ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

«Eγώ δουλειές σε αυτή τη χώρα δεν ξανακάνω»

12:31 - 02 Ιουν 2017
Τάκης Λαϊνάς

Γράφει ο Τάκης Λαϊνάς

Λένε πως τα παθήματα γίνονται μαθήματα. Πιθανόν αν μιλάμε για μια μυαλωμένη κοινωνία και για μία συντεταγμένη και σώφρονα Πολιτεία. Επιπλέον θα έπρεπε να υπάρχει και μία αρκούντως ικανή Δημόσια Διοίκηση, Διοίκηση η οποία να είναι αποφασισμένη να δίνει λύσεις αντί να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται καλείται να λύσει. Μια Διοίκηση σύγχρονη και αποτελεσματική. Κανείς δεν ζητά από τη Δημόσια Διοίκηση να κάνει τα στραβά μάτια σε παρανομίες. Κανείς δεν ζητά να βάλει νερό στο κρασί της υποκύπτοντας σε πιέσεις και σκοτεινούς παραγοντισμούς. Αυτό που ζητάμε από τη Δημόσια Διοίκηση είναι να δρα και να αποφασίζει με βάση τη κοινή λογική. Εχει τη διακριτική ευχέρεια, που είναι άλλωστε θεμελιώδης αρχή του Διοικητικού Δικαίου.

Η μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης είναι από τις πλέον άμεσες προτεραιότητες αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως κράτος. Όσο χρέος κι αν μας χαρίσουν, ανάπτυξη χωρίς Δημόσια Διοίκηση δεν γίνεται. Στο ίδιο τέλμα θα γυρίσουμε, στον ίδιο βάλτο θα βουτήξουμε.

 

Η Δημόσια Διοίκηση δεν είναι μόνο ένας απρόσωπος αριθμός Δημόσιων υπαλλήλων και τα πόσα πληρώνουμε για μισθούς και συντάξεις του Δημοσίου. Είναι πρωτίστως θέμα ποιότητας. Και δυστυχώς είναι μια θλιβερή πραγματικότητα που τα ασφαλιστικά ταμεία για παράδειγμα δεν έχουν ενοποιημένο λογισμικό. Είναι θλιβερό έως εγκληματικό να μην υπάρχουν ενοποιημένα μητρώα ασφαλισμένων, ώστε με το πάτημα ενός κουμπιού να βλέπει και αν ελέγχει τα πάντα για όποιον ασφαλισμένο θελήσει να υποβάλει τα χαρτιά του για συνταξιοδότηση και σήμερα είναι αναγκασμένος να περιμένει μήνες αφού οι υπάλληλοι ψάχνουν να βρουν τους φακέλους σε σκοτεινά υπόγεια και αποθήκες… Αυτή δεν είναι εικόνα ευρωπαϊκού κράτους. Τεταρτοκοσμική εικόνα είναι. 

 

Είναι άπειρες οι ιστορίες για τη Δημόσια Διοίκηση. Για τους παραλογισμούς της και την αναποτελεσματικότητά της. Παραθέτω την παρακάτω όπως την διηγήθηκε φίλος αρχιτέκτονας. Δεν είναι ιστορία σημερινή. Είναι ιστορία από την εποχή που θριαμβεύαμε και όλος ο κόσμος μιλούσε για το ελληνικό θαύμα που ωστόσο στηριζόταν σε ξύλινα πόδια. Όχι μόνο λόγω της οικονομικής ευδαιμονίας που ήταν μια ψευδαίσθηση που στηριζόταν στα δανεικά αλλά και γιατί στηριζόταν σε μία Διοίκηση η οποία όπως δείχνει η ιστορία μας είχε διαρρήξει τη σχέση με τη λογική και την αποτελεσματικότητα.

 

Λέει λοιπόν ο φίλος «Πριν από τους Ολυμπιακούς του 2004 είχαμε συμφωνήσει με τους Grimshaw Architects να κατέβουμε μαζί στις εκδηλώσεις ενδιαφέροντος των έργων. Είχε έρθει μάλιστα ο ίδιος ο Nicholas Grimshaw (Sir Nicholas Grimshaw πλέον) στην Αθήνα - θυμάμαι κάποιες όμορφες βραδιές που είχαμε βγεί μαζί του και τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις που κάναμε. Στην ατέλειωτη γραφειοκρατία των εκδηλώσεων ζητούσαν μεταξύ άλλων επικυρωμένο αντίγραφο των πτυχίων μας, δηλ και του Grimshaw. Ως είθισται στην Αγγλία και όχι μόνο, ο Grimshaw υπέβαλε ένορκη δήλωση επικυρωμένη από συμβολαιογράφο του Λονδίνου ότι είναι αρχιτέκτων, ότι έχει πτυχίο, το Πανεπιστήμιό του κλπ. Οι απίστευτοι υπάλληλοι λοιπόν των ελληνικών υπηρεσιών ΜΑΣ ΚΟΨΑΝΕ επειδή ο γνωστός σε όλη την οικουμένη Nicholas δεν είχε καταθέσει το επικυρωμένο αντίγραφο του πτυχίου του. Περιττό να αναφερθώ στην οργισμένη αντίδρασή του, αλλά και στον επίλογο, ότι "εγώ δουλειές σε αυτή τη χώρα δεν ξανακάνω". Ρεζίλι»

 

Η παραπάνω ιστορία έλαβε χώρα περί το 2003. Από τότε έχουν περάσει 15 χρόνια και δυστυχώς είναι σαν μα μην πέρασε μια μέρα. Να ελπίσουμε πως κάτι θα αλλάξει; Πολύ φοβάμαι με όσα βλέπουμε να συμβαίνουν , οι ελπίδες είναι λιγοστές και ως εκ τούτου το μέλλον άδηλο και αβέβαιο. 

Τελευταία τροποποίηση στις 12:54 - 02 Ιουν 2017
Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.