Η αύξηση των νομισμάτων των 100 δολαρίων είναι μεγάλη από την αρχή της δεκαετίας του '90.Την εποχή εκείνη τα 100δόλαρα αποτελούσαν περίπου το 52% της συνολικής κυκλοφορίας νομισμάτων, ενώ σήμερα ανέρχονται στο 77%.

Πηγαίνοντας πιο πίσω, η κυκλοφορία των 100δόλαρων το 1970 αποτελούσαν μόλις το 20% των συνολικών χαρτονομισμάτων. Σύμφωνα με Αμερικανούς οικονομολόγους, ο πληθωρισμός μπορεί να δώσει μία μερική εξήγηση μόνο για αυτό το φαινόμενο -δεν υπήρχαν πολλά προϊόντα την δεκαετία του '70 για τα οποία θα έπρεπε να πληρώσει κάποιος με 100δόλαρο. Αυτό όμως, δεν εξηγεί γιατί η ποσότητα των 100δόλαρων δεν αντιστοιχεί στα χρήματα που έχει ο μέσος Αμερικανός στο πορτοφόλι του.

Η πιο σύντομη απάντηση είναι ότι πολλά από αυτά τα χρήματα κυκλοφορούν εκτός ΗΠΑ και χρησιμοποιούνται σαν αποταμιευτικό  μέσο στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες αντιμετωπίζουν πρόβλημα νομισματικης αστάθειας. Επιπλέον, στις αναπτυγμένες οικονομίες το χαρτονομισμα των 100 δολαρίων προτιμάται στη "μαύρη οικονομία" και στις παράνομες δραστηριότητες.

Η συντριπτική πλειονότητα των 100δόλαρων προέρχεται από το Tαμείο της Oμοσπονδιακής Τράπεζας ( Federal Reserve Cash Office) στη Νέα Υόρκη, η οποία διαχειρίζεται το σύνολο των πακέτων των δολαρίων που φεύγουν εκτός ΗΠΑ. Ο μέσος όρος ενός τέτοιου πακέτου που "εξάγεται" αποτελείται από 640.000 χαρτονομίσματα των 100 δολαρίων, δηλαδή 64 εκατ. δολάρια. Είναι δύσκολο να υπολογιστεί ο αριθμός των δολαρίων που κυκλοφορούν εκτός ΗΠΑ, καθώς οι αναλύσεις έχουν μεγάλη διακύμανση, με κάποιες από αυτές τη δεκαετία του '90 να ανεβάζουν το ποσοστό στο 70%, ενώ οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι αυτός ο αριθμός έχει περιοριστεί στο 25% με 30%.