Το πρώτο, είναι η πυρκαγιά του οχηματαγωγού (εν μέσω της Αδριατικής θάλασσας) NormanAtlantic. Μια άκρως περίεργη υπόθεση που κόστισε τη ζωή σε 13 ανθρώπους, ενώ ο αριθμός των αγνοουμένων είναι μέχρι σήμερα απροσδιόριστος. Όπως ανεξήγητα και συγκεχυμένα είναι και τα αίτια από τα οποία προκλήθηκε η  πυρκαγιά, με τις ιταλικές αρχές, που έχουν αναλάβει και τη διερεύνηση τους, να μην είναι μέχρι στιγμής ικανές να ρίξουν φως στην υπόθεση. Ενώ διοχετεύονται λανθασμένες πληροφορίες στα ΜΜΕ και τις ελληνικές αρχές για το τί συνέβη ακριβώς, καθώς και για τον αριθμό των επιβαινόντων και των αγνοουμένων. Εκείνο, όμως, που αντηχεί εκκωφαντικά στ αυτιά όλων μας, είναι η έλλειψη ευαισθησίας από πλευράς της πλοιοκτήτριας εταιρίας και η προσπάθεια μετακύλισης των ευθυνών της σε άλλους παράγοντες.

Πέρα από τα όποια αίτια του τραγικού δυστυχήματος και τα ανθρώπινα λάθη που δεν μπορούν να αποφευχθούν πάντα, επικράτησαν για άλλη μια φορά η ανοργανωσιά και η έλλειψη επαγγελματισμού των υπευθύνων.

Το δεύτερο, είναι η αδυναμία των πολιτικών μας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, αποδεικνύοντας στον ελληνικό λαό ότι κάτι τους δίδαξε η κρίση. Να αποδείξουν, δηλαδή, ότι βάζουν το καλό της χώρας πάνω από το προσωπικό και κομματικό τους συμφέρον.  Απέδειξαν περίτρανα το αντίθετο. Έτσι, για άλλη μια φορά συρόμαστε εκόντες άκοντες σε εκλογές, αντί να συμφωνήσουμε στα βασικά. Και πλέουμε σε ύδατα αχαρτογράφητα, ελπίζοντας ότι δεν θα μας προκύψει κι άλλο ναυάγιο!