Στη συνέχεια, και αν είναι ξεκάθαρο ότι οι κυβερνήσεις έχουν δεσμευθεί, η ΕΚΤ θα είναι σε θέση να παρέμβει με σημαντικού μεγέθους αγορές assets, συμπιέζοντας έντονα τις αποδόσεις, αγοράζοντας έτσι στην Ευρώπη και άλλο, πολύ χρόνο.
Ομως, όπως τονίζει ο οίκος, υπάρχει ένα απλό πρόβλημα με αυτό: Οι πολιτικοί. Μπορούν πραγματικά να ενεργήσουν από κοινού σε ένα τέτοιου είδους χρονοδιάγραμμα;
Υπάρχει σημαντικός κίνδυνος ότι η κρίση ρευστότητας μετατρέπεται σε μία πλήρης κρίση, και ενδεχομένως και στο τέλος του ευρώ. Το παιχνίδι του δειλού (chicken game ) έχει σχεδόν τελειώσει, εκτός εάν οι πολιτικοί κάνουν το θαύμα τους, στις 9 Δεκεμβρίου, όπως επισημαίνει ο οίκος. Δεδομένου ότι τα θαύματα είναι μάλλον ασυνήθιστα, η άποψή της Credit Suisse είναι ότι η ΕΚΤ θα χρειαστεί να κάνει ένα πιο πιο αποφασιστικό βήμα, στις αρχές του νέου έτους.
Κατά το πρώτο τρίμηνο και μόνο, στην ευρωζώνη, ωριμάζουν ομόλογα ύψους 143 δισ. ευρώ, με τα 64 δισ. ευρώ από αυτά, να είναι ιταλικά.
Εάν λοιπόν δεν υπάρξει δημοσιονομική λύση, τότε θα έλθει μία μεγάλης κλίμακας ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ.
Όπως εξηγεί η Credt Suiise, υποθέτοντας ότι οι πολιτικοί αδυνατούν να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη της αγοράς μέχρι τις αρχές του επόμενου έτους, ποιές είναι οι επιλογές για την ΕΚΤ;
Για πολλούς, το να ανακοινώσει η ΕΚΤ ότι θα αγοράσει απεριόριστες ποσότητες κρατικών ομολόγων των χωρών της «λιτότητας», αρκεί. Κατά την άποψή του οίκου, μια τέτοια ανακοίνωση θα μπορούσε εύκολα να αμφισβητηθεί από άποψη Συνθήκης. Επίσης, θα θόλωνε περαιτέρω τα όρια μεταξύ νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής, και επίσης θα έθεται και το ζήτημα της δημοκρατικής νομιμότητας.
Σύμφωνα με τον οίκο, θα ήταν λοιπόν πολύ πιο εύκολο να ανακοινώσει η ΕΚΤ μεγάλες αγορές assets, κατά το πρότυπο της ποσοτικής χαλάρωσης, αρκεί αυτό να οριστεί ως «εργαλείο νομισματικής πολιτικής». Αυτό δεν θα ήταν αντίθετο προς τη Συνθήκη, καθώς σύμφωνα με την τελευταία, η ΕΚΤ έχει ένα σαφή στόχο: την σταθερότητα των τιμών (πληθωρισμού) κοντά στο 2%.
Όπως τονίζει ο διεθνής οίκος, το σκηνικό μάλιστα είναι ήδη στρωμένο για ποσοτική χαλάρωση, ως εργαλείο νομισματικής πολιτικής: Η ζώνη του ευρώ κυλάει προς την ύφεση, η οποία θα συνοδεύεται από αυξημένο κίνδυνο αποπληθωρισμού, αφού η περιφέρεια έχει ξεκινήσει μία μεγάλης κλίμακας δημοσιονομική προσαρμογή και έχει αρχίσει την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας. Η ποσοστική χαλάρωση είναι η μόνη λύση, καταλήγει.