Για παράδειγμα: παραδοσιακά, οι εταιρίες καταναλωτικών αγαθών και απορρυπαντικών, συνηθίζουν να διαφημίζονται στην τηλεόραση, κατά τη διάρκεια σαπουνόπερων και άλλων κουτσομπολίστικων life style εκπομπών, ενώ τραπεζικά, ασφαλιστικά, ποτά και άλλα προϊόντα κατά τη διάρκεια εκπομπών στη prime time ζώνη. Το θέμα είναι, θα θυμάται η νοικοκυρά, μετά από κάποια στιγμή όταν αποφασίσει να πάει στο μίνι η στο σουπερμάρκετ, τη διαφήμιση του προϊόντος, ώστε να το αναζητήσει και να το αγοράσει; Το ίδιο ισχύει και για τον οικογενειάρχη, ο οποίος παρακολουθώντας το αγαπημένο του δελτίο ειδήσεων το βράδυ, θα θυμηθεί, ποια ασφαλιστική εταιρία του προκάλεσε το ενδιαφέρον, όταν βρεθεί στην αναζήτηση ενός αξιόπιστου ασφαλιστικού πακέτου, για να ασφαλίσει την οικογένεια του;

Έρευνες, έχουν δείξει ότι, το ποσοστό μνημονικότητας των διαφημιστικών μηνυμάτων και των προϊόντων τους από τους καταναλωτές, είναι 5% την επόμενη μέρα από την ήμερα εμφάνισης τους στην τηλεόραση, και την μεθεπόμενη μέρα, πέφτει στο 0%.

Συγκρίνοντας τις ''σωστά στοχευόμενες'', με τις μη ''σωστά στοχευόμενες διαφημίσεις'', οι σωστά στοχευόμενες στο κοινό που απευθύνονται, την κατάλληλη στιγμή και ώρα, έχει αποδεδειχθεί ότι, τινάζουν στα ύψη τα ποσοστά του ROI των διαφημιζόμενων προϊόντων, μέσω των τηλεοπτικών εκπομπών-ζωνών, που έχουν επιλέξει.

Επιπροσθέτως, όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των μεταβλητών [variables], που χρησιμοποιούνται για τη στόχευση του κοινού τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα. Ωστόσο, ανεξάρτητα από την επιτυχία επίτευξης του κοινού-στόχου, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που μπορούν να σταθούν εμπόδιο στη μνημονικότητα του καταναλωτή που θα τον οδηγήσει στην αγορά του προϊόντος. Π.χ.[ ένας καταναλωτής πάει να αγοράσει μια τηλεόραση με flat οθόνη, άλλα η σύζυγος του σκεπτόμενη οικονομικά, προβάλλει το επιχείρημα ότι ο οικογενειακός τους προϋπολογισμός δεν το επιτρέπει, με αποτέλεσμα να μην την αγοράσει].

Αυτό που χρειάζονται οι σύγχρονοι καταναλωτές, όπως υποστηρίζει ο Augustine Fou, στο άρθρο του, είναι κάτι άλλο, διαφορετικό και ακόμα περισσότερο από το “παραδοσιακό μοντελο”επικοινωνίας ενός διαφημιστικού μηνύματος.

Οι διαφημιστές, όταν στοχεύουν στο κοινό τους, με το ''παραδοσιακό μοντέλο'', επιδιώκουν να περάσουν το μήνυμα, ελπίζοντας ότι, θα το κατορθώσουν τη σωστή στιγμή, με τη σχετική αποδοχή και μνημονικότητα από τους καταναλωτές, αν αποτύχουν σ’ αυτό, τότε το μήνυμα εξατμίζεται στον αέρα, τη στιγμή που βγαίνει στον αέρα.

Ποιο είναι το missinglink του μάρκετινγκ- και πως λύνεται το πρόβλημα τουtargeting, κατά τον αρθρογράφο;

Σε αντιδιαστολή, το μάρκετινγκ missinglink, ορίζεται, στα μέσα - τρόπους, παράδοσης της σωστής πληροφόρησης, την κατάλληλη στιγμή στο σωστό αποδέκτη, [εννοεί όταν ο αποδέκτης ψάχνει γ' αυτό].

Όλα καλά, με την άποψη του κ. Augustine Fou, ωστόσο, κατ εμέ, θα πρέπει κανείς να αναζητήσει την λύση σε παραδείγματα επιτυχημένων προϊόντων. Δηλαδή, προϊόντων με απόλυτα επιτυχημένο interactivemarketinglink, όπως, της COCA-COLA, GILLETE, NOXZEMA, MARLBORO, SONY, JOHNNIEWALKER, και πολλών άλλων, τα οποία οι διορατικοί διαφημιστές τους, κατόρθωσαν να τα περάσουν στο διηνεκές της μνημονικότητας αλλά και της επιθυμίας του κοινού να τα αγοράζει.

Πάνος Τσαγκαράκης
[email protected]