Από τον Αύγουστο του 2012, το γεν έχει αποδυναμωθεί σημαντικά ενώ το γουάν (Κίνα) έχει ενισχυθεί σημαντικά.

Με τα βλέμματα όλων να είναι στραμμένα στο δολάριο και στη νομισματική πολιτικής της Fed και των υπολοίπων κεντρικών τραπεζών των μεγάλων αναπτυγμένων κρατών, έχει ενδιαφέρον να δούμε τι συμβαίνει στα νομίσματα των δυο οικονομικών γιγάντων της Ασίας: της Κίνας και της Ιαπωνίας.

Από τον Αύγουστο του 2012, το γεν έχει αποδυναμωθεί σημαντικά ενώ το γουάν (Κίνα) έχει ενισχυθεί σημαντικά, όπως φαίνεται και στο παρακάτω γράφημα του Reuters. Στη μεταξύ τους σχέση, το γουάν, διαπραγματεύεται σε ιστορικά υψηλά έναντι του γεν και για να καταφέρει η Κίνα να γίνει ανταγωνιστική θα πρέπει να υποτιμήσει σημαντικά το νόμισμά της έναντι του γεν. Άλλωστε δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι και οι δυο οικονομίες αποτελούν τους μεγαλύτερους εξαγωγείς παγκοσμίως.

Με τις πιέσεις των Αμερικανών για μεγαλύτερη ανατίμηση του γουάν να είναι έντονες, από το 2010 και μετά η ισοτιμία USD/CNH έχει σημειώσει σημαντική πτώση (ενίσχυση του γουάν), αλλά η δυναμική του νομίσματος έχει φανεί και έναντι του γεν.

Μπορεί λοιπόν οι δυο χώρες να εφαρμόζουν μια διαφορετική πολιτική και να έχουν διαφορετικούς στόχους, αλλά δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για τις μεγαλύτερες εξαγωγικές χώρες και το φθηνό νόμισμα είναι κατά κανόνα ένα μεγάλο ατού. Επομένως αν η Κίνα θελήσει να ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία της, τότε θα πρέπει να παρέμβει αγοράζοντας μαζικά γεν.

Αν κάτι τέτοιο συμβεί, εκτός από τις συνέπειες που θα έχει η ενέργεια αυτή στο γεν, θα πρόκειται για μια εξόφθαλμη απόδειξη φιλελευθεροποίησης του νομισματικού συστήματος της Κίνας.