Ο αγώνας αυτός αφενός είναι μονόδρομος αφετέρου όμως είναι και πολύπλευρος. O πρώτος χαρακτηρισμός είναι απολύτως κατανοητός. Δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο και μόνο σε μία κατεύθυνση μπορεί η Κυβέρνηση, ή αν θέλετε, αφού πρόκειται περί εθνικής τραγωδίας, η συντεταγμένη Πολιτεία, να κινηθεί
Όσον αφορά τον δεύτερο χαρακτηρισμό, πρέπει να αποσαφηνίσουμε τι εννοούμε πολύπλευρος. Από τη μία πρέπει να εντοπισθούν οι φοροφυγάδες και από την άλλοι πρέπει να κινητοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός, εν πάση δυνάμει. Ελεγκτικοί μηχανισμοί, δικαστικές αρχές εφόσον κριθεί απαραίτητο και όποια άλλη υπηρεσία χρειαστεί να συνδράμει.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα, το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα που μας έφερε ως εδώ, δεν ήταν τόσο η κατεργαριά των φοροδιαφευγόντων, όσο η αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να τους εντοπίσει και να κινηθεί εναντίον τους αποτελεσματικά. Αυτό συνέβαινε, είτε γιατί οι αρμόδιες υπηρεσίες ήταν ανεπαρκώς στελεχωμένες, είτε γιατί κάποιοι διεφθαρμένοι δημόσιοι λειτουργοί, δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους.
Το πρώτο λοιπόν που μπορεί να κάνει η Κυβέρνηση, είναι να στελεχώσει αμέσως τους αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς με νέα αδιάφθορα πρόσωπα, τα οποία να μην διστάζουν να συγκρουστούν, με τα πάσης φύσεως συμφέροντα που θα βρουν στον δρόμο τους κατά την εκτέλεση του έργου τους.
Εάν η συντεταγμένη Πολιτεία, καταφέρει σε αυτόν το τομέα να βρει τους καλύτερους, τότε η χώρα θα έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες και δυνατότητες και κερδίσει αυτήν την κρίσιμη μάχη. Γιατί εάν ενισχυθούν και στελεχωθούν σωστά οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, από εκεί και πέρα όλα είναι εύκολα. Το δείχνει άλλωστε και η εμπειρία των ευρωπαϊκών κρατών, όπου ειδικά τα θέματα διαφοράς και του οικονομικού εγκλήματος αντιμετωπίζονται τόσο με πάσα σοβαρότητα, όσο και με πάσα μυστικότητα, ώστε να υπάρξει ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Κάπως έτσι, οι λεγόμενοι φορολογικοί παράδεισοι, χάνουν κάθε μέρα την αξία τους και καθίστανται αναποτελεσματικοί όσον αφορά την προστασία των φοροφυγάδων, ακόμη και όταν προβάλλεται επιμόνως το τραπεζικό απόρρητο. Γιατί όλη η δουλειά των ελεγκτικών μηχανισμών έχει γίνει σωστά , μεθοδευμένα και στοχευμένα.
Ειδικά σε εμάς, που ως χώρα των πειρατών όλοι ζουν με την βεβαιότητα πως κανείς δεν θα ενοχλήσει ποτέ κανέναν, έχω την εντύπωση πως η δουλειά θα είναι πολύ πιο εύκολη γιατί κανείς δεν έχει λάβει μέτρα να καλύψει τα νώτα του, οπότε ακόμη κι εάν ξεκινήσει το φόρο-κυνηγητό, πολύ δύσκολα θα μπορέσει κάποιος ετεροχρονισμένα να σβήσει τα ίχνη.
Offhsore και Real Estate
Κλασσικό παράδειγμα είναι οι μεγάλες ιδιοκτησίες που ανήκουν σε Offshore. Κανείς τυπικά δεν γνωρίζει ποιος είναι πίσω από την offshore. Κατά σύμπτωση όμως , όλοι γνωρίζουν ποια εταιρεία φιλοξενείται στα γραφεία, ή ποιος μεγαλοπράγμων μένει στην τάδε ή δείνα βίλλα. Το πιο απλό είναι να ζητηθούν είτε τα ενοικιαστήρια, από τους ατζέντηδες της Offshore, και κυρίως τα τραπεζικά παραστατικά της καταβολής των ενοικίων. Είναι βέβαιο πως σε πολλές περιπτώσεις τέτοια παραστατικά δεν υπάρχουν για τον απλό λόγο, πως ο «χρήστης» του ακινήτου και η ιδιοκτήτρια offshore εταιρεία ταυτίζονται. To Corporate Weil έχει καταπέσει. Ακόμη κι εάν κάποιος επικαλεστεί δωρεάν φιλοξενία, τότε προφανώς πρόκειται περί αδήλωτης δωρεάς,. Φανταστείτε λοιπόν κάποιον να μένει στην Εκάλη για δέκα χρόνια φιλοξενούμενος μιας Offshore. Αν υποθέσουμε ένα μέσο ενοίκιο 8.000 ευρώ για 120 μήνες , αγγίζουμε το 1 εκ. ευρώ, αδήλωτη δωρεά, από τρίτο.
Το άλλο εύκολο για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς , είναι να ψάξουν και να βρουν, το που έχουν δηλώσει διεύθυνση αλληλογραφίας οι ατζέντηδες της οποιασδήποτε Offshore. Είναι βέβαιο πως πολλές από τις offshore έχουν ω του θαύματος την ίδια διεύθυνση με εταιρείες αμιγώς ελληνικών δραστηριοτήτων. Για να γίνουμε πιο σαφείς, η Offshore που είναι ιδιοκτήτρια του τάδε ακινήτου, στο οποίο «φιλοξενείται» ο δείνα επιχειρηματίας , έχει την ίδια διεύθυνση με την εταιρεία του Δείνα. Και εάν γίνει ένας καλός και μεθοδικός έλεγχος, θα βρει κανείς ενδεχομένως και άλλες offshore να έχουν την ίδια διεύθυνση. Από τη αλληλογραφία τους μπορεί ενδεχομένως να στοιχειοθετηθεί πως , η πραγματική διαχείριση των δραστηριοτήτων της offshore γίνεται από την Αθήνα. Αυτός ήταν άλλωστε ο φόβος και ο τρόμος των εφοπλιστών που ζουν στο Λονδίνο. Μην ανακαλύψει το HMRC πως όλα τα επιχειρηματικά τους νήματα κινούνται από εκεί. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι ελεγκτικές υπηρεσίες επέδραμαν σε επιχειρήσεις που εμφανίζονταν ως ατζέντηδες κάποιας ή κάποιων Offshore. Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο τους εφοπλιστές αλλά τον κάθε επιχειρηματία που με όχημα την Offshore αποφεύγει να καταβάλει φόρους.
Δώρον άδωρον η φυγή κεφαλαίων
Αλλά να δούμε και αυτούς που φημολογείται πως σπεύδουν αυτήν την εποχή να βγάλουν τα χρήματα τους έξω. Εάν δεν είναι προϊόν παράτυπων ή παράνομων συναλλαγών πάει καλά. Δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Εάν όμως γνωρίζουν πως η προέλευση είναι γκρίζα είτε τα βγάλουν είτε όχι, στον ίδιο παρανομαστή βρίσκονται. Γιατί οι φορολογικοί έλεγχοι πάνε πίσω δέκα χρόνια. Και σ’ έναν φορολογικό έλεγχο δεν κολλάει κάποιος στον πόθεν έσχες και στα τεκμήρια διαβίωσης. Η ελεγκτική υπηρεσία μπορεί να ζητήσει το οτιδήποτε. Και εφόσον υπάρχει υποψία πως έχει μεσολαβήσει λογαριασμός που πρόλαβε να κλείσει, με μια παραγγελία όλα τα στοιχεία είναι στις ελεγκτικές αρχές αυθημερόν. Εφόσον λοιπόν οι λογαριασμοί διαφόρων φοροφυγάδων ενδεχομένως βρίσκονταν στην Ελλάδα, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί εάν ενεργήσουν μεθοδικά θα έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι. Κοινώς, εάν θέλουν δεν γλυτώνει κανείς.
Ωστόσο ακόμη κι αν θέλουν, πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι σωστά. Και όπως είχαμε και έχουμε την τρομοκρατία εθνική υπόθεση και ζητήσαμε την συνδρομή των βρετανών και των αμερικανών, επειδή οι διαστάσεις της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής είναι Εθνική υπόθεση για την οικονομική επιβίωση της χώρας, ανετότατα μπορούμε να ζητήσουμε συνδρομή από την Αγγλία για παράδειγμα, προκειμένου να υπάρξει συστηματική εκπαίδευση των στελεχών των ελεγκτικών μηχανισμών.Μονο έτσι καταπολεμάται η τρομοκρατία της φοροδιαφυγής.
Αλλιώς τα όσα ευαγγελίζεται η Συντεταγμένη Πολιτεία και η Κυβέρνηση που κάθε φορά θα την εκπροσωπεί, θα παραμένει ένα έωλο και κενό περιεχομένου ευχολόγιο.