Η «υποθάλπουσα» καμπάνια των κινεζικών αρχών για χαλαρή νομισματική πολιτική έχει ξεκινήσει να δείχνει κάποια θετικά αποτελέσματα

*Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύεται ως guest.

Η «υποθάλπουσα» καμπάνια των κινεζικών αρχών για χαλαρή νομισματική πολιτική έχει ξεκινήσει να δείχνει κάποια θετικά αποτελέσματα, αν και πιθανόν με μεγάλα οικονομικά κόστη, με την τάση αύξησης της πίστωσης να έχει σταθεροποιηθεί περίπου στα 14% ετησίως. Παρόλο που η σύντομη χαλάρωση των χρηματοοικονομικών συνθηκών ήταν απαραίτητη, η έξτρα ρευστότητα που διοχετεύθηκε μέσα στην ενδοτραπεζική αγορά τους πρόσφατους μήνες  από την PBoC οδήγησε τα επιτόκια των συμφωνιών επαναγοράς (repos) προς τα κάτω. Πιο ουσιώδη εμπράγματα κόστη δανεισμού (όπως είναι το SHIBOR) έχουν αρχίσει επίσης να ανταποκρίνονται.

Τα τελευταία στοιχεία χρηματοδότησης (Total Social Financing, TSF) δείχνουν σημάδια σταθεροποίησης της πιστωτικής ανάπτυξης. Η περιορισμένη και σε μεγάλο βαθμό συμβολική, καμπάνια των ρυθμιστικών αρχών με σκοπό τη χαλιναγώγηση του «σκιώδους τραπεζικού τομέα» (shadow banking) είχε κάποια επίδραση, με την απαγόρευση στις τράπεζες να προσθέτουν δάνεια για λογαριασμό τρίτων στα ισοζύγιά τους ως ενδοτραπεζικά περουσιακά στοιχεία (συγκεκριμένα δείχνοντας έκδοση αυτών των προϊόντων). Παρόλα αυτά, άλλα στοιχεία μη τραπεζικού δανεισμού, ειδικά τα «εμπιστευτικά δάνεια» είναι ακόμα σε κατάσταση «φούσκας» και δεν υπάρχει κανένα σημάδι ότι η έκδοση προϊόντων διαχείρισης πλούτου έχει επιβραδυνθεί.

Η εξασθενημένη οικονομία μέχρι και τώρα, που οδήγησε και στη «υποθάλπουσα» χαλαρωτική καμπάνια, σημαίνει ότι οποιαδήποτε πρόθεση απομόχλευσης και επανάκτησης του ελέγχου πάνω στο αυξανόμενο άναρχο χρηματοοικονομικό σύστημα της Κίνας έχει (αναπόφευκτα) εξαφανιστεί. Το έντονα αποπληθωριστικό και προβληματικό μοντέλο επέκτασης των επενδύσεων της Κίνας σημαίνει ότι η ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ έχει επιβραδυνθεί πολύ πιο γρήγορα από την αντίστοιχη επιβράδυνση της πίστωσης.

Η Τράπεζα Διεθνών Διακονονισμών (BIS) έχει αναπτύξει πρόσφατα μία βάση δεδομένων μη-χρηματοοικονομικής ιδιωτικής πίστης (νοικοκυριά και μη χρηματοοικονομικές επιχειρήσεις) για 40 χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Κίνας) που πάει πίσω κατά μέσο όρο 45 χρόνια. Τα στοιχεία αυτά επιτρέπουν συγκρίσεις μεταξύ της μετά κρίσης πιστωτικής φούσκας της Κίνας και της αντίστοιχης προηγμένων οικονομιών της τελευταίας δεκαετίας, όπως είναι διάφορες Ασιατικές οικονομίες στην πορεία μέχρι και την κρίση της Ασίας τη δεκαετία του 1990, η Ιαπωνία τη δεκαετία του 1980 και σε πολλές περιπτώσεις οι προηγούμενες «ασιατικές τίγρεις» κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970.

Τα στοιχεία της BIS υποδεικνύουν ότι το μέγεθος της πιστωτικής φούσκας της Κίνας είναι σε μεγάλο βαθμό πρωτοφανές και πλέον έχει αγγίξει επίπεδα επιχειρηματικής μόχλευσης που δεν είναι σε αντιστοιχία με αυτά της ανάπτυξης. Είναι εντυπωσιακό ότι το 350% της αύξησης της κινεζικής πίστης τα τελευταία χρόνια μετά την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση αξίζει περίπου 12,5τρις $. Το νούμερο αυτό μπορεί να συγκριθεί με τη συνολική συνδυασμένη αύξηση της ιδιωτικής πίστης, περίπου 2,2τρις $, στη Βραζιλία, Νότια Αφρική, Τουρκία, Ινδία, Ινδονησία και Ρωσία για την ίδια χρονική περίοδο. Περαιτέρω, οι αλλαγές πενταετίας των ποσοστών πίστης/ΑΕΠ υπογραμμίζουν τη μοναδικότητα της κινεζικής πιστωτικής φούσκας. Τα ποσοστά μεταξύ 2009 και 2013 υπερβαίνουν ακόμα και αυτά που είδαμε στη Βόρεια Κορέα, στη Μαλαισία, στην Ταϋλάνδη και στην Ινδονησία πριν την Ασιατική κρίση. Υπερβαίνουν ακόμα και την αύξηση στη μόχλευση στην Ιαπωνία κατά τη δεκαετία του 1980.

Κατά απόλυτο τρόπο, η μόχλευση της κινεζικής ιδιωτικής πίστης είναι επίσης πρωτοφανής καθώς υπερβαίνει τα υψηλότερα ποσοστά άλλων περιφερειακών οικονομικών πριν και μετά την Ασιατική κρίση. Μόνο η «φούσκα» της Ιαπωνίας και πιο πρόσφατα η Νότια Κορέα, το Χονγκ Κονγκ και η Ιρλανδία υπερβαίνουν την Κίνα, αλλά αυτές οι οικονομίες όταν έφτασαν αυτά τα επίπεδα χρέους ήταν πολύ πιο ανεπτυγμένες.