Σύμφωνα με τους αναλυτές, αυτή η κινητικότητα πηγάζει από ένα σημαντικό παράγοντα: Το «φθηνό» χρήμα που μπορούν να αποκτήσουν οι επιχειρήσεις, καθώς η Fed διατηρεί σχεδόν μηδενικό το βασικό επιτόκιο, εξέλιξη που δε διαφαίνεται να αλλάζει άμεσα. Σύμφωνα με τη Moody's οι μη χρηματοπιστωτικές αμερικανικές εταιρείες διαθέτουν ούτε λίγο ούτε πολύ ρευστότητα που φτάνει τα 1,84 τρις. δολ., την υψηλότερη των τελευταίων 50 ετών, ενώ αν λάβουμε υπόψη και τα hedge funds τότε στη διαθέσιμη ρευστότητα θα προσθέσουμε και περίπου 450 δις. δολ.

Την ίδια ώρα, ο δείκτης p/e στις εταιρείες του S&P 500 βρέθηκε τον Αύγουστο στο 19,35, μέγεθος που επιβεβαιώνει τους «κυνικούς» αναλυτές, που πιστεύουν ότι οι εταιρείες βάζουν τα δυνατά τους ώστε να μη μοιράσουν τα κέρδη τους στους μετόχους.

Και γιατί συμβαίνει αυτό;

Ο κυριότερος λόγος στον οποίο αποδίδουν αυτή τη συμπεριφορά των εταιρειών οι αναλυτές είναι στην αλλαγή της οπτικής των managers και των επενδυτών. Η διανομή ισχυρού μερίσματος πλέον έχει χάσει την σημαντικότητα του, ενώ οι επενδυτές και η διοίκηση επιδιώκουν εξαιρετική χρηματιστηριακή συμπεριφορά της μετοχής. Μάλιστα σε ένα περιβάλλον που η κυβερνητική πολιτική προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδα της, οι επενδυτές επιζητούν μεγαλύτερα κέρδη μέσω των ταμπλό, και λιγότερα μέσω των μερισμάτων. Ιδιαίτερα κερδισμένοι από αυτήν την πρακτική βγαίνουν οι κάτοχοι των options των μετοχών, οι οποίοι κερδίζουν σε περίπτωση που υπάρξει «σπάσιμο» της τιμής της μετοχής με μείωση της ονομαστικής της αξίας. Οι κάτοχοι των option, δεν έχουν δικαίωμα μερίσματος, ενώ σύμφωνα με τους όρους της εξαγοράς μπορεί να διπλασιάσουν ή και να τριπλασιάσουν το κεφάλαιο τους μέσα σε ελάχιστες μέρες.

Από την άλλη μεριά, στις δύσκολες μέρες της χρηματιστηριακής αβεβαιότητας και στασιμότητας που επικρατούν, οι εξαγορές ή οι συγχωνεύσεις μπορούν να γίνουν ένα «θαυματουργό» εργαλείο για τους «ταχυδακτυλουργούς» της λογιστικής, επισημαίνουν οι αναλυτές. Μέσα στις διεργασίες νομικής και λογιστικής φύσεως, οι εταιρείες μπορούν να περάσουν στα «ψιλά» πολλά κακώς κείμενα που απειλούσαν να βγουν στην επιφάνεια.

Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι πολλοί οικονομολόγοι βλέπουν με ιδιαίτερο σκεπτικισμό αυτές τις διεργασίες, καθώς οι επενδύσεις σε νέους τομείς ανάπτυξης έχουν παγώσει, με το χρήμα να ανακυκλώνεται μέσα στην οικονομία και μεταξύ των κλάδων. Η πρακτική αυτή ελάχιστα προσφέρει στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ενώ πολλές φορές μπορεί να λειτουργεί και αντίστροφα διαιωνίζοντας το πρόβλημα των ανεπτυγμένων οικονομιών.

Αλεξάνδρα Τόμπρα