Αβυσσος η ψυχή του έλληνα και μόνον με αυτή την εξήγηση μπορεί να γίνει αντιληπτό γιατί οι συμπολίτες μας εμφανίζονται τόσο φανατικά, αλλά και με εξαιρέσεις, υπέρ της περαιτέρω διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, όπως έδειξε το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο της Γιούροστατ. Το πιθανότερο είναι ότι ακόμη δεν έχουν καταλάβει πλήρως τι σημαίνει διεύρυνση και δεν αντιλαμβάνονται καθόλου τις επιπτώσεις νέας, μεγαλύτερης διεύρυνσης, όχι μόνο επί της Ευρωπαϊκής Ενωσης , αλλά και επί των ειδικών συμφερόντων αυτών των ιδίων. Αφήστε που για κάποιες χώρες για τις οποίες λένε όχι, θα έπρεπε να το ξανασκεφτούν.

Ο κ. Παπανδρέου θεωρεί ότι η προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς θα του προσδώσει διεθνές κύρος, που με τη σειρά του θα τον ενδυναμώσει στο εσωτερικό της χώρας, ακόμη και μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Μακάρι, αλλά ίσως και να μην είναι και ακριβώς έτσι τα πράγματα. Η Σοσιαλιστική Διεθνής δεν είναι αυτή που ήταν και αν έχουν κάποιο ενδιαφέρον οι σοσιαλιστικές ιδέες σήμερα στην πράξη, αυτό επικεντρώνεται στις ταλαιπωρημένες από τον οικονομικό και πολιτικό ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ χώρες της Λατινικής Αμερικής.

"Το μεγαλύτερο πολιτικό-κοινωνικό γεγονός του τελευταίου χρόνου ήταν η δημιουργία του "The Mall" " είπε τις προάλλες σοβαρός και άκρως πολιτικοποιημένος φίλος και προφανώς έχει δίκιο. Οι εξελίξεις τον δικαιώνουν, κρίνοντας από τη συμφωνία στην οποία κατέληξαν, ερήμην της ΟΤΟΕ, οι εργαζόμενοι στην Eurobank με την διοίκηση της τράπεζας για τη λειτουργία το Σάββατο των υποκαταστημάτων της στο "The Mall" στην Αθήνα και στο "Mediterranean Cosmos" στη Θεσσαλονίκη.

Δεν ανήκει απλά στη σφαίρα της επικοινωνιακής πολιτικής η αναθεώρηση του Συντάγματος που προωθεί ο κ. Καραμανλής. Στη σημερινή ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, όπου έθεσε το πλαίσιο των αλλαγών που θέλει η κυβέρνηση, ήταν συγκεκριμένος όπου ήθελε και αόριστος όπου επίσης ήθελε, αφήνοντας όμως να διαφανούν οι βασικοί στόχοι του. Στόχοι αναμφισβήτητα πολιτικοί διαμορφωμένοι από την δική του βεβαιότητα, ότι η Νέα Δημοκρατία θα είναι κυβέρνηση και την επόμενη τετραετία

Ποιος θα περίμενε ότι οι τρομοκρατικές ενέργειες που συντάραξαν το Λονδίνο το καλοκαίρι θα προκαλούσαν τα δεινά του κ. Βουλγαράκη, την εκπαραθύρωση του κ. Μαρκογιαννάκη, την γνωριμία με τον κ. Ξεκουκουλωτάκη, την δυσαρέσκεια της κυβέρνησης για τις ενέργειες του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Λινού και την πολιτική διαμάχη που ξέσπασε γύρω από την Δικαιοσύνη στην Αθήνα; Ούτε συγγραφέας μυθιστορημάτων μυστηρίου του βεληνεκούς ενός Κόναν Ντόϋλ ή της τολμηρής φαντασίας μιας Αγκάθα Κρίστι θα μπορούσαν να πλέξουν τέτοιο σενάριο και όμως έτσι έγινε. Τα πάντα ξεκίνησαν από την βρετανική πρωτεύουσα και ο κ. Μαρκογιαννάκης βρήκε τον μπελά του μέσω του…"σατανικού" , κατά τη γνώμη του, Ξεκουκουλωτάκη!

Κανονικά δεν θα έπρεπε να ασχοληθεί κανείς με την ιστορία της αναγκαστικής παραίτησης του υφυπουργού Δημόσιας Τάξης, κ. Μαρκογιαννάκη. Είναι τόσο γελοία, από την αρχή ως το τέλος και σε όλες τις διαστάσεις της, που μόνο "χαχανητά" μπορεί να προκαλέσει. Το μόνο που έχει σημασία για να επισημανθεί είναι ότι υπάρχουν τόσο τριτοκλασάτα πολιτικά πρόσωπα και όμως οι ηγέτες για διάφορους λόγους τους αναθέτουν σοβαρές ευθύνες. Με αυτή την έννοια θα μπορούσαμε να επαναλάβουμε την ιστορική φράση του κ. Σημίτη "αυτή είναι η Ελλάδα", αλλά η αλήθεια είναι ότι και αλλού συμβαίνουν αυτά…