Πριν από τριάντα πέντε χρόνια, ξεκίνησε στην Opel η εποχή του καταλυτικού μετατροπέα. Το 1985, το Opel Ascona 1.8i ήταν το πρώτο Γερμανικό αυτοκίνητο με καταλυτικό μετατροπέα που αναπτύχθηκε ειδικά για την Ευρωπαϊκή αγορά, αντί απλά να τροποποιηθεί για εξαγωγή από την Αμερική.

Η αστυνομία του κρατιδίου Ρηνανίας – Παλατινάτου παρέλαβε το πρώτο Ascona 1.8i που κατασκευάστηκε με τριοδικό καταλύτη στις 7 Δεκεμβρίου, 1984. Την επόμενη χρονιά, η Opel εισήγαγε καταλύτες σε όλη τη γκάμα μοντέλων της – από το Corsa, το Kadett και το Ascona, μέχρι το Rekord, το Monza και το Senator. Η Opel ήταν η πρώτη Ευρωπαϊκή μάρκα που προσέφερε στάνταρ τριοδικούς καταλύτες.

Οι καταλύτες δεν είναι όλοι ίδιοι

Οι μηχανικοί της Opel γνώριζαν πολύ καλά ότι οι Ευρωπαϊκές συνθήκες κυκλοφορίας απαιτούσαν κατάλληλη τεχνολογία και ποιότητα. Γι’ αυτό ανέπτυξαν έναν καταλυτικό μετατροπέα ειδικά για Ευρωπαϊκές οδηγικές συνθήκες– μία τακτική που ακολουθούσαν επίσης για το αμάξωμα, την ανάρτηση, τους κινητήρες και τα φρένα. Για την Opel, ήταν κάτι περισσότερο από μία απλή εγκατάσταση καταλυτικού μετατροπέα στο σύστημα εξαγωγής. Η μείωση των εκπομπών ρύπων μέσω του καταλύτη αντιπροσώπευε μία περίπλοκη λειτουργία στα “εσωτερικά όργανα” του αυτοκινήτου.

Συγκριτικά με ένα συμβατικό αυτοκίνητο, η σχεδίαση ενός οχήματος με καταλύτη απαιτούσε πολυάριθμες μετατροπές. Για παράδειγμα, ο καταλύτης εκπέμπει πολλή θερμότητα όταν φτάσει στη θερμοκρασία λειτουργίας του (600 βαθμοί Κελσίου). Κατά συνέπεια, εξαρτήματα ευαίσθητα στη θερμότητα και η καμπίνα επιβατών χρειάζονταν προστασία από θερμικές ασπίδες.

Για να μπορεί ο καταλύτης να λειτουργεί με βέλτιστη απόδοση, χρειαζόταν ένα ηλεκτρονικό σύστημα προστασίας μίγματος, πολλαπλούς ελέγχους και κατ’ επέκταση περαιτέρω τροποποιήσεις. Ακόμα και το στόμιο πλήρωσης του ρεζερβουάρ καυσίμου απαιτούσε επανασχεδίαση για να αποτρέψει τον τυχαίο ανεφοδιασμό με βενζίνη με μόλυβδο αντί αμόλυβδης.