Ο κλοιός έχει στενέψει πλέον επικίνδυνα στην ευρωζώνη. Οτι έχει γίνει μέχρι τώρα από τους ηγέτες, αντί να περιορίσει την κρίση, έχει εντείνει την απειλή τουdefault. Eτσι, η Barclays Capital εκτιμά ότι η ΕΚΤ θα μειώσει τα επιτόκια στις 6 Οκτωβρίου στο 1,25% σε μία προσπάθεια να ηρεμήσει τις εντάσεις στις αγορές καθώς όπως δείχνουν τα πράγματα, ο κίνδυνος ενός σκληρού restructuring στην Ελλάδα έχει αυξηθεί σημαντικά.

Ο επικεφαλής οικονομολόγος της τράπεζας, Julian Callow, επισημαίνει πως η εντάσεις στην ευρωζώνης έχουν πλέον αγγίξει επικίνδυνα επίπεδα ειδικά σε ότι αφορά κάποια τραπεζικά συστήματα, γεγονός που καταδεικνύει ότι υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ανάγκη για κινητοποίηση των αρχών της ΕΕ.

Ο επικεφαλής επενδύσεων της Threadneedle Investments, Mark Burgess, σημειώνει ότι το default της Ελλάδας είναι βέβαιο όμως αυτό δεν είναι που έχει την μεγαλύτερη σημασία πια για την Ευρώπη είναι ο περιορισμός της κρίσης και όχι το εάν χρεοκοπήσει η Ελλάδα, κάτι που οι αγορές έχουν ήδη αποτιμήσει.

Βλέποντας πια πως η κρίση χρέους απειλεί να «σπάσει» την ευρωζώνη και να πυροδοτήσει μία δεύτερη και πολύ βαθύτερη ύφεση στην Ευρώπη, όλο και περισσότεροι αναλυτές έχουν αρχίσει και υπογραμμίζουν το ότι το ΔΝΤ πρέπει πει να πάρει τα ηνία της κρίσης, να παρέμβει άμεσα και όχι έμμεσα όπως έχει κάνει μέχρι σήμερα, στην πολιτική αρένα.

Το ΔΝΤ διαπραγματεύεται κυρίως με τους υπουργούς των οικονομιών και τώρα έχει έρθει η ώρα να παρέμβει στις εθνικές νομοθεσίες που κρατούν και το κλειδί των δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων. Οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν κατηγορηθεί ότι δεν αντέδρασαν γρήγορα και σωστά στα πρόβληματα χρέους της Ελλάδας και των τραπεζών της, τα οποία κατά κάποιον βαθμό έχουν εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και η Ισπανία.

Ο αναλυτής του Peterson Institute for International Economics, Edwin Truman, σημειώνει πως όλες οι χώρες έχουν πια μικρότερα περιθώρια πολιτικής ευελιξίας από ότι είχαν το 2008, και πολύ λιγότερα εργαλεία στη διάθεσή τους. Μέχρι σήμερα το ΔΝΤ έχει παίξει απλά υποστηρικτικό ρόλο στην Ευρωζώνη σε ότι αφορά τη διαχείριση της κρίσης χρέους, και ήρθε πλέον η στιγμή να αναλάβει πολιτικό πλέον ρόλο και να παρέμβει στις εθνικές κυβερνήσεις, έτσι ώστε να επηρεάσει την αλλαγή.

Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι η πρόκληση που αντιμετωπίζει το ΔΝΤ στην κρίση της ευρωζώνης δεν έχει καμία σχέση με την διαχείριση της κρίσης στην Λατινική Αμερική και την Ασία στο πρόσφατο παρελθόν. Το μέγεθος του ευρωπαϊκού προβλήματος είναι πολύ μεγαλύτερο και επιποοέν το δημοφιλές όπλο του ΔΝΤ, η νομισματική υποτίμηση, δεν αποτελεί επιλογή ούτε για την Ελλάδα αλλά ούτε και για καμία άλλη χώρα της περιοχής.

Επίσης, όπως υπογραμμίζουν, η επιεκφαλής του ΔΝΤ, μία ευρωπαία, η οποία αντικατέστησε έναν επίσης ευρωπαίο, είναι αντιμέτωπη με την μεγάλη πρόκληση του να μπορέσει να λύσει την κρίση στα εν οίκω της, αποδεικνύωντας όμως στα μη-μέλη του ευρώ, όπως οι αναδυόμενες οικονομίες, ότι δεν σκέφτεται «ευρωπαϊκά».