Ούτως ή άλλως όμως, είτε με capital controls ,είτε όχι, στις 30 Ιουνίου του 2015, σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΟΙΚ, στα κρατικά ταμεία είχαν μείνει μόνο 77 εκ. ευρώ, που σύμφωνα με τους ειδικούς τα διαθέσιμα αυτά αρκούσαν για να καλύψουν τις κρατικές ανάγκες για δυο τρεις ώρες. Ήταν και αυτό ένα από τα μεγαλειώδη επιτεύγματα της Κυβέρνησης.
Έκτοτε πέρασαν δυο χρόνια και κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι και αυτά ξεχάστηκαν αφού μεσολάβησαν πολλά που προφανώς έκλεψαν την παράσταση. Δυο μνημόνια είναι αυτά και ουκ ολίγες καταστροφικές επιλογές άλλες αυτοβούλως και άλλες καθ υπόδειξη, που διέλυσαν σχεδόν τα πάντα.
Κάπως έτσι φθάσαμε στο σήμερα και δυστυχώς είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Όλο αυτό το διάστημα θα περίμενε κανείς τουλάχιστον το πολιτικό δυναμικό να έχει αντιληφθεί τη βαριά ευθύνη που έχει και να έχει αλλάξει νοοτροπία και πορεία ώστε να εξαλειφθούν οι κακοδαιμονίες και παθογένειες που μας έφεραν εδώ που είμαστε. Δυστυχώς, όχι μόνο δεν συνέβη κάτι τέτοιο αλλά η κατάσταση χειροτέρεψε και όχι μόνο οικονομικά.
Τα κόμματα σήκωσαν τα δικά τους μπαϊράκια, οχυρώθηκαν πίσω από αυτά και αναλώθηκαν σε μικροπολιτικές μάχες χαρακωμάτων είτε αγνοώντας επιδεικτικά είτε αντιδρώντας επιλεκτικά.
Παραδείγματα άπειρα, αλλά ας σταθούμε στα τελευταία και πιο πρόσφατα με κορυφαίο ωστόσο κάτι το οποίο το μάθαμε από καραμπόλα και μόνο αλλιώς θα είχαμε μαύρα μεσάνυχτα. Να ναι καλά ο κ. Παπαδημητρίου που χαρακτήρισε τον κ. Σόιμπλε ανέντιμο με αποτέλεσμα να το εξοργίσει και να ανταποδώσει τα πυρά.
Πρόκειται για τη δήλωση Σόϊμπλε, ότι η Κυβέρνηση είχε συμφωνήσει στα πάντα από τον Μάιο αλλά ζήτησε να μην το ανακοινώσουν πριν τα μέσα Ιουνίου γιατί ήθελε τάχα χρόνο να το διαχειριστεί επικοινωνιακά. Τι να διαχειριστεί ;Το πώς θα μας πείσει ότι διαπραγματεύεται σκληρά μέχρι τη τελευταία στιγμή.. για το καλό μας φυσικά..
Αυτό το γεγονός πέρασε στο ντούκου. Σαν να μην συνέβη. Οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, από την Ουγκάντα ως τη Νορβηγία, εάν είχε αποκαλυφθεί τέτοια χειραγώγηση και τέτοιο ψέμα θα είχε γίνει της κακομοίρας, δεδομένων και των συνθηκών βέβαια. Εδώ δεν άνοιξε μύτη. Κάποιοι ψέλλισαν κάτι για μια δυο μέρες κι έκτοτε το θέμα εξαφανίστηκε από το προσκήνιο. Λεπτομέρειες.
Δεύτερο παράδειγμα. Ο κυβερνητικός εταίρος και κορυφαίος Υπουργός συνομιλεί επανειλημμένα με ισοβίτη, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Πήρε μεν διαστάσεις το θέμα, ανέβηκε το πολιτικό θερμόμετρο λόγω της ιδιαιτερότητας της υπόθεσης ωστόσο για την Κυβέρνηση πέρα βρέχει.
Τρίτο παράδειγμα. Πασιχαρής η Εκκλησία της Ελλάδας ανακοινώνει πως "Το υλικό μαθητείας που θα αποτελέσει τα βιβλία, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν από το σχολικό έτος 2018-2019 πριν τυπωθεί θα τεθεί εις την διάθεσιν της Εκκλησίας για την απαιτουμένη δογματική παρακολούθηση". Ολοταχώς επιστροφή στο Μεσαίωνα αλλά κανείς δεν διαμαρτύρεται. Καλά η Κυβέρνηση.. αυτή ήταν που συναίνεσε σε αυτό το αίσχος. Η Αντιπολίτευση όμως; Τσιμουδιά; Ας μην εκπλαγούμε λοιπόν αν επόμενα στη λίστα ελέγχου θα είναι τα βιβλία της βιολογίας.
Ευτυχώς όμως, όπως παρατήρησε και ένας επιφανής νομικός σε κατ ιδίαν συζήτηση, τα βιβλία της Βιολογίας μπορεί να την γλυτώσουν, Η Εκκλησία που παρακολουθεί στενά, ξέρει, ότι σχεδόν πάντοτε η Θεωρία της Εξέλιξης δεν διδάσκεται, λόγω του τέλους του σχολικού έτους, και ποτέ δεν είναι κομμάτι της εξεταστέας ύλης , όπως το Ορθόδοξο δόγμα δεν κινδυνεύει και τόσο.
Τέταρτο και τελευταίο παράδειγμα, για να μην γινόμαστε κουραστικοί. Η μείζων αντιπολίτευση φορτώνει ανερυθρίαστα όλη τη «βία» στην Αριστερά με το πρόσχημα ότι αναφέρεται στα «πρόσφατα χρόνια» ( recent years). Λες και η φιλοναζιστική ακροδεξιά είναι αόρατη και δεν υπάρχει. Το 6,5% και οι βουλευτές της είναι άυλοι. Λες και δεν διεξάγεται δίκη για τη Χρυσή Αυγή, δεν έχουν δολοφονηθεί πολίτες που της εναντιώθηκαν, δεν έχουν ξυλοκοπήσει βουλευτές και δεν έχουν μεταβάλει την αίθουσα της Βουλής σε αρένα. Και όλα αυτά για να μαζευτούν λίγοι ψήφοι παραπάνω. Τέτοια είναι η έκπτωση αξιών στο κατά τα άλλα φιλοευρωπαϊκό και διαποτισμένο με τις αρχές της αστικής δημοκρατίας κόμμα που θα είναι η επόμενη Κυβέρνηση. Και αν ψελλίσεις «για σταθείτε», κατηγορείσαι για σοβιετικού τύπου προπαγάνδα. Θλίψη και απογοήτευση.
Άκρως θλιβερά λοιπόν τα παραδείγματα για το που βρισκόμαστε σήμερα. Μακάρι να ήταν μόνο οικονομική η κρίση. Δυστυχώς δεν είναι και ακόμη χειρότερα, αρνούμαστε κατηγορηματικά να το αντιληφθούμε αλλιώς για όλα τα ανωτέρω θα είχαμε αντιδράσει πολύ πιο αποφασιστικά.