Ο χαρακτηρισμός μίας εικόνας ως «θαυματουργής» θα έπρεπε κανονικά να είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση, καθώς υποδηλώνει ότι έχει διαπιστωθεί πως ένα φυσικό αντικείμενο έχει υπερφυσικές ιδιότητες. Οι δημοσιογράφοι που υπηρετούν -υποτίθεται - την ενημέρωση οφείλουν λοιπόν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν μεταφέρουν ανάλογες «πληροφορίες» στο κοινό που παρακολουθεί τα δελτία ειδήσεων – υποτίθεται και πάλι - για να ενημερωθεί. Κι όμως, στο «θαυματουργό» κόσμο των ελληνικών ΜΜΕ, η χώρα μας έχει κατακλυστεί από εικονίσματα που θεραπεύουν αρρώστους, κερδίζουν πολέμους και ανασταίνουν νεκρούς, αν πιστέψουμε τουλάχιστον τους «παρουσιαστές» των οκτώ.
Ανάλογης σοβαρότητας είναι δυστυχώς και η κάλυψη των οικονομικών θεμάτων. Έτσι, όταν ανεβαίνουν οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, οι ομιλούσες κεφαλές των δελτίων κάνουν λόγο για «φορομπηχτική πολιτική της κυβέρνησης». Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να επισημάνει το αυτονόητο, ότι δηλαδή η διαφορά ανάμεσα στις εμπορικές και τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων όχι μόνο επιτρέπει, αλλά εξαναγκάζει ακόμη και ευσυνείδητους πολίτες να φοροδιαφεύγουν. «Ακόμη και αν θέλεις να βάλεις στο συμβόλαιο την εμπορική αξία του ακινήτου, κανείς αγοραστής δεν θα το δεχθεί», μου έλεγε πρόσφατα κατασκευαστής κατοικιών. Παρόλα αυτά, οι δημοσιογράφοι που κατά τ’ άλλα διαμαρτύρονται για την αποτυχία της εκάστοτε κυβέρνησης να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή, σταυρώνουν όσους υπουργούς οικονομικών τολμήσουν να κάνουν ένα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση, περιορίζοντας το χάσμα ανάμεσα σε εμπορικές και αντικειμενικές αξίες.
Δεύτερο – και εξίσου εξωφρενικό – παράδειγμα είναι η παρουσίαση εκθέσεων διεθνών οργανισμών. «Προτάσεις σοκ του ΟΟΣΑ!» ακούμε συνήθως από τους «έγκριτους αναλυτές» των δελτίων, όταν δίνεται στη δημοσιότητα κάποια μελέτη των αδυναμιών της ελληνικής οικονομίας. Επιπλέον, η αυτονόητη υποχρέωση του ΣΔΟΕ για τη διενέργεια ελέγχων σε επιχειρήσεις χαρακτηρίζεται «σαφάρι», η επιβολή των αναλογούντων προστίμων «καταιγίδα» και η επαναφορά των τεκμηρίων διαβίωσης, τα οποία πλήττουν μόνο όσους ψεύδονται στις φορολογικές τους δηλώσεις, προκαλεί πάντοτε «θύελλα αντιδράσεων».
Όταν λοιπόν η ποιότητα του δημόσιου λόγου είναι τόσο χαμηλή και όταν η πολιτική ζωή του τόπου έχει προσαρμοστεί πλήρως στα δελτία «ειδήσεων», δεν είναι να απορεί κανείς για το πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Το ενθαρρυντικό είναι ότι οι πολίτες φαίνεται πως βλέπουν πλέον πέρα από την πραγματικότητα του τηλεοπτικού δέκτη. Δεν επικρότησαν, ούτε θα επικροτήσουν, όλα τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα, αλλά, αν κρίνουμε από το εύρος των κινητοποιήσεων, αποδέχθηκαν στην πλειοψηφία τους τις μεταρρυθμίσεις που θεωρούσαν εκ των πραγμάτων επιβεβλημένες. Πρόκειται για μία εξέλιξη αρνητική για τους «αναλυτές» των δελτίων, αλλά θετική για τη χώρα. Ενδεχομένως δε να αποδειχθεί ευεργετική και για τη δημοσιογραφία, αφού θα ξεκαθαρίσει επιτέλους ποιοι είναι κατάλληλοι για τα δελτία του δεκαπενταύγουστου και ποιοι για τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου.