Ο φόβος είναι ο βασικός παράγοντας των λαθεµένων λύσεων που δίνουµε στη ζωή µας. Ο εγωισµός από την φύση του οφείλεται στο αίσθηµα του φόβου – ότι δηλαδή δεν είµαι σηµαντικός και µοναδικός και εξ αυτού το κέντρο του κόσµου. Η ντροπή είναι µια µορφή φόβου. Φοβάµαι δηλαδή ότι δεν είµαι αυτός που θα ήθελα και θα ήθελα να είµαι καλύτερος για να µην ντρέποµαι. Ο φόβος µας ακινητοποιεί (κέρωσε από τον φόβο του) και δεν κινούµαστε. Παγώνουµε και τι περιµένουµε; Ένα θαύµα από κάποιον άλλον που θα τρέξει να µας σώσει γιατί όταν φοβάµαι, ασυνείδητα επιδιώκω την προσοχή, στήριξη και διευκόλυνση από τον άλλο. Ο στόχος µας θα πρέπει να είναι να γίνουµε εµείς κυρίαρχοι της διανοίας µας και να αλλάξει η απαισιοδοξία σε αισιοδοξία, γιατί έτσι θα µάθουµε να έχουµε θάρρος για να αντιµετωπίζουµε τις διάφορες δύσκολες καταστάσεις που φέρνει στο δρόµο µας η ζωή.
«Έχω χάσει πάνω από 9.000 σουτ στην καριέρα μου. Έχω χάσει σχεδόν 300 παιχνίδια. Είκοσι έξι φορές μου έχουν εμπιστευτεί την προσπάθεια για το νικητήριο σουτ… και το έχω χάσει. Έχω αποτύχει ξανά και ξανά στη ζωή μου και αυτός είναι ο λόγος που πετυχαίνω». Μ.Jordan
Το αντίθετο του φόβου είναι το θάρρος και οδηγεί σε δράση που ενέχει ενδιαφέρον για τους άλλους. Θάρρος σηµαίνει δράση και ενδιαφέρον για µένα και τους άλλους. Η παράτολµη δράση που έχει να κάνει µόνο µε εµένα και το δικό µου συµφέρον λέγεται θράσος. Το σηµαντικότερο συναίσθηµα που µας πηγαίνει µπροστά στη ζωή είναι το θάρρος και µια από τις βασικότερες διαφορές ενός ανθρώπου από τον άλλον είναι το ποσοστό του θάρρους που έχει ο καθένας. Η κριτική που κάνουν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλον και η οποία µειώνει το θάρρος είναι µεγάλη τροχοπέδη στη ζωή µας. Πώς όµως θα αποκτήσουµε περισσότερο θάρρος; Πώς θα βελτιώσουµε τη ζωή µας; Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν είναι ψηλότερα ή χαµηλότερα από τον εαυτό µας, αν εµείς δεν του το αναγνωρίσουµε και αυτό άσχετα από τα αποτελέσµατα που φέρνουµε στη ζωή. Χρειάζεται να αναγνωρίζουµε στον εαυτό µας ακόµα και σκέτη τη δράση, άσχετα από το αποτέλεσµα. Και να του την επισηµαίνουµε. Γιατί είναι σηµαντικό αυτό; γιατί είναι το µισό του θάρρους. Το πρώτο βήµα πάντα χρειάζεται περισσότερη ενέργεια, όπως και στο αυτοκίνητο. Πάνω απ’ όλα λοιπόν ένας ηγέτης πρέπει να έχει κουράγιο. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αδυνατεί να επιτύχει την ποιότητα της ζωής που επιδιώκει, επειδή είναι αλυσοδεµένοι στους δικούς τους φόβους.
Το θάρρος είναι πιο συναρπαστικό από το φόβο και µακροπρόθεσµα είναι πιο εύκολο. Δεν χρειάζεται να γίνετε ήρωες σε µία νύκτα. Τίποτα σπουδαίο δεν δηµιουργείται ξαφνικά. Μόλις ένα βήµα τη φορά, αντιµετωπίζοντας κάθε θέµα που προκύπτει, θεωρώντας ότι δεν είναι τόσο φοβερό όσο φαίνεται και ανακαλύπτοντας ότι έχουµε τη δύναµη να το αντιµετωπίσουµε.