Έχουμε ξεχάσει ήδη πως σε μια άλλη διαδήλωση είχαμε τρείς νεκρούς. Τους υπαλλήλους στην Marfin Εχουμε ξεχάσει πως σαν τον κ. Χατζηδάκη και άλλοι πολιτικοί πρόσφατα έχουν δεχθεί προπηλακισμούς και δημόσιο χλευασμό.

Η οργή του κόσμου ξεχειλίζει καθημερίνά. Σαφώς και καμμιά βία δεν δικαιολογείται. Αιτιολογείται όμως. Αιτιολογείται γιατί κάποιος την τροφοδοτεί.. κάποιος την υποδαυλίζει, κάποιος  την ανέχεται, και κάποιος παρασύρεται.

Μας αρέσει δεν μας αρέσει θερίζουμε ότι σπέρνουμε. Ως πολιτική που δεν εννοεί να αναλάβει τις ευθύνες της, να κάνει την αυτοκριτική της να αποτινάξει το σαράκι του μικροκοματισμού και ανέξοδου λαϊκισμού. Ως Κοινωνία που, άγεται και φέρεται και  μολονότι εδώ κι ένα περίπου χρόνο διαπιστώνει πως την κορόϊδευαν επανηλλειμένα, δεν εννοεί ακόμη και σήμερα να αντιληφθεί ότι τα περισσότερα απ ‘όσα της σερβίρουν είναι σκόπιμα και ιδιοτελή. Και ακολουθεί την πεπατημένη οδό του καταστροφικού φανατισμού που προκαλούν όσοι διαλαλούν. "Μαζί τα φάγαμε", όσοι άκριτα επιχειρούν να διαγράψουν χρέη δισεκατομυρίων ποιός ξέρει ποιών μεταξύ άλλων, την ώρα που κόβουν συντάξεις και μισθούς,  όσοι  κηρύτουν πόλεμο κατά τις αστικής δημοκρατίας,όσοι αλλαλάζουν με αντιμνημονιακές υστερικές κραυγές, και όσοι υποδαυλίζουν συντεχνιακές εξοργιστικές συμπεριφορές και κάθε λογής εκτός τόπου και χρόνου παραλογισμούς. Όσοι κρατούν νεοπατριωτικά μισαλόδοξα λάβαρα.

Φαίνεται σαν να μην έχει καταλάβει κανείς ότι μυρίζει μπαρούτι. Ότι δεν θέλει πολύ η μάζα των διαδηλωτών να μεταβληθεί σε μαινόμενο όχλο.Το μόνο που απασχολεί κάποιους είναι  - μεταφέρω αυτούσιο τον προβληματισμό- « Αν πέρναμε εμείς αυτά τα μέτρα θα είχε καεί η Αθήνα».Ξεχνούν ότι όταν κάηκε η Αθήνα επί των ημερών τους , ήταν νέοι αυτοί που ξεσηκώθηκαν. Για πολύ συγκεκριμένο λόγο. Γιατί είχε δολοφονηθεί από χέρι αστυνομικού ένας μαθητής. Σαν να μην βλέπουν πως αυτοί που ξεσηκώνονται σήμερα είναι  η μεσαία  και η εργατική τάξη. Μια μεσαία τάξη εξοργισμένη, ευάλωτη και μία εργατική τάξη που νειώθει να συνθλίβεται, έτοιμες να τα τινάξουν όλα στον αέρα.

Το συναίσθημα της απέχθειας κατά της πάσης φύσεως βίας μας κάνει να ευχόμαστε  το περιστατικό με τον κ. Χατζηδάκη να είναι το τελευταίο. Δυστυχώς όμως, το συναίσθημα της ψυχρής λογικής που βασίζεται στην ανάλυση γεγονότων και συμπεριφορών, μας κάνει να πιστεύουμε πως δεν θα είναι. Γιατί δεν εννοούμε να διδαχθούμε από την ιστορία μας. Γιατί δεν έχουμε μνήμη. Και δυστυχώς την επόμενη φορά η ιστορία δεν θα επαναληφθεί ως φάρσα.. Αλλα ως  άλλη μία εθνική τραγωδία.