Τα ράλι στις υφέσεις είναι σύντομα και η πραγματική κρίση δεν είναι οι λογιστικές απώλειες των χρηματιστηριακών τίτλων, αλλά τα πλήγματα της πραγματικής Οικονομίας, τα οποία αρχίζουμε να βιώνουμε επώδυνα.
Από χθες βλέπουμε πως το πανηγύρι των αγορών για τον Ομπάμα τέλειωσε και τώρα όλα επανέρχονται στη σωστή τους διάσταση, δηλαδή στα πραγματικά προβλήματα, τα οποία πρώτος και καλύτερος αναγνωρίζει ο νέος αμερικανός Πρόεδρος που μεταξύ άλλων όπως λέγεται ετοιμάζεται να ορίσει Επιτροπή Σοφών προκειμένου να βγουν οι ΗΠΑ το συντομότερο δυνατόν από την κρίση.
Για να επανέλθω, τα ελλείμματα -εμπορικά και δημόσια-το δημόσιο χρέος, η κάμψη των καταναλωτικών δαπανών, η ανεργία, τα "κανόνια" στην Αγορά, ο απρόσκοπτος δανεισμός είναι η πραγματική Οικονομία.
Δυστυχώς, όπως δημόσια παραδέχτηκε και ο ίδιος ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, λίγα πράγματα μπορεί να κάνει για να τα αντιμετωπίσει. Η χώρα είναι υπερχρεωμένη και έχει ελάχιστα περιθώρια ν΄ αντιδράσει επαρκώς.
Αν και όταν πάρει κάποια μέτρα, θα είναι κάτι σαν ασπιρίνη για την αντιμετώπιση της νεφρικής ανεπάρκειας. Επειδή όταν μιλάμε περί διεθνούς μακροχρόνιας ύφεσης περί αυτού πρόκειται. Η Κομμισιόν προβλέπει σχεδόν μηδενική ανάπτυξη το 2009 και κάπως καλύτερη από το 2010. Εάν λάβει κανείς υπ όψη τους κύκλους της Οικονομίας, η αντιστροφή του 2010 θα φανεί από το 2011 -και βάλε! Ο Θεός να με βγάλει ψεύτη, αλλά πολύ φοβάμαι ότι έτσι συμβαίνει.
Για να πούμε ότι η κρίση τελείωσε, δεν αρκεί να αποκατασταθεί η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων από τις τράπεζες, πόσο μάλλον με κρατικές εγγυήσεις...Ούτε μπορούμε να καυχιόμαστε ότι έχουμε δημόσιες επενδύσεις με δέκα εθνικούς δρόμους κάποιων δισ. Χρειάζονται πολλά περισσότερα, κυρίως όμως χρειάζεται συντεταγμένο αναπτυξιακό όραμα.
Τόσα χρόνια δεν έφταιγε καμία κρίση, ούτε για τη γραφειοκρατεία ούτε για την ανύπαρκτη ανταγωνιστικότητα, την αισχροκέρδεια, τη διαφθορά. Για τις συστημικές αυτές αδυναμίες πολλές ήταν οι υποσχέσεις, ελάχιστα όμως έγιναν. Φωνάζαμε ότι χάνεται πολύτιμος χρόνος και θαυμάσιες ευκαιρίες για να ορθοποδήσουμε, αλλά "φωνή βοώντος"...
Μία ευκαιρία είχαν τα κόμματα να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, προκειμένου από κοινού να συσπειρωθούν ώστε να αντιμετωπιστεί η οικονομική κατρακύλα, και το μόνο που έγινε ήταν μία ολιγόωρη συζήτηση στη Βουλή, που αναλώθηκε σε αλληλοκατηγορίες.
Κατά την άποψή μου μία και μοναδική ευκαιρία υπάρχει για να ξεκολλήσουμε: να γίνει μία Επιτροπή Σοφών, με πρόσωπα ανεγνωρισμένου κύρους και αποδοχής, από καθηγητές, πρώην επικεφαλής του Σ.Ο.Ε., ακόμη και πρώην εξέχοντες Υπουργούς Εθνικής Οικονομίας, οι οποίοι θα καθίσουν επειγόντως να βρουν τις απαραίτητες λύσεις. Μου φαίνεται αδιανόητο, για παράδειγμα, να μην μπορούν να συνεννοηθούν ο κύριος Χριστοδούλου με τον κύριο Στουρνάρα, ο κύριος Ράπανος με την κυρία Λουρή, ο κύριος Παπαντωνίου με τον κύριο Μάνο ή ο κύριος Αναλυτής με τον κύριο Χαρδούβελη ή ο κ. Νανόπουλος με τον κ. Παπαλεξόπουλο και ο κ. Σαρδελής με τον κύριο Προβόπουλο.
Αρκεί να δεσμευτούν τα κόμματα να το κάνουν και ν΄ ακολουθήσουν τις προτάσεις χωρίς ιδεοληπτικές αγκυλώσεις. Ας καθίσουν μια φορά στην άκρη κι ας αφήσουν τους ειδικούς να χειριστούν την κρίση.. Αλλιώς όπως πάμε, θα θυμηθούμε τις παλιές εποχές που το Κράτος έβγαζε ένα ομόλογο την βρομάδα στην εσωτερική αγορά για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις
Τάκης Λαϊνάς
ΥΓ. (Χωρίς να θέλω να μειώσω την αξία και τη βαρύτητα των προαναφερθέντων απλά να διευκτινίσω ότι τα ονόματα είναι στην τύχη)