Στην Ασία, η αύξηση του όγκου των εξαγωγών έπεσε σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα μέσα στο έτος μέχρι το Q3.
Καθώς η οικονομία της Κίνας συνεχίζει να επιβραδύνεται, το κέντρο του ενδιαφέροντος έχει μετατοπιστεί στην ισχυρή ανάκαμψη των ΗΠΑ. Καθώς οι ΗΠΑ αποτελούν μια παραδοσιακά σημαντική αγορά για τις ασιατικές κατασκευαστικές εταιρίες, η ελπίδα ήταν ότι η ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας θα μπορούσε να καλύψει το κενό που άφησε η επιβράδυνση της Κίνας. Ωστόσο, οι αρχικές εκτιμήσεις για τα ισοζύγια πληρωμών της Νότιας Κορέας για το Q4 υποδηλώνουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι μόνο μία μάταιη ελπίδα.
Η Νότια Κορέα, μία «ταγός» οικονομία, που θεωρείται ευρέως ως μία από τις κυρίως ευνοημένες χώρες της Ασίας από την πρόσφατη ανάπτυξη της οικονομίας των ΗΠΑ, είδε το ισοζύγιο πληρωμών της. το οποίοι αποτελεί ένδειξη του όγκου των εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών, να συρρικνώνεται για δεύτερο συνεχόμενο τρίμηνο κατά το 4ο τρίμηνο του 2014. Αυτή η «τεχνική ύφεση» οδήγησε το 2014 την αύξηση των εξαγωγών της Νότιας Κορέας κατά μόλις στο 2,8%, η πιο ισχνή αύξηση από το 2001, πέρα από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Ίσως κάποιος να μπορούσε να σκεφτεί την επιβράδυνση των εξαγωγών της Νότιας Κορέας σε μεγάλο βαθμό ως συνάρτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας έναντι των Ιαπώνων ανταγωνιστών μετά την αύξηση κατά 40% του KRW έναντι JPY από τα μέσα του 2012, το οποίο έφερε το JPY/KRW πίσω σε επίπεδα κάτω από το μέσο όρο του 1999-2008.
Ωστόσο, οι ισχνές εξαγωγές δεν περιορίζονται μόνο στη Νότια Κορέα. Στην Ασία, η αύξηση του όγκου των εξαγωγών έπεσε σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα μέσα στο έτος μέχρι το Q3. Χαρακτηριστικά, η νωθρότητα των ασιατικών εξαγωγών είναι τέτοια, ώστε η ιστορικά στενή σχέση μεταξύ της ανάπτυξης του εμπορίου στην Ασία και των δεικτών της ζήτησης στη Δύση- ειδικά για τις ΗΠΑ, η οποία παράγει το μεγαλύτερο μέρος της τελικής ζήτησης της Ασίας- έχει ουσιαστικά καταρρεύσει. Η πρόβλεψη της αύξησης των εξαγωγών στην Ασία δεν αποτελεί πια απλά θέμα πρόβλεψης της ζήτησης μίας ανεπτυγμένης αγοράς.
Η ανεπαρκής ζήτηση εκτός ΗΠΑ, κυρίως στην Ευρωζώνη και στην Ιαπωνία καθώς η ΕΚΤ και η Τράπεζα της Ιαπωνίας αυξάνουν τα QE προγράμματά τους, είναι τουλάχιστον εν μέρει υπεύθυνη για την αδυναμία των εξαγωγών της Ασίας. Ωστόσο, η γεωγραφική κατανομή με βάση τα μηνιαία τελωνειακά δεδομένα δείχνουν ότι οι ασιατικές εξαγωγές προς τις ΗΠΑ, αν και υπερβαίνουν εκείνες προς τον υπόλοιπο κόσμο, έχουν επίσης αυξηθεί λιγότερο από ότι αναμενόταν, παρόλο που η οικονομία των ΗΠΑ συνεχίζει να κινείται προς τα εμπρός. Ούτε υπάρχει σαφής ένδειξη μετατόπισης των εισαγωγών των ΗΠΑ από την Ασία προς άλλες περιοχές, καθώς το μερίδιο της Ασίας στις εισαγωγές των ΗΠΑ αυξάνεται με ταχύ ρυθμό, ενώ τα μερίδια του Καναδά και του Μεξικό αντίστοιχα έχουν αυξηθεί μόνο ελαφρώς.
Ένα μέρος της «απογοήτευσης» θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι η οικονομία των ΗΠΑ γίνεται όλο και λιγότερο import intensive. Αν και τα πρόσφατα στοιχεία για το εμπόριο των ΗΠΑ δείχνουν μια ανάκαμψη των πραγματικών εισαγωγών κατά τους τελευταίους μήνες (ειδικά αν λάβουμε υπόψη την πτώση των εισαγωγών πετρελαίου λόγω της αύξησης της παραγωγής σχιστολιθικού φυσικού αερίου και πετρελαίου στις ΗΠΑ), οι εισαγωγές των ΗΠΑ συχνά δεν ακολουθούν την αύξηση στο ισοζύγιο των νέων ISM παραγγελιών κατά τα τελευταία χρόνια. Αυτό είναι ενδεικτικό κάποιου βαθμού υποκατάστασης των εισαγωγών.
Η αλλαγή στην αναλογία των αμερικανικών όγκων εκτός πετρελαίου εισαγωγών προς το ΑΕΠ, που αποτελεί ένα αδρό μέτρο του βαθμού της αύξησης της ζήτησης των πραγματικών εισαγωγών στις ΗΠΑ που δημιουργείται για μια δεδομένη μονάδα αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ, υποδηλώνει ότι η ένταση των εισαγωγών της αμερικανικής οικονομίας έχει πιθανότατα πέσει μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση. Η ανάπτυξη στις ΗΠΑ, κατά συνέπεια, έχει καταστεί έτσι λιγότερο επωφελής για τους εξαγωγείς της Ασίας, καθώς και τον υπόλοιπο κόσμο, από ότι ήταν στο παρελθόν.
