Εξασφαλίζοντας, με τον τρόπο αυτό, τα προφανή οφέλη από την ανάπτυξη και ενδυνάμωση του κλάδου, αλλά και τα έσοδα που απορρέουν για το κράτος. Είναι να απορεί κανείς από την έλλειψη ενδιαφέροντος της πολιτείας για ένα κλάδο, τον οποίο διαχρονικά δεν συμπεριλαμβάνει στις προτεραιότητες ανάπτυξης της χώρας, προτεραιότητες που περιλαμβάνουν άλλους σημαντικούς τομείς ανάπτυξης της οικονομίας μας, όπως αυτές του τουριστικού, του αγροτικού, του ενεργειακού κλπ. Και όμως, πρόκειται για έναν ανταγωνιστικότατο κλάδο με unique brand, που προφανώς δεν γνωρίζουμε ή δεν θέλουμε να ασχοληθούμε μαζί του, ή, ακόμα χειρότερα, η παθογένεια του πολιτικού συστήματος, δηλ. της διατήρησης των ισορροπιών μεταξύ συνδικάτων και πολιτείας δεν μας αφήνει να εγκύψουμε στον πυρήνα του.
Πέρα από τον τεράστιο ελληνικό στόλο πλοίων και την ελληνική σημαία, που αποτελούν τα κύρια θέματα του κλάδου, υπάρχουν και τα θέματα που απασχολούν ιδιαίτερα τους εφοπλιστές που ανήκουν στην κατηγορία των“short liners”, δηλαδή της ΕΕΝΜΑ (Ένωση Εφοπλιστών Ναυτιλίας Μικρών Αποστάσεων). Διακαής πόθος της οποίας είναι η μεταστροφή του λιμένος του Πειραιά σε “Home Port”.
Πως γίνεται αυτό; Γίνεται, πρώτον, με την άρση των περιορισμών. Δεύτερον, με την ταχύτερη πλοήγηση, έτσι ώστε τα πλοία να μην χάνουν χρόνο μέχρι να πλοηγηθούν για να δέσουν. Τρίτον, με τη μείωση των εγγυήσεων που θεωρούνται εξωφρενικές και καταβάλουν οι πλοιοκτήτες, για το διάστημα που θα χρειαστεί να ξεφορτώσουν από τα πλοία τα φορτία τους, ενώ για κάθε παραπάνω ημέρα που παραμένουν στο λιμάνι πληρώνουν εκ νέου. Και τέταρτον, με την πλήρη επαναλειτουργία της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, διαθέτει τέτοια τεχνογνωσία, που θεωρείται παγκοσμίως από τις καλύτερες στον κόσμο, σύμφωνα με τους πλοιοκτήτες.
Αυτό που γίνεται σαφές είναι ότι αν τα παραπάνω επιτευχθούν, θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην αύξηση των μεταφορών φορτίων στο λιμάνι του Πειραιά και τη χερσαία μεταφορά τους σε άλλους ευρωπαϊκούς προορισμούς (άρα και για τις χερσαίες μεταφορές), καθώς και στη μείωση της ανεργίας, αφού θα δώσουν πνοή ζωής σε πολλούς υποαπασχολούμενους και άνεργους εργάτες ης ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, ενώ θα προσελκύσουν περισσότερα πλοία. Πολλά από τα οποία, λόγω του υψηλού κόστους, χρησιμοποιούν τα λιμάνια και τις ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες της φτηνής γειτονικής Τουρκίας. Κι αυτά τα αιτήματα – μεταξύ άλλων – είναι γνωστά στο υπουργείο, αλλά παραμένουν, χωρίς λύσεις, στα συρτάρια του.
Όσον αφορά το θέμα του σχεδίου δημοσίων σχέσεων είναι πολλά αυτά που δεν καταλαβαίνω. Ξέρετε ότι υπάρχουν χώρες όπως ο Παναμάς, που επιστρατεύουν τους πρέσβεις και τον υπουργό Ναυτιλίας τους για να προβάλουν και να προωθήσουν στους έλληνες εφοπλιστές τις υποδομές και τα προνόμια – κίνητρα που μπορούν να έχουν αν εντάξουν τα πλοία τους υπό τη σημαία του Παναμά; Ή ότι άλλες χώρες του Κόλπου, όπως π.χ. το Ντουμπάι, καλούν εφοπλιστές για να παρακολουθήσουν τον αγώνα Φόρμουλα 1, που διεξάγεται στη χώρα τους, από το γιότ του Σεΐχη, ενώ την επομένη τους παρουσιάζουν τις υποδομές και τα σχέδια ανάπτυξης των λιμανιών τους με στόχο να επενδύσουν, παρέχοντας τους, διάφορα κίνητρα, μέχρι και τη δυνατότητα να μπορούν να εξάγουν τα κεφάλαια τους ανά πάσα στιγμή το επιθυμούν χωρίς επιβαρύνσεις (δηλ. “no strings attached” όπως λέμε ελληνικά).
Πότε, Έλληνας αρμόδιος υπουργός, κάλεσε τους εφοπλιστές μας για να τους παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο υποδομών και ανάπτυξης; Για να μην αναφερθούμε στην κορυφαία ανοησία, την κατάργηση του υπουργείου Ναυτιλίας από προηγούμενες κυβερνήσεις.
Και ενώ αυτά κάνουν οι χώρες που δεν φημίζονται για τη ναυτιλία τους, εμείς οι Έλληνες, κάνουμε ακριβώς τα αντίθετα. Και δεν διατείνομαι ότι πρέπει να δώσουμε «γην και ύδωρ» στους εφοπλιστές χωρίς κανένα αντίκρισμα. Αλλά εμείς κάνουμε ότι μπορούμε για να τους ορθώνουμε εμπόδια. Μέχρι σημείου παρεξήγησης. Αφού, από όσα γνωρίζω, έχουν υπάρξει περιπτώσεις, όπου σε διεθνή ναυτιλιακή διοργάνωση, με επιφανείς καλεσμένους από όλες τις συμμετέχουσες χώρες, και μετά από την αδικαιολόγητη και ακατανόητη άρνηση του υπουργού Ναυτιλίας να παραστεί και με την ομιλία του να κηρύξει την έναρξη της διοργάνωσης, χρειάστηκε οι εφοπλιστές να τον παρακαλέσουν, για να αποφασίσει τελικά ο κ. υπουργός να παραστεί. Απίστευτα πράγματα που καταδεικνύουν, αφενός την απροθυμία των ελληνικών κυβερνήσεων και δη του αρμόδιου υπουργείου, να σκύψει στα διογκούμενα και σοβαρά προβλήματα της ναυτιλίας και των ελλήνων εφοπλιστών και αφετέρου, την στρεβλή ιεράρχηση προτεραιοτήτων, δίνοντας την εντύπωση ότι «στραβά αρμενίζουμε».