Για παράδειγμα: παραδοσιακά, οι εταιρίες καταναλωτικών αγαθών και απορρυπαντικών, συνηθίζουν να διαφημίζονται στην τηλεόραση, κατά τη διάρκεια σαπουνόπερων και άλλων κουτσομπολίστικων life style εκπομπών, ενώ τραπεζικά, ασφαλιστικά, ποτά και άλλα προϊόντα κατά τη διάρκεια εκπομπών της prime time ζώνης. Το θέμα είναι αν θα θυμάται η νοικοκυρά, όταν αργότερα αποφασίσει να πάει στο μίνι η στο σουπερμάρκετ, τη διαφήμιση του προϊόντος ώστε να το αναζητήσει και να το αγοράσει; Το ίδιο ισχύει και για τον οικογενειάρχη, ο οποίος παρακολουθώντας το αγαπημένο του δελτίο ειδήσεων το βράδυ, ή μια αθλητική εκπομπή, θα θυμηθεί ποια ασφαλιστική εταιρία του προκάλεσε το ενδιαφέρον ή ποιο ουίσκι θα ήθελε να απολαύσει, όταν βρεθεί στην αναζήτηση ενός αξιόπιστου ασφαλιστικού πακέτου, για την οικογένεια του, ή σε κάποιο μπαρ-εστιατόριο με τους φίλους του;

Έρευνες έχουν δείξει ότι, το ποσοστό μνημονικότητας των διαφημιστικών μηνυμάτων και των προϊόντων τους από τους καταναλωτές, είναι 5% την επόμενη μέρα από αυτή της εμφάνισης τους στην τηλεόραση, και την μεθεπόμενη μέρα πέφτει στο 0%.

Συγκρίνοντας τις ''σωστά στοχευόμενες'' με τις μη ''σωστά στοχευόμενες'' διαφημίσεις, διαπιστώνεται ότι οι σωστά στοχευόμενες στο κοινό που απευθύνονται, την κατάλληλη στιγμή και ώρα, έχει αποδεδειχθεί ότι τινάζουν στα ύψη τα ποσοστά του ROI των διαφημιζόμενων προϊόντων, μέσω των τηλεοπτικών εκπομπών-ζωνών, που έχουν επιλεγεί.

Επιπροσθέτως, όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των μεταβλητών (variables), που χρησιμοποιούνται για τη στόχευση του κοινού, τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα. Ωστόσο, ανεξάρτητα από την επιτυχία επίτευξης του κοινού-στόχου, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που μπορούν να σταθούν εμπόδιο στη μνημονικότητα του καταναλωτή που θα τον οδηγήσει στην αγορά του προϊόντος. Π.χ. ένας καταναλωτής πάει να αγοράσει μια τηλεόραση με flat οθόνη, αλλά η σύζυγος του σκεπτόμενη τα οικονομικά, προβάλλει το επιχείρημα ότι ο οικογενειακός τους προϋπολογισμός δεν το επιτρέπει, με αποτέλεσμα να μην την αγοράσει τελικά.

Αυτό που χρειάζονται οι σύγχρονοι καταναλωτές, όπως υποστηρίζει ο Augustine Fou στο άρθρο του, είναι κάτι άλλο, διαφορετικό και πέρα από το παραδοσιακό μοντέλο επικοινωνίας ενός διαφημιστικού μηνύματος.

Οι διαφημιστές όταν στοχεύουν στο κοινό τους με το ''παραδοσιακό μοντέλο'' επιδιώκουν να περάσουν το μήνυμα, ελπίζοντας ότι θα το κατορθώσουν τη σωστή στιγμή, με τη σχετική αποδοχή και μνημονικότητα από τους καταναλωτές. Αν αποτύχουν σε αυτό, τότε το μήνυμα εξαφανίζεται τη στιγμή που βγαίνει στον αέρα.

Ποιο είναι το missing link του μάρκετινγκ- και πως λύνεται το πρόβλημα του targeting, κατά τον αρθρογράφο;

Σε αντιδιαστολή, το μάρκετινγκ missing link, ορίζεται από τα μέσα/ τρόπους παράδοσης της σωστής πληροφόρησης, την κατάλληλη στιγμή, στον σωστό αποδέκτη, [εννοεί όταν ο αποδέκτης ψάχνει γ' αυτό].

Όλα καλά, με την άποψη του κ. Augustine Fou. Ωστόσο, μπορεί κανείς να αναζητήσει τη λύση σε παραδείγματα επιτυχημένων προϊόντων. Δηλαδή, προϊόντων με απόλυτα επιτυχημένο interactive marketing link, όπως της COCA-COLA, GILLETE, NOXZEMA, MARLBORO, SONY, JOHNNIE WALKER και πολλών άλλων, τα οποία οι διορατικοί διαφημιστές τους κατόρθωσαν να τα περάσουν στο διηνεκές της μνημονικότητας αλλά και της επιθυμίας του κοινού να τα αγοράζει.