Προκειμένου να εμπνεύσουμε έναν συνάνθρωπο μας, χρειάζεται πρώτα και πριν απ’ όλα να νιώθουμε τα συναισθήματα του.
Μπορεί να είσαι καλός, λένε. Καλύτερος από κάθε άλλον. Μα δε θα γίνεις ποτέ όσο καλός θα µπορούσες χωρίς ένα µέντορα που να σε εµπνέει. Προκειµένου βέβαια κάποιος να αποτελέσει πηγή έµπνευσης, θα πρέπει νωρίτερα να έχει ο ίδιος βιώσει την έννοια της έµπνευσης. Να νιώθει γεµάτος µε αυτοπεποίθηση και να αφουγκράζεται την ελπίδα της επιτυχίας.
He can inspire others only if he himself is filled with confidence and hope of success.
Το χάρισµα αυτό του να εµπνέεις αποκτιέται; Κι αν ναι, µε ποιον τρόπο; Προσπαθώντας να κάνεις τους άλλους να νιώθουν µε όσα κάνουν καλύτερα για δικό τους λογαριασµό παρά για δικό σου. Έκείνοι που πετυχαίνουν να διαµορφώνουν και να ηγούνται σπουδαίων οµάδων είναι σχεδόν πάντα πραγµατιστές αλλά και οραµατιστές. Άνθρωποι που καταφέρνουν να κάνουν τα πράγµατα να συµβαίνουν, µα και που η λαχτάρα τους για ολοένα και περισσότερα δε σβήνει ποτέ. Πρόκειται συχνά για ανθρώπους µε επιστηµονικά δοµηµένο µυαλό συνδυασµένο µε ποιητική ψυχή.
Συμβαίνει στους περισσότερους από τους μεγάλους οργανισμούς του κόσμου. Είναι ηγέτες αλλά στην πραγματικότητα δεν ηγούνται.
Ο καλός manager κατά βάση οργανώνει και επικοινωνεί.
Ο ηγέτης ενθαρρύνει και φροντίζει. Η ηγεσία βασίζεται στην έµπνευση, όχι στην κυριαρχία, στη συνεργασία, όχι στην υποταγή. Ο ηγέτης έχει όραµα µα και την πεποίθηση ότι αυτό µπορεί να γίνει πράξη. Για αυτό και εµπνέει και ενεργοποιεί τις δυνάµεις εκείνες που απαιτούνται ώστε να υλοποιηθεί. Ο ηγέτης πιστεύει στον άλλον και τον κάνει να πιστέψει και ο ίδιος στον εαυτό του. Μοιράζεται µαζί του τα πιστεύω του τις προτεραιότητες και τις επιθυµίες του. Επηρεάζει, δίχως να χρειάζεται να επικαλεστεί την ασφάλεια της ιεραρχίας. Οι σπουδαίοι ηγέτες παρακινούν τους ανθρώπους να αναλάβουν δράση, προσφέροντας τους την αίσθηση του σκοπού και του ανήκειν. Αν οι πράξεις µας εµπνέουν άλλους ανθρώπους να ονειρευτούν και να µάθουν περισσότερα, να καταφέρουν περισσότερα και να εξελιχθούν, είµαστε αληθινοί ηγέτες.
Η ηγεσία είναι υπόθεση έµπνευσης –δικής µας και των άλλων. Ο αληθινός ηγέτης βγάζει από τον καθένα τον καλύτερο του εαυτό. Τον πείθει να εξαντλήσει τις δυνατότητες του (ignite their potential). Τον βοηθά να ξεπεράσει τα όρια του, να νικήσει την όποια προσωπική του αδυναµία, τους εγωισµούς, τους φόβους ή τη ραθυµία του, τη διάθεση του να κάνει µόνο όσα είναι απολύτως απαραίτητα. Ο ηγέτης κάνει τους άλλους να πετυχαίνουν καλύτερα, σηµαντικότερα πράγµατα απ’ όσα οι ίδιοι θα µπορούσαν από µόνοι τους να κάνουν. Ή πίστευαν ότι µπορούν. Ο ηγέτης ενθαρρύνει την οµάδα του να χορέψει στο ρυθµό µιας µουσικής που δεν έχει ακόµη γραφτεί. Γιατί έχει συναίσθηση πως ο καλύτερος χαρακτήρας ενός ανθρώπου έρχεται στο φως όταν αυτός νιώθει ζωντανός, ευτυχής και γεµάτος έµπνευση.
Η χαρά έχει διαβαθµίσεις. Ας διεκδικήσουµε –για µας και τους ανθρώπους µας- την υπέρτατη.
One needs to be inspired to inspire.!