Ο επικεφαλής του ΣΕΒΕ, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της «Λουφάκης Χημικά ΑΒΕΕ», μας μίλησε για τα θέματα που απασχολούν έντονα την επιχειρηματική κοινότητα της χώρας και ιδιαίτερα ένα από τα πιο δυναμικά κομμάτια της, τις εξωστρεφείς, εξαγωγικές επιχειρήσεις.
Στο επίκεντρο -και- αυτή την περίοδο είναι η διαχείριση των «κόκκινων» εταιρικών δανείων, καθώς και η έλλειψη ρευστότητας, που απειλούν με «στραγγαλισμό» ακόμα και τις υγιείς ελληνικές εταιρείες.

Νο1 πρόβλημα η ρευστότητα

«Η ρευστότητα αποτελεί το Νο1 πρόβλημα για την ελληνική οικονομία και μάλιστα για τις εξαγωγικές επιχειρήσεις είναι το πιο σημαντικό σε συγκριτικά με τους υπόλοιπους κλάδους», σημειώνει. «Το τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να επιτελέσει τη δουλειά του», επισημαίνει, με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται περαιτέρω η ήδη δυσχερής κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η πλειονότητα του ελληνικού επιχειρείν.

Αυτό που χρειάζεται, προσθέτει, είναι η αλλαγή του μοντέλου χρηματοδότησης.
«Μέχρι σήμερα, η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων γινόταν σε ποσοστό 95% από τις τράπεζες και μόλις 5%», από άλλες πηγές, αναφέρει.
Είναι προφανές, υπογραμμίζει ο κ. Λουφάκης, ότι «πρέπει να αλλάξει αυτό το μίγμα», ωστόσο, καθώς αυτή η αλλαγή δεν μπορεί να γίνει άμεσα, και εντωμεταξύ «από τις τράπεζες θα βρούμε πάλι τα κεφάλαια», θα πρέπει να εξασφαλισθεί η διοχέτευση μεγαλύτερης ρευστότητας προς το πιστωτικό σύστημα.

Αυτό μπορεί να γίνει, επισημαίνει ο πρόεδρος του ΣΕΒΕ, με την προσέλκυση των καταθέσεων που έφυγαν από τις τράπεζες.

Βεβαίως, σημειώνει, «ένα μέρος απ' αυτές χάθηκε», προκειμένου οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες να καλύψουν τις πιεστικές ανάγκες της καθημερινής διαχείρισης, ωστόσο ένα μέρος «παραμένει εκτός τραπεζικού συστήματος» και αυτό μπορεί να επιστρέψει.
«Είναι προς το συμφέρον των τραπεζών να κρατήσουν ζωντανές» τις υγιείς επιχειρήσεις, υπογραμμίζει.
Σημειώνεται ότι ο ΣΕΒΕ σε συνεργασία με την Εθνική Τράπεζα έχει υποβάλει συγκεκριμένη πρόταση προς το υπουργείο Ανάπτυξης και αναμένει την απάντηση.

«Κόκκινα» δάνεια

Τα προβληματικά εταιρικά δάνεια, που είναι πηγή αστάθειας τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και το τραπεζικό σύστημα, βρέθηκαν νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στο επίκεντρο της επικαιρότητας, καθώς ήταν ένα από τα βασικά θέματα που συζητήθηκαν στη συνάντηση του ΣΕΒ με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Σε ό,τι αφορά τη λύση που θα πρέπει να επιλεχθεί, ο κ. Λουφάκης λέει ότι πρέπει να δοθεί προσοχή σε δύο παράγοντες:
1) Την πραγματική οικονομία: Αυτό σημαίνει, ότι οι τράπεζες θα πρέπει να στηρίξουν «τις επιχειρήσεις που έχουν αντέξει στην κρίση», αυτές δηλαδή που έχουν αποδείξει ότι «είναι βιώσιμες» στις πλέον αντίξοες συνθήκες που βιώνει η ελληνική οικονομία τα τελευταία έτη.
2) Το ηθικό θέμα: «Δεν μπορούμε να χαρίσουμε χρήματα σε αυτούς που δεν έκαναν κουμάντο», λέει χαρακτηριστικά, καθώς, μεταξύ άλλων, θα δημιουργηθεί «αθέμιτος ανταγωνισμός».

Η μείωση των μισθών έχει πιάσει «ταβάνι»

Αναφερόμενος στην πορεία των ελληνικών εξαγωγών, εκτιμά ότι «βραχυπρόθεσμα η [πτωτική] τάση θα συνεχισθεί», προσθέτοντας ότι «οι αλλαγές δεν γίνονται από τη μία ημέρα στην άλλη»

«Ο ΣΕΒΕ είχε μιλήσει πολύ πριν», για τη σημερινή κατάσταση, καθώς ήδη «από το 2012 φαινόταν η κόπωση», τονίζει.
Η κάμψη που εμφανίζουν οι ελληνικές εξαγωγές οφείλεται τόσο σε συγκυριακούς λόγους (για παράδειγμα η μείωση των εξαγωγών ελαιολάδου προς την Ιταλία στην φτωχή παραγωγή, η πτώση προς τη Ρωσία λόγω της αναταραχής στην Ουκρανία), αλλά και «σε λόγους ουσίας, δομών».
Οι «τομείς που δεν είναι συγκυριακοί, έχουν να κάνουν με τις παθογένειες» της ελληνικής οικονομίας», καθώς, όπως υποστηρίζει, «οι δομικές αλλαγές γίνονται με βραδύτητα», ενώ παράλληλα υψηλό παραμένει το κόστος από τη γραφειοκρατία. «Αναγνωρίζουμε ότι έχουν αρκετά βήματα», προς τη θετική κατεύθυνση, όπως η μείωση του μη μισθολογικού κόστους», σημειώνει ο κ. Λουφάκης και προσθέτει:
Το μοντέλο της εσωτερικής υποτίμησης «καθ' οδόν περιορίστηκε μόνο στη μείωση των μισθών, ενώ όλα τα άλλα ανέβηκαν», γεγονός που αποτελεί «αντικίνητρο για την πραγματική παραγωγή». Παράλληλα, οι αλλαγές που έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία, δεν μπορούν να γίνουν με την υψηλή φορολογία, καθώς αυτή οδηγεί αναπόφευκτα στην ύφεση, υπογραμμίζει.
«Υποστηρίζουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, τον εξορθολογισμό του κράτους» και τις απαραίτητες εξοικονομήσεις που πρέπει να γίνουν στο κόστος της λειτουργίας του Δημοσίου, σημειώνει και καταλήγει λέγοντας ότι «αυτό που δεν είναι λογικό είναι η περαιτέρω μείωση του μισθολογικού κόστους», καθώς, πλέον, «η μείωση μισθών έχει πιάσει ταβάνι».

Γιώργος Κωστούλας