Πολλές φορές δεν θα έκανα τις ίδιες επιλογές με κάποιους άλλους αλλά την ίδια στιγμή θεωρώ πως δεν είναι και δική μου δουλειά να κρίνω τους άλλους. Ένας από τους βασικούς κανόνες της ευτυχισμένης ζωής είναι, πως το να επικρίνετε τους συναδέλφους σας ή τους συνανθρώπους σας, απορροφά πολύ από την ενέργειά σας και χωρίς αμφιβολία, σας απομακρύνει από αυτό που θέλετε να είστε. Το να τους αγαπάμε, παρόλες τις διαφορετικές απόψεις τους περί ζωής, δεν είναι τόσο δύσκολο.

Όταν αγαπάμε αληθινά μπορούμε να ενεργούμε σωστά υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, γιατί δεν ξεχνάμε πως οι επιθυμίες και οι ανάγκες των άλλων έχουν την ίδια αξία με τις δικές μας όσο υψηλή θέση και αν κατέχουμε στον οργανισμό.

Έχει μεγάλη σημασία να αγαπώ και να έχω στρέψει το ενδιαφέρον μου στους ανθρώπους μου και όχι στον εαυτό μου. Και αυτό είναι το όνειρο της ανθρωπότητας, αυτό είναι ο παράδεισος επί της γης, αυτό είναι ο τελικός σκοπός. Το κοινωνικό ενδιαφέρον όλων για όλους εξ’ ίσου.

Σκεφτείτε μέσα σας αυθόρμητα.

Αν ως ηγέτης ενδιαφερόμουν περισσότερο για τον άλλον, πώς θα ενδιαφερόμουν, τι είναι αυτό το κυρίαρχο που θα ήθελα να κάνω; Nα διευκολύνω τον άλλον εκεί που δεν μπορεί. Nα ακούω τις ανάγκες του, τις επιθυμίες, να κάνω πράγματα γι’ αυτόν και να χαίρομαι με τη χαρά του, να συνεργάζομαι μαζί του και για την εξέλιξή του, να κατανοώ τις σκέψεις και τους στόχους του αντί να διεκδικώ να πετύχω τους δικούς μου, να τον ενθαρρύνω, να του δίνω χώρο, να τον ακούω, να μπαίνω στην θέση του. Όταν δεν νοιάζομαι για τους άλλους νιώθω μόνος.

Όταν υπάρχει αγάπη όλα λύνονται. Ενδιαφέρομαι για τον άλλον περισσότερο από τον εαυτό μου σημαίνει κάθε στιγμή δεν βάζω πρώτο εμένα. Θα μου ήταν αβάσταχτο να είμαι ο μόνος ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο.

Δείτε το σε έναν τομέα που ενδιαφέρεστε εσείς. Στον τομέα που ενδιαφέρεστε κάνετε ότι είναι δυνατόν για να προχωράει αυτός ο τομέας καλύτερα. Και δεν σκέφτεστε εσάς, σκέφτεστε τον τομέα με εσάς. Είναι σαν να είσαστε ένα με αυτόν.