Ωστόσο, αυτές τις μέρες διαπιστώνουμε με έκπληξη, πως ένα ταμείο και μάλιστα του δημοσίου, αδυνατεί να πληρώσει εφάπαξ και οι δικαιούχοι πρέπει να περιμένουν ως και τρία χρόνια. Διαπιστώνουμε πως οι ασφαλισμένοι του Δημοσίου, συνταξιούχοι και εν ενεργεία, καλούνται να πληρώνουν τα φάρμακα τους, που σε δύσκολες περιπτώσεις περίπλοκων θεραπειών ξεπερνούν τα 1000 ή και 1500 ευρώ. Αυτό συμβαίνει, γιατί το κράτος χρωστά στους φαρμακοποιούς τα μαλλιοκέφαλα του, όπως λέμε στην καθομιλουμένη.

Οι ιδιωτικοί γιατροί, οι συμβεβλημένοι με το Δημόσιο, σταματούν να παρέχουν υπηρεσίες, γιατί και σε αυτή την περίπτωση συμβαίνει κάτι ανάλογο.

Το Αττικό Νοσοκομείο, από τα πλέον σύγχρονα νοσοκομεία της χώρας, ετοιμάζεται να κλείσει λόγω έλλειψης προσωπικού και κονδυλιών και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, οι προμηθευτές των νοσοκομείων, κυρίως των ορθοπεδικών,θα πάνε από σήμερα να πάρουν πίσω τα υλικά που έχουν προμηθεύσει, γιατί και αυτοί είναι απλήρωτοι κάτι μήνες. «Δεν μας πληρώνετε τουλάχιστον φέρτε ότι σας δώσαμε πίσω».

Όλα αυτά συμβαίνουν, την ώρα που η οικονομία της χώρας πάει από το κακό στο χειρότερο καθώς το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα ροκανίζουν τα θεμέλια της. Τα έσοδα του κράτους καταρρέουν, για τον απλούστατο λόγο πως ο κόσμος κυρίως οι μικρομεσαίοι δεν έχουν να πληρώσουν.

Διαπιστώνουμε λοιπόν, με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο πως παρ΄ ότι καυχιόμασταν για τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, που θα μας επέτρεπαν να μπουν κάποια πράγματα σε τάξη, όχι μόνο δεν έγινε τίποτα, αλλά υπήρξε και παταγώδης αποτυχία. Ούτε η στοιχειώδης διαχείριση δεν έγινε, όπως θα έκανε κάθε συνετός νοικοκύρης. Πως αλλιώς να εξηγήσουμε ότι φθάσαμε σε αυτό το σημείο;

Έχει χαθεί πλέον κάθε εμπιστοσύνη, η οποία είναι σχεδόν ακατόρθωτο να ανακτηθεί. Αγκαλιάζοντας και φιλώντας παιδάκια, ή οι χειραψίες με την κουστουμαρισμένη αγρότισσα πάνω σε τρακτέρ, είναι ξεπερασμένα τρυκ. Μπορεί η εν λόγω αγρότισσα να φόρεσε τα καλά της γιατί πρώτη φορά έβλεπε Πρωθυπουργό, αλλά όταν σύντομα θα πάει να αγοράσει λιπάσματα, ή ότι άλλα είδη πρώτης ανάγκης χρειάζεται, ή ο μη γένοιτο πάει σε κάποιο νοσοκομείο, δεν θέλω να ξέρω τι θα περάσει από το μυαλό της, για τα χάλια μας.

Και γι αυτά δεν φταίει η παγκόσμια κρίση. Φταίει η μειωμένη έως ανύπαρκτη ικανότητα της Κυβέρνησης να διαχειριστεί έστω και τα στοιχειώδη.  

Τάκης Λαϊνάς