«Από τη φύση μου είμαι επιφυλακτικός απέναντι στις επαναστάσεις», επισημαίνει ο Soros. «Στην περίπτωση της Αιγύπτου, όμως, υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Ως υπέρμαχος της δημοκρατίας και της ανοιχτής κοινωνίας, δεν μπορώ παρά να μοιράζομαι τον ενθουσιασμό που σαρώνει ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Και να ελπίζω ότι ο πρόεδρος Ομπάμα θα υποστηρίξει ανοιχτά τον λαό της Αιγύπτου».
Ορισμένοι φοβούνται ότι οι εκλογές δεν θα είναι τίμιες, και ότι ο στρατός θα προσπαθήσει να παραποιήσει τα αποτελέσματα. Φοβούνται ακόμη ότι το Ισραήλ θα αντιταχθεί σε μια αλλαγή καθεστώτος. Ότι θα υπάρξει ένα ντόμινο εξτρεμιστικών καταστάσεων σε όλη την περιοχή. Και ότι θα διαταραχθεί η ροή του πετρελαίου. Αυτοί οι φόβοι δεν πρέπει να εμποδίσουν την κυβέρνηση Ομπάμα να συνταχθεί με τα αιτήματα του λαού για αξιοπρέπεια και δημοκρατία, τονίζει ο Σόρος. Η συνεργασία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας με τον Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, τον Νομπελίστα που θα επιδιώξει να εκλεγεί πρόεδρος, αποτελεί μια ένδειξη ότι το ισλαμικό αυτό κίνημα προσπαθεί να παίξει έναν εποικοδομητικό ρόλο σε ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα. Σε ό,τι αφορά το «φαινόμενο ντόμινο», είναι πιθανότερο να πλήξει τους εχθρούς των Ηνωμένων Πολιτειών - τη Συρία και το Ιράν - παρά τους συμμάχους τους.
Το κυριότερο εμπόδιο είναι το Ισραήλ, συνεχίζει ο αμερικανός χρηματιστής. Στην πραγματικότητα, η χώρα αυτή έχει εξίσου πολλά να κερδίσει από την εξάπλωση της δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το πιθανότερο είναι όμως ότι το Ισραήλ δεν θα αναγνωρίσει τα συμφέροντά του, γιατί η αλλαγή είναι απότομη και περιλαμβάνει πολλούς κινδύνους. Επιπλέον, μερικοί υποστηρικτές του Ισραήλ στις ΗΠΑ είναι ιδεολογικά πιο άτεγκτοι από τους ίδιους τους Ισραηλινούς. Το ευτύχημα είναι ότι η αμερικανο-ισραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων δεν είναι πια μονολιθική ούτε είναι ο μόνος αντιπρόσωπος της εβραϊκής κοινότητας. Ο κυριότερος κίνδυνος, έτσι, είναι η κυβέρνηση Ομπάμα να μην προσαρμόσει την πολιτική της αρκετά γρήγορα στη μεταβαλλόμενη πραγματικότητα.
Αντίθετα, οι προοπτικές για δημοκρατική αλλαγή στην Τυνησία είναι ευνοϊκές, καθώς στη χώρα αυτή υπάρχει μια σχετικά ανεπτυγμένη μεσαία τάξη, οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερα δικαιώματα και περισσότερες ευκαιρίες απ’ ό,τι στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες, και το καθεστώς που κατέρρευσε ήταν κοσμικό.