζη που είχαμε για έξη μήνες ως Υπουργό Οικονομικών ή την Ιωάννα την Τρελλή....
Πάμε λοιπόν παρακάτω: ως γνωστόν το χρέος μας, μετράται ως λόγος, κλάσμα δηλαδή, με αριθμητή τα χρήματα που οφείλουμε στους δανειστές μας και παρονομαστή το ΑΕΠ μας. Δυστυχώς, εν προκειμένω, οι αναλυτές εκτιμούν ότι, αν κάτι δεν αλλάξει, κατά πάσα πιθανότητα, προς τα τέλη της δεκαετίας του 2020, το χρέος δεν θα είναι και πάλι βιώσιμο.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι όσο πλανάται η αμφιβολία αυτή, θα έχουμε δυσκολίες να προσελκύσουμε ξένες άμεσες επενδύσεις ή να ενισχύσουμε τις εγχώριες, η ανεργία δεν θα μειωθεί δραστικά, το brain drain θα συνεχιστεί, η φορολογική αφαίμαξη θα αυξάνεται, η δημόσια υγεία θα εξαθλιώνεται και οι σημερινοί αλλά και αυριανοί εργαζόμενοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο και νέων μειώσεων των συντάξεών τους. Και βέβαια, όσο οι αγορές παρατηρούν τις αρνητικές αυτές προοπτικές της χώρας μας, μην περιμένετε να δούμε αποκλιμάκωση των επιτοκίων τους. Πόσω μάλλον που, ως φαίνεται, έχουμε πλέον εισέλθει παγκοσμίως σε φάση ανόδου των επιτοκίων.
Μοναδικός τρόπος να μειώσουμε το χρέος μας είναι να εκμεταλλευτούμε λοιπόν το διάστημα αυτό, ώστε να αυξήσουμε τον παρανομαστή του κλάσματος, δηλαδή την ανάπτυξή μας, σε ποσοστά πολύ υψηλότερα του 2% που αντιστοιχεί στην παρούσα υπόθεση εργασίας τόσο των δανειστών όσο και της Κυβέρνησης.
Για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, ή ακόμη πιο σωστά να συναντήσουμε για πρώτη φορά στην ιστορία μας ως κράτος την κανονικότητα, θα πρέπει να καταφέρουμε να πετύχουμε ρυθμούς ανάπτυξης γύρω ή και πάνω από 5%, ποσοστό που έχουμε να το δούμε από τη δεκαετία του 1950. Μπορούμε όμως να πετύχουμε τέτοιους στόχους όταν έχουμε την υποχρέωση να διατηρούμε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και 2,2% από κει και πέρα;
Πιστεύω πως ναι. Οι τεχνικές μας υποδομές είναι σχετικά άρτιες. Τα κυριότερα προβλήματά μας αφορούν παρωχημένες γραφειοκρατικές διαδικασίες και νοοτροπίες του Δημοσίου που παρεμποδίζουν ή παρενοχλούν τις επενδύσεις.
Συνεπώς και χωρίς μεγάλες δαπάνες θα μπορούσαμε να διορθώσουμε πολλά από τα κακώς κείμενα που εντοπίζονται ιδίως στο software και αυτό παρά την υποχρέωσή μας για μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα. Για να το πετύχουμε αυτό, αρκεί να ξεπεράσουμε τις ιδεολογικές μας αγκυλώσεις και να αντιληφθούμε ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι σύμμαχος και όχι εχθρός και πως, αντίθετα, το κράτος, δεν έχει καμμιά δουλειά να επιχειρεί, διότι όπου το έχει κάνει τα αποτελέσματα ήταν διαφθορά, στρέβλωση της ανταγωνιστικότητας, απώλεια εμπιστοσύνης των επενδυτών και φτωχοποίηση.
Το κράτος, έχει, αντίθετα, το σημαντικότατο ρόλο να εξασφαλίσει την τάξη και σταθερότητα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και την ενίσχυση του επιχειρηματικού κλίματος, ώστε να μπορέσουμε να προσελκύσουμε ξένες άμεσες επενδύσεις και να ενθαρρύνουμε τις ελληνικές.
Το καλό επιχειρηματικό κλίμα εξαρτάται λοιπόν και από τη σταθερότητα των προοπτικών της χώρας στην ευρύτερη περιοχή της. Και εδώ είναι που επανέρχεται η σημασία της συμφωνίας για το Μακεδονικό. Διότι μια πΓΔΜ, που με την ενεργό συνδρομή της Ελλάδας, σταθεροποιείται και προσχωρεί στην ΕΕ και του ΝΑΤΟ είναι σαφώς και προς τος συμφέρον της χώρας μας. Η συμφωνία θα εξασφαλίσει για την ευρύτερη περιοχή συνθήκες σταθερότητας και ομαλότητας που είναι απαραίτητες για το μέλλον της χώρας μας.
Μήπως ήλθε λοιπόν η ώρα να προσηλωθούμε με νηφαλιότητα στο μόνο σοβαρό διακύβευμα που είναι η μεγέθυνση της οικονομίας και η ανάπτυξη; Ο γράφων πάντως εκεί περιμένει και από κει θα κρίνει τις πολιτικές της κυβέρνησης καθώς και τις προτάσεις και τα προγράμματα των κομμάτων στις επόμενες εκλογές.