Μερικοί άνθρωποι διασκεδάζουν πληγώνοντας άλλους ανθρώπους, πολλοί άνθρωποι πληγώνουν άλλους και αυταπατώνται ότι είναι τελείως αθώοι, άλλοι είναι σκληροί και δεν το συνειδητοποιούν - ή ίσως απλά αρνούνται να το συνειδητοποιήσουν. Βιασμοί, κακοποίηση μικρών παιδιών, συζυγική βία, πόλεμος, τρομοκρατία, - αποτελούν δραματικά παραδείγματα μίσους και σκληρότητας. Σαν ηγέτες μπορεί να μη διαπράττουμε τέτοιες δραματικές πράξεις, όμως υπάρχει ένα πλήθος άλλων πιο καθημερινών τρόπων να εκφράζουμε την κακή μας πλευρά και να γινόμαστε σκληροί ο ένας με τον άλλον. Είναι καθημερινό φαινόμενο «ασθενών ηγετών» στην αγορά εργασίας.

Κατά μία έννοια η ίδια η ζωή στον πλανήτη μας μοιάζει σκληρή - φυσικές καταστροφές, προβλήματα που προέρχονται από ανθρώπινη αμέλεια ή λάθος, αρρώστιες, η φυσιολογική διαδικασία γήρανσης και εξασθένησης και τέλος ο ίδιος ο θάνατος.

Όλες αυτές οι αναπόφευκτες δυσκολίες θα φαινόντουσαν ήδη πολλές για να μπορέσει κανείς να τις αντιμετωπίσει. Όμως η πηγή του μεγαλύτερου πόνου, είναι η πολύ λιγότερο αναπόφευκτη ανθρώπινη σκληρότητα.

Στο παρελθόν, οι καλοί τρόποι εθεωρούντο πιο σημαντικοί από ότι είναι σήμερα και γι’ αυτό σήμερα είναι πιο σημαντικοί από ότι ήταν ποτέ. Οι καλοί τρόποι δεν μας εμποδίζουν να πούμε την αλήθεια. Ότι όμως και να χρειαστεί να πούμε ποτέ, μπορούμε να το πούμε ευγενικά. Ιδιαίτερα στον κόσμο των επιχειρήσεων υπάρχει πολλή αγένεια, λες και είναι ένα απαραίτητο στοιχείο για την αυτοέκφραση και την επιδίωξη των προσωπικών στόχων που λανθασμένα νομίζουμε ότι οδηγούν στην προσωπική ευτυχία.

Η ευγένεια,η καλοσύνη και η αγάπη θα πρέπει να είναι πηγή και βάση για κάθε νόμο που διέπει την ηγεσία στη γη.