"Η φοβερή πολιτική των εταιρειών που παράγουν εμβόλια, δημιούργησε έντονες ανισότητες παγκοσμίως. Ήταν φυσικό να ωριμάσει η σκέψη πως αυτή η παραγωγή έπρεπε να περάσει από μιας μορφής κοινοκτημοσύνη, να θεωρηθεί παγκόσμιο αγαθό. Δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν νεκρικές πυρές στο Ινδοστάν και λειψανάβατοι, άκριτοι ηγέτες στο Λατινιστάν που πιστεύουν ακόμη πως η πανδημία είναι ηθικό φαινόμενο και θα μας κάψει ο Αχούρα Μάσδα", είπε ο συνάδελφος.
"Δηλαδή, εννοείς πως η Ιστορία, όταν δεν είναι μονόδρομος, πρέπει να μας οδηγήσει να περιμένουμε το Απρόβλεπτο στις εξελίξεις", ρώτησα με ενδιαφέρον και απορία.
"Εννοώ", συνέχισε ο συνάδελφος, "πως έχοντας την (παροδική;) εύνοια του Μπάιντεν και τις υποστηρικτικές για το Γένος απόψεις του, υπάρχει πάντα περίπτωση να διαταραχθεί η πτήση, να γυρίσει ο τροχός και να μείνουμε με την βάρκα στην ξέρα. Εάν δηλαδή οι Τούρκοι γλιτώσουν από τον Σουλτάνο (που ήθελε να γίνει χαλίφης) και αποκτήσουν ως ηγέτη έναν ευγενή κεμαλιστή με δυτικόφρον πρόσημο, άραγε η αμερικανική εξωτερική πολιτική θα συνεχίσει να μπλοκάρει κονδύλια και εξοπλισμούς, ιδίως εάν ο νέος γελαστός αρματηλάτης βγάλει 'οφσάιτ' την ρωσική πολιτική;"
Δηλαδή, σκέφτηκα, εάν ο γελαστός δήμαρχος της Πόλης ηγηθεί μιας πολιτικής αλλαγής και εγκαταλείψει μέρος της στρατηγικής Ερτογάν, η Ελλάδα είναι έτοιμη να συνυπάρξει με ένα νέο Τουρκο-Αμερικάνικο ειδύλλιο; Όχι. Τέτοιο γονίδιο -κατά τα φαινόμενα- μάλλον δεν διαθέτουμε. Και είναι ένδειξη ωριμότητας να αποκτήσουμε επαρκή πολιτικά ανακλαστικά. Οι βαλκανικές χώρες -με τις οποίες συνορεύουμε- έχουν μπει στο ΝΑΤΟ και δεν ξέρουμε πόσο απαραίτητοι είμαστε -πέρα από μερικές βάσεις- στην Συμμαχία εάν ο Μπάιντεν συνεχίσει την δοκιμασμένη συνταγή που δοξάστηκε στον Ψυχρό πόλεμο. Είμαστε έτοιμοι άραγε για έναν -χλιαρό- έστω- πόλεμο; Η Αμερική, από καιρό δουλεύει με τοποτηρητές και οι πρεσβευτές της δεν είναι αναγκαστικά ...κατ΄επίφασιν. Ώσπου να ρυθμίσουν οι διάφοροι Πάιατ του βαθέως State Department το ζήτημα, καλό θα ήταν να κρατάμε μικρό καλάθι.
Αλήθεια, αναρωτήθηκα, σε μια τέτοια περίπτωση, τι γίνεται με τα χαλιά που στρώνουμε στην νέα μεσογειακή, αισιόδοξη τακτική των αγωγών που διαπερνούν τη Μεσόγειο και τι γίνεται εάν το Μαγκρέμπ αποκτήσει δικτάτορες, που είναι είδος εν υπερ-επαρκεία στον αφρικανικό Ισημερινό; Μήπως θα έπρεπε να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να ψωνίζουμε πιό επιλεκτικά στην παγκόσμια αγορά; Και επιπλέον, μπορούμε να εξάγουμε κάποια -πρόσθετα- συμπεράσματα από τη -δεύτερη κατά σειρά- γερμανική άρνηση πρόσκλησης της Ελλάδας στη συνδιάσκεψη για τη Λιβύη, παρά τη δημοσίως εκφρασμένη δυσαρέσκεια της ελληνικής πλευράς και με τη Τουρκία να βρίσκεται μονίμως στο τραπέζι των συνομιλιών; Τελικά, είμαστε σε θέση να κάνουμε κάποιες χρήσιμες διαπιστώσεις, κάποιες -επαρκώς πιθανοφανείς- εκτιμήσεις απ' όλα τα παραπάνω; Θα υποστήριζα μάλλον ναι.
Στη ζούγκλα όπου στήνονται συνοριακά μπλόκα στην ανατολική Ευρώπη και το Ισλάμ είναι προς διανομή, στο Ντουμπάι που πάει να μετατραπεί σε μοδάτο... sex and the city και υπάρχουν (ακόμη) θαυμαστές ενός "πορτοκαλή" τέως προέδρου, η χώρα μας πρέπει -επειγόντως- να αποκτήσει, αν όχι θαυμαστές, τουλάχιστον συμπαθούντες. Αν η Ρωσία "καρφωθεί" από τη Δύση ως βίαιη αρκούδα, μπορεί ενδεχομένως να αντιδράσει πολύ επιθετικά και με απρόβλεπτες συνέπειες (σημειωτέον δε ότι έχουμε και μπόλικη διορθόδοξη κοινή ιστορία). Το εν Βαλκανίοις Ισλάμ είναι κρίμα κι άδικο να προσφέρεται σε θλιβερές επαναλήψεις συνωμοσιών του Μεγάλου -προ αιώνος- πολέμου. Και ο Ερτογάν θυμάται -ανεπικαίρως- τον Ερτογρούλ και τους Οσμανλήδες, χωρίς να του υπενθυμίσει πως κάποιος Μογγόλος Τιμουρλέγκ (ήτοι ο Ταμερλάνος), αποκαλεί τον Βαγιαζήτ ελληνιστί... "μικρό τουρκομανικό σκουλήκι", πριν τον βάλει σε κλουβί στην Άγκυρα. Η Υφήλιος, από την άλλη μεριά, όπως σήμερα παρουσιάζεται, καλώς ή κακώς, δεν διέπεται από τα ζόρια του Κέπλερ και του Τύχωνος Μπράε, αλλά από τον Μασκ και κάποιους άλλους περίεργους τύπους του... Ιδιωτικού Διαστήματος.
Η πολύ πρόσφατη κόντρα κορυφαίων πολιτικών του ελληνικού κοινοβουλίου για την άρση της πατέντας των εμβολίων (εκτός κι αν προτιμάτε τη σύγκρουση Αδώνιδος-Πολάκη), περιέχει τόση πτωχαλαζονεία, ώστε δεν διαφέρει κατά πολύ από έναν καλοκαιρινό σκυλοκαβγά αδέσποτων, που κρατάει ελάχιστα, αλλά ενοχλεί αφάνταστα. Iδιαίτερα όταν -με διάφορες αφορμές- συνεχίζει να παρουσιάζει υψηλό βαθμό επαναληψιμότητας. Ως πολίτης της χώρας που ..."δεν κωλώνει" ποτέ και πουθενά -καθώς, κατά συνήθεια, εκ των πρώτων υπηρετεί τον υπερατλαντικό παράγοντα- ψιλοανησυχώ, επειδή τα "μεγάλα παιδιά" που δραστηριοποιούνται στη γειτονιά μας -για μια ακόμα φορά- μάλλον μας θεωρούν δεδομένους.
Κάθε μέρα και πείθομαι ακόμα περισσότερο πως υπάρχουν κενά στην ελληνική δημόσια διοίκηση, ψευτομπαλώματα στις υπηρεσίες και αφόρητη υπουργική φλυαρία, που μόνον με την ανείπωτη φλυαρία της αντιπολίτευσης μπορεί να συγκριθεί. Όσο για το πρόσφατο ράβε-ξήλωνε των διατάξεων νόμου -οι οποίες ήδη, ειρήσθω εν παρόδω, αποτελούν νόμο του κράτους- που αφορούν τα εκλογικά δικαιώματα των αποδήμων ελλήνων πολιτών (που έχουν ήδη δικαίωμα ψήφου και είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους), μπορούμε ασφαλώς να περιγράψουμε συνοπτικά το τελικό αποτέλεσμα ως κάτωθι: Κουτσουρεμένα δικαιώματα στο εκλέγειν και κανένα απολύτως δικαίωμα στο εκλέγεσθαι (χάριν της στάσης -κυρίως- της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης) - Αιδώς Αργείοι της ..."πρώτης φοράς η αριστερά στην εξουσία" - Ντροπή κύριε Τσίπρα μας, δεύτερη κίτρινη κάρτα μέσα σε δύο χρόνια (η πρώτη σας δόθηκε το 2019) κι έτσι όπως πορεύεστε η τρίτη κάρτα εκ μέρους των αποδήμων ελλήνων πολιτών θα είναι κόκκινη (κατακόκκινη και δαγκωτή).
Επίσης, προσφάτως έσκασαν δύο ηφαίστεια, η Αίτνα και το Νιραγκόνγκο, αλλά υποθέτω πως ο επί της πολιτικής προστασίας έλληνας υπουργός θα στείλει την σχετική διαμαρτυρία στον θεό Ήφαιστο... Όσον αφορά το "σχέδιο Αστυπάλαια", τουτέστιν την ενεργειακή μεταμόρφωση της νήσου Αστυπάλαιας, ενός ..."έξυπνου και πράσινου νησιού" -που στη πραγματικότητα είναι κατάξερη- και που κάποιος -αδάμαστης λογοτεχνικότητας- αζάπης χαρακτήρισε ..."πεταλούδα του Αιγαίου", δεν θα το αξιολογήσω, διότι σύμφωνα με τους "υμνητές" του σχεδίου: Tο πρόγραμμα "Αστυπάλαια" θα ολοκληρωθεί το 2026 - Αντιλαμβάνεστε, φαντάζομαι: Οι εκλογές προηγούνται και μετά βλέπουμε...
Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό η παλιά ατάκα - "ρήση" του αξέχαστου Λάμπρου Κωνσταντάρα ..."Το νου σας ρεμάλια". Κι ας μην αναλωνόμαστε σε ανούσιους σκυλοκαβγάδες, γιατί στη γειτονιά μας παίζονται -εδώ και αρκετό καιρό- παιχνίδια της Α! Εθνικής. Είναι καιρός, ο κερασφόρος πύθων που ξεροσταλιάζει σε παρατημένες στέγες αγροτόσπιτων, να αλλάξει το δέρμα του και είτε να καταπιεί το έρμο το ποντίκι, είτε να γιορτάσουμε τα Καβείρια με την θεά των όφεων Μυρτάλη, κάποτε Ολυμπιάδα (η πρόταση αποτελεί φυσικά σχήμα λόγου και δεν πρέπει να εκλαμβάνεται κυριολεκτικά, αλλά στη βάση μιας πιο ελεύθερης ερμηνείας).
Κάπου όμως σ' αυτό το σημείο, εκεί που το ψιλοφιλοσοφούσα, δέχτηκα μια ηλεκτρονική υπενθύμιση για την επικείμενη συμμετοχή μου σε μια προαποφασισμένη τηλεδιάσκεψη, είχα τελειώσει και τον εσπρέσο μου, οπότε δεν θα μου είχε μείνει καμία απολύτως δικαιολογία για να συνεχίσω να σας ταλαιπωρώ με τα δικά μου - "Και μπράβο μου", όπως θα έλεγε και κάποια ραδιοφωνική ψυχή.