Οι δυσκολίες και τα εμπόδια, βεβαίως, δεν λείπουν: πρώτο και κύριο, το αν θα βρεθεί η αναγκαία πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, για να στηρίξει μια κυβέρνηση ευρείας συμμετοχής. Στους αντίθετους, συγκαταλέγονται η Λέγκα, το μπερλουσκονικό «Κόμμα της Ελευθερίας», όπως, από την κεντροαριστερά, και ο Αντόνιο Ντι Πιέτρο, με το κόμμα του «Ιταλία των Αξιών».
Οι πολιτικές δυνάμεις πρόθυμες να στηρίξουν μια κυβέρνηση με τεχνοκράτη πρωθυπουργό, είναι το κεντροαριστερό «Δημοκρατικό Κόμμα» και ο κεντρώος «Τρίτος Πόλος». Δεν αποκλείεται, όμως, η ευνοϊκή στάση του Ναπολιτάνο και η πρόθεση αρκετών κεντροδεξιών βουλευτών και γερουσιαστών να μην ακολουθήσουν τον Μπερλουσκόνι στην απαίτηση για πρόωρες εκλογές, να λειτουργήσουν ευνοϊκά για την λύση Μόντι.
Ο Ντι Πιέτρο θεωρεί πως ο Μόντι «θα δίνει λόγο στις τράπεζες, και γι' αυτό, δεν αποτελεί τη σωστή επιλογή». Ο πρόεδρος, όμως, της ιταλικής βουλής, Τζανφράνκο Φίνι (επικεφαλής του κόμματος Μέλλον και Ελευθερία που μετέχει στον κεντρώο πόλο) δήλωσε, πριν λίγο, ότι «ο Μόντι είναι το πιο κατάλληλο άτομο. Αν πηγαίναμε τώρα σε εκλογές, θα θέταμε σε κίνδυνο το εθνικό συμφέρον».
Σύμφωνα, επίσης, με τα όσα μεταδίδει η ιταλική τηλεόραση RAI, «μέρος των μελών του κόμματος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι δείχνει όντως τις τελευταίες ώρες διατεθειμένο να συζητήσει τη δημιουργία νέας κυβέρνησης, έστω και αν αυτό προκαλέσει ρήξη με τη Λέγκα του Βορρά» . Δεν αποκλείεται, να συγκροτηθεί, και νέα κοινοβουλευτική ομάδα πρώην βουλευτών του «Καβαλιέρε», που αυτοαποκαλούνται «απογοητευμένοι» .
Σχετικά, τέλος, με τις επόμενες κινήσεις και την εξέλιξη της κρίσης, ο νόμος πολιτικής σταθερότητας, αναμένεται να εγκριθεί από το κοινοβούλιο μέχρι το Σάββατο. Η κεντροαριστερή αντιπολίτευση, απέσυρε τις τροπολογίες που είχε καταθέσει για να διευκολύνει την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Αμέσως μετά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ναπολιτάνο θα ξεκινήσει τις διαβουλεύσεις με τα κόμματα.
Παραιτείται έως την Κυριακή ο Καβαλιέρε - Στο 7,35% η απόδοση του 10ετούς ιταλικού ομολόγου
Tην παραίτηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι έως την Κυραική "παίζουν" σήμερα τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ενώ την ίδια στιγμή ο στενός συνεργάτης και γενικός γραμματέας της παράταξης του Καβαλιέρε, Αντζελίνο Αλφάνο, σε τηλεοπτική του συνέντευξη επιβεβαιώνει την εν λόγω πληροφορία.Στο μεταξύ, τόσο η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Kριστίν Λαγκάρντ όσο και η κυβερνητική εκπρόσωπος της Γαλλίας, Βελερί Πεκρές, ζητούν την άμεση αποσαφήνιση της πολιτικής κατάστασης στην χώρα, καθώς και την άμεση λήψη μέτρων λιτότητας, προκειμένου να μειωθεί το υψηλό δημόσιο χρέος της Ιταλίας.
Την ίδια ώρα, η απόδοση του 10ετούς ιταλικού ομολόγου κινείται στο 7,35% (στις 565 μ.β. το spread), του 5ετούς στο 7,73% (685 μ.β.) και του 2ετούς στο 7,65% (727 μ.β.).
Παράλληλα, σε νέα ιστορικά υψηλά κινούνται τα spread Ισπανίας και Γαλλίας. Ειδικότερα, το spread του ισπανικού 10ετούς τίτλου έναντι του αντίστοιχου γερμανικού διαμορφώνεται στις 432 μ.β., με την απόδοσή του στο 5,93%, ενώ το spread του 10ετούς γαλλικού ομολόγου διαμορφώνεται στις 162 μ.β., με την απόδοσή του στο 3,3%.
Το spread του 5ετούς ισπανικού τίτλου κινείται στις 441 μ.β. (απόδοση 5,29%) και του 2ετούς στις 444 μ.β. (4,83%), ενώ τα spreads των αντίστοιχων γαλλικών τίτλων διαμορφώνονται στις 145 μ.β. (2,34%) και 74,5 μ.β. (1,12%) αντίστοιχα.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, σε υψηλό 14ετίας, από το 1997, στο 6,087% ανήλθε το επιτόκιο της ιταλικής δημοπρασίας 12 μήνων εντόκων γραμματίων, στην οποία προχώρησε το ιταλικό Δημόσιο και από την οποία άντλησε το ποσό των 5 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα, η απόδοση ενισχύθηκε στο 6,087% ενώ κατά την προηγούμενη αντίστοιχη δημοπρασία του Οκτωβρίου είχε διαμορφωθεί στο 3,57%.
Ποιές τράπεζες κινδυνεύουν λόγω Ιταλίας
Η ευρωζώνη δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να προσφέρει στήριξη στην Ιταλία, τονίζουν οι αναλυτές την στιγμή που οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων της χώρας αγγίζουν πλέον «απαγορευτικά» επίπεδα. Η έκταση του «μπαμ» που θα ακουστεί, εάν τα πράγματα στην Ιταλία δεν τεθούν υπό έλεγχο, θα είναι τεράστια, όπως τουλάχιστον αποκαλύπτει ο «χάρτης» της έκθεσης των διεθνών τραπεζικών συστημάτων στην χώρα.
Η Γαλλία, όπως είναι γνωστό, είναι η χώρα της οποίας το τραπεζικό σύστημα έχει την μεγαλύτερη έκθεση στην Ιταλία, με την Γερμανία και τη Βρετανία να ακουλουθούν. Συνολικά, η έκθεση του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος στη χώρα αγγίζει τα 900 δισ. δολάρια.
Συγκεκριμένα, η έκθεση των γαλλικών τραπεζών διαμορφώνεται στα 411 δισ . δολάρια, των γερμανικών στα 165 δισ. δολάρια, των βρετανικών στα 68,9 δισ. δολάρια, των ολλανδικών στα 49 δισ. , των αμερικάνικων στα 44,1 δισ. , των ιαπωνικών στα 41 δισ., των ισπανικών στα 36 δισ. και των βελγικών στα 25 δισ. δολάρια
Οι τράπεζες δε, (μεμονωμένα), με την μεγαλύτερη έκθεση στην Ιταλία (σε δισ. ευρώ) είναι οι: Intesa με 60,2, UniCredit 49,1, Banca Monte 32,5 ,BNP Paribas 28,0 , Dexia 15,8, Banco Popolare 11,8, Commerzbank 11,7, Credit Agricole 10,8, UBI €10,5, HSBC 9,9, Barclays 9,4, SocGen 8,8 και Deutsche Bank με 7,7.
Σύμφωνα με την Merrill Lynch, η ευρωζώνη δεν είναι πλέον σε θέση να στηρίξει την Ιταλία Το δίχτυ ασφαλείας που δημιούργησε, το EFSF, δεν θα δουλέψει. Θα παρουσιάσει σημαντικές δυσκολίες εφαρμογής, αφού οι επενδυτές ομολόγων θα χρειαστούν επέκταση της ασφάλειας και οι «ξένοι» επενδυτές δεν θα θελήσουν με τίποτα να επενδύσουν σε μία περιοχή η οποία δεν έχει καμία προοπτική σταθερότητας. Η σύνοδος του G20 την περασμένη εβδομάδα απέτυχε να φτάσει σε μία αξιόπιστη και γερή συμφωνία για την οικονομική στήριξη της ευρωζώνης. Επιπλέον, το EFSF πρόσφατα ακύρωσε τις δημοπρασίες ομολόγων και οι αποδόσεις των ομολόγών του EFSF έχουν αρχίσει και αυξάνονται σημαντικά.
Η Barclays από την πλευρά της τονίζει την ανησυχία της για την πιθανότητα σημαντικού πιστωτικού γεγονότος από την ιταλική κατάσταση η οποία δεν θα ήταν καθόλου αδιανόητο να οδηγηθεί σε default. Οι αποφάσεις της ευρωζώνης για το EFSF αποτελούν ένα βήμα μπροστά, όμως σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν. Ο χρόνος έχει τελειώσει και οι μεταρρυθμίσεις δεν αρκούν πλέον για να σπάσουν την αρνητική δυναμική που έχει αρχίσει και ξετυλίγεται στην αγορά, επισημαίνει ο οίκος. Οι επενδυτές δεν έχουν πλέον την υπομονή να περιμένουν να «δουλέψει» η λιτότητα και η ανάπτυξη. Το συμπέρασμα λοιπόν, σύμφωνα με την Barclays είναι πως η ΕΚΤ πρέπει οπωσδήποτε να παρέμβει, να τυπώσει και να αγοράσει, ακόμη πιο επιθετικά, ομόλογα.