Ως εκ τούτου ένας ηγέτης σκέφτεται πάντα τη μεγάλη εικόνα. Δεν είναι μίζερος. Δεν προτάσσει το ατομικό του συμφέρον. Είναι ευγενής και δοτικός, έτοιμος να θυσιαστεί, αν χρειαστεί, για το κοινό καλό, ανέγγιχτος από την ανασφάλεια και την καχυποψία. Τον διακρίνει η ικανότητα να αναλαμβάνει ρίσκα, να αντλεί διδάγματα τόσο από την επιτυχία όσο και από την αποτυχία, να ξεχνά και να συγχωρεί λάθη και παραλείψεις των άλλων, παραμένοντας συγκεντρωμένος στο στόχο του, επίμονος και υπομονετικός. Ένας ηγέτης χρειάζεται να διαθέτει την εκπληκτική ικανότητα να είναι απλός και κατανοητός και να εκφράζεται με σαφήνεια. Πάνω απ’ όλα να είναι άνθρωπος. Ανεβάζει τις επιδόσεις και τις ικανότητες του ανθρώπου σε άλλο πολύ υψηλότερο επίπεδο, βοηθώντας τον να χτίσει μία προσωπικότητα που θα ξεπερνά τους συνήθεις περιορισμούς. Το να θέτεις εσύ τους κανόνες που οι άλλοι υπακούν έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Έτσι μπορεί να κάνεις περισσότερο καλό από οποιονδήποτε άλλον.

Η θέση του ηγέτη περιλαμβάνει το προνόμιο να βελτιώνει τις ζωές των άλλων. Κι οι πραγματικοί ηγέτες έχουν συναίσθηση πως ό,τι κάνουν δε σχετίζεται τόσο με τους ίδιους, όσο με τους ανθρώπους στους οποίους προσφέρουν υπηρεσία. Πως η ηγεσία δεν είναι μια ευκαιρία να χορτάσουν την προσωπική τους απληστία, ούτε έχει στόχο να εξυψώσει τους ίδιους, μα να βοηθήσει τους άλλους να ανέβουν ψηλότερα και να πετύχουν περισσότερα.

«When you are just EXISTING, life happens to you… and you manage; when you are truly LIVING, you happen to life… and you lead.

«Τhere are people who make things happen -people who watch things happen and people who wonder what happened».