Στο τραπέζι έχουν τεθεί τα ζητήματα της ανταγωνιστικότητας και της ελάφρυνσης των όρων του μηχανισμού υπό τον οποίο έχουν τεθεί η Ελλάδα και η Ιρλανδία, ενώ ατύπως θα συζητηθεί και το ζήτημα των αναταραχών στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Η υιοθέτηση λύσης - πακέτου για την κρίση χρέους στην ευρωζώνη θα οδηγήσει και στην ελάφρυνση των όρων δανεισμού των δύο αδύναμων χωρών, ενώ για να γίνει αυτό προϋποθέτει την συμφωνία πάνω στη λύση που έχει προτείνει ο γαλλογερμανικός άξονας. Η Ευρώπη, χωρισμένη στα δύο, βρίσκεται πρωταγωνίστρια στο “παίγνιο των φυλακισμένων”, με τις δύο πλευρές, “δυνατοί” και “αδύνατοι”, να διαρρέουν ότι το πολιτικό κόστος μπορεί να τους οδηγήσει ακόμη και στα άκρα. Εδώ κα μέρες άλλωστε στους διαδρόμους των Βρυξελλών κυκλοφορούν οι λέξεις “βέτο”, “αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους”, “σκληρές διαπραγματεύσεις”.
Αν και μέχρι τις αρχές της εβδομάδας, η Μέρκελ κρατούσε σκληρή στάση δείχνοντας ότι οποιαδήποτε “παραχώρηση” θα συνοδεύεται και από πολλά “ναι” στα αιτήματα της λιτότητας και της εποπτείας, από την επίσκεψη των Αμερικανών στα μέσα της εβδομάδας, το κλίμα φαίνεται να αλλάζει. Μόλις χτες παραδέχτηκε ότι όλα αυτά που ζητούνται από την Ελλάδα μέσα σε τρία χρόνια είναι αδύνατο να γίνουν, θέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο την ευρωπαϊκή οικονομία. Ενώ όλο αυτό το διάστημα ενέμενε στη θέση της “τιμωρίας” των απείθαρχων μην μπορώντας να διακρίνει τα σημάδια της μετάδοσης της κρίσης και των τεστ των αγορών στο κατά πόσο η ευρωζώνη αποτελεί μία πραγματική εννιαία αγορά με θεσμούς έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι ακόμη και με τις πιο ευνοϊκές προοπτικές το χρέος της Ελλάδας το 2013 θα αγγίζει το 160% του ΑΕΠ, καθιστώντας ανέφικτη την αναχρηματοδότησή του από τις αγορές.
Πολλοί αναλυτές δεν αναμένουν κάτι “συνταρακτικό” αύριο από τη Σύνοδο, εκτός από τις συνήθεις διακηρύξεις, αν και από τη μεριά τους οι οίκοι αξιολόγησης, με τις συνεχείς υποβαθμίσεις και προειδοποιήσεις τους προσπάθησαν πολύ να επιταχύνουν τις διαδικασίες. Ωστόσο, το μήνυμα που θα πρέπει να εκμαιευτεί ίσως είναι για τις προθέσεις της Μέρκελ. Εάν αποδείξει επί του πρακτέου πλέον η Μέρκελ ότι συναινεί στην επίλυση της κρίσης χρέους, τότε η ευρωζώνη δεν θα είναι ένωση κρατών, αλλά μία ισχυρή ενιαία οικονομία. Τα πράγματα όπως όλα δείχνουν οδηγούνται προς αυτήν την κατεύθυνση, καθώς εάν η Ελλάδα, ή άλλη χώρα της ευρωζώνης “πέσει στον γκρεμό”, θα συμπαρασύρει μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες μαζί της, καθώς θα έχει επιβεβαιωθεί η ατολμία των ηγετών της Ζώνης.
Αλεξάνδρα Τόμπρα