ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Το κόστος της ηγεσίας

12:16 - 29 Μαϊ 2020
Σωτήρης Κυριακού

Ο κ. Σ. Κυριακού είναι διοικητικό στέλεχος επιχειρήσεων και συγγραφέας που ειδικεύεται στην ψυχολογία της ηγεσίας

Η ηγεσία έχει το κόστος της. Κάθε φορά που κάποιος εξωτερικός κίνδυνος εµφανίζεται, όλα τα µέλη της οµάδας περιµένουν από εκείνον που είναι δυνατότερος, πιο καλοταϊσµένος και µε µεγαλύτερη αυτοπεποίθηση να βγει µπροστά και να αναµετρηθεί µαζί του, προστατεύοντας τους υπόλοιπους. Αυτό σηµαίνει να είσαι ηγέτης. Το κόστος της ηγεσίας είναι να απαρνηθείς το ενδιαφέρον για τον εαυτό σου.

Δεν νικάς ποτέ το βουνό. Μπορεις μόνο να νικήσεις τον εαυτό σου. Όποιος δεν είναι πρόθυµος να θυσιάσει το προσωπικό του συµφέρον στο βωµό του κοινού καλού, δεν µπορεί να ελπίζει ότι θα κάνει την διαφορά. Είναι πιθανό να αποκτήσει εξουσία, αλλά ηγέτης δε θα γίνει ποτέ.

Αν θέλουµε να προσφέρουµε αξία στους άλλους, πρέπει να ξεκινήσουµε από το να εκτιµάµε και να δίνουµε αξία στον εαυτό µας. Ο τρόπος µε τον οποίον βλέπω τους άλλους είναι ο τρόπος που βλέπω και τον εαυτό µου – αν στους άλλους ψάχνω να βρω µειονεκτήµατα, το ίδιο κάνω και στον εαυτό µου και έτσι αποθαρρύνοµαι. Και το αντίθετο. Ας σκεφτούµε πως όταν κάποιος γνωρίζει ξεκάθαρα ποιες είναι οι αξίες του, οι αποφάσεις στη ζωή του γίνονται ευκολότερες. Το τι πιστεύουµε φανερώνει και τη φιλοσοφική µας θέση για τη ζωή. Για τον σωστό ηγέτη, δεν υπάρχει ζωή που να αξίζει να ζεις. Εσύ της προσφέρεις αξία και την κανείς να αξίζει.

Η δουλειά δε µειώνεται όσο αποκτάµε αξιώµατα. Αντίθετα, αυξάνει. Με την έννοια πως χρειάζεται να ρισκάρουµε µεγαλύτερο µέρος του εαυτού µας για χάρη των υπολοίπων –αυτός είναι ο ανθρωπολογικός ορισµός της έννοιας του ηγέτη.

Το μεγαλύτερο καλό που μπορούμε να κάνουμε σε έναν άνθρωπο δεν είναι να μοιραστούμε μαζί του τα πλούτη μας. Είναι να του αποκαλύψουμε τα δικά του. «Ζήσε σα να είσαι προσωρινός, κάνε τη δουλειά σου σαν να είναι αιώνια». Δεν πρόκειται για σένα και το δικό σου καλό , αλλά για τους άλλους και το δικό τους καλό.

Όποτε ένας ηγέτης αντικαθιστά τις ανιδιοτελείς υπηρεσίες που παρέχει στους συνεργάτες του µε τις προσωπικές του φιλοδοξίες γίνεται και επίσηµα το αφεντικό τους και όχι ο ηγέτης τους. Δεν υπάρχει χώρος για αξίες, αρχές και συναισθήματα σε εκείνους που πλημμυρίζοντας υπέρμετρα από φιλοδοξία.

Οι ηγέτες που φέρνουν τα καλύτερα αποτελέσµατα δε λένε ποτέ «εγώ». Όχι επειδή έχουν εκπαιδεύσει τον εαυτό τους να µη λέει «εγώ» αλλά επειδή δε σκέφτονται ως «εγώ». Σκέφτονται ως «εµείς». Σαν οµάδα. Έχουν συναίσθηση πως αποστολή τους είναι να κάνουν την οµάδα να λειτουργήσει εξαιρετικά. Και αναλαµβάνουν την ευθύνη γι’αυτό χωρίς υπεκφυγές, µολονότι γνωρίζουν πως τελικά η οµάδα είναι αυτή που θα λάβει τον όποιον έπαινο και όχι αυτός. Αυτή τους η συµπεριφορά και ο τρόπος σκέψης, δηµιουργεί την εµπιστοσύνη που επιτρέπει στη δουλειά να ολοκληρωθεί επιτυχώς. Ο καλός ηγέτης αναλαμβάνει πάντα μεγαλύτερο μέρος από την ευθύνη που στην πραγματικότητα του αναλογεί και εισπράττει μικρότερο μέρος από τα μπράβο που του ανήκουν.

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.