Η βασική όμως διαφορά,σύμφωνα με τους FT, είναι πως ο Μιτεράν ήταν έμπειρος πολιτικός, ενώ ο Ολαντ είναι ο πιο άπειρος πρόεδρος της χώρας σε μια περίοδο διεθνών ανακατατάξεων, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας της ηγετικής θέσης της Γαλλίας στον πυρήνα της Ευρωζώνης.
Ο κ. Σαρκοζί έχει αντιπαραβάλλει συχνά τη δική του εμπειρία, τον δυναμισμό και τον στιβαρό του χαρακτήρα έναντι του πολιτικού αντιπάλου. Οπότε, γιατί έχασε ο Σαρκοζί;
Ο Πασκάλ Περινό, καθηγητής πολιτικών επιστημών, υποστηρίζει ότι μια νίκη θα ήταν "μια σχεδόν θαύμα" για τρεις λόγους.
Πρώτον, αρκετοί Ευρωπαίοι αρχηγοί έχουν ήδη χάσει τον πρωθυπουργικό θώκο κατά τη διάρκεια της κρίσης, ανεξάρτητα από το πολιτικό χρώμα τους - κυρίως στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Δεύτερον, υπάρχει ισχυρή ζήτηση για αλλαγή προσανατολισμού, μετά από 17 χρόνια διακυβέρνησης της δεξιάς.
Τρίτον, τα μικροσκάνδαλα στα οποία ενεπλάκη κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, αλλά και όσα αφορούν την προσωπική του ζωή, δηλαδή το διαζύγιο και ο ακόλουθος έρωτας με την Carla Bruni."Η συμπεριφορά του, οι χειρονομίες του, ο τρόπος ομιλίας του, οι σχέσεις και η προσωπική του ζωή δεν ήταν αρμόζουσα για έναν επικεφαλής κράτους όπως η μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων αντιλαμβάνεται" δήλωσε ο Paul Bacot, καθηγητής πολιτικών επιστημών στη Λυών.
Το προφίλ του νέου προέδρου της Γαλλίας
Ο Φρανσουά Ζεράρ Ζορζ Ολλάντ (γαλλ. François Gérard Georges Hollande) γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1954 στη Ρουέν.
Ο 57χρονος πολιτικός, που εκπροσωπεί την Κορέζ στην κεντρική Γαλλία, ο Φρανσουά Ολάντ, ανέλαβε τα ηνία του Σοσιαλιστικού κόμματος το 1997.
Στα 26 του χρόνια κατέρχεται υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές στην περιοχή του μελλοντικού προέδρου Ζακ Σιράκ, ο οποίος τον προκαλεί σε δημόσια συνάντηση:
"Ποιος είστε, κύριε;", τον ρωτάει ο Σιράκ. "Είμαι αυτός που τον συγκρίνετε με το λαμπραντόρ του Μιτεράν", του απαντά ο νεαρός σοσιαλιστής υποψήφιος.
Διατηρεί το βουλευτικό του θώκο ως αντιπρόσωπος της επαρχίας Κορέζ από το 1988, ενώ το 1997 διαδέχτηκε το Λιονέλ Ζοσπέν στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, όπου παρέμεινε έως το 2008.
Σοσιαλδημοκράτης, ένθερμος ευρωπαϊστής, ο Φρανσουά Ολάντ εστιάζει στα φορολογικά θέματα. Οι αποτυχίες του Λιονέλ Ζοσπέν το 1995 και το 2002 και της Σεγκολέν Ρουαγιάλ το 2007, τον πείθουν ότι είναι η σειρά του.
Μετά τη σύλληψη του Στρος-Καν και τις ακόλουθες δικαστικές περιπέτειες ο Ολάντ αρχίζει να προηγήται στις δημοσκοπήσεις και τελικά παίρνει το χρίσμα των Σοσιαλιστών κερδίζοντας στον δεύτερο γύρο με 56% των ψήφων έναντι 43% της Aubry.
Τι αλλάζει με τον Φρανσουά Ολαντ
Τα αντανακλαστικά της "κοινωνικής" Ευρώπης έχουν ήδη ενεργοποιηθεί. Μπορεί η γερμανική πολιτική ηγεσία να έχει πείσει την σκληροπυρηνική Bundestag τόσο για τη βοήθεια προς τις αδύναμες χώρες αλλά και για τη λιτότητα, αλλά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να πουν το μεγάλο "όχι" στη σιδηρά γερμανική πειθαρχία.
Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας θα είναι ο Φρανσουά Ολάντ, και η Ανγκελα Μέρκελ θα αναζητήσει συμμάχους και πάλι στους δορυφόρους της και στους τεχνοκράτες που έχει τοποθετήσει. Πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι η Γερμανίδα καγκελάριος 'Ανγκελα Μέρκελ θα ''υποχρεωθεί'' να χαλαρώσει την αδιάλλακτη στάση της για το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό σύμφωνο, προκειμένου να κρατήσει στο πλευρό της τη Γαλλία, με απώτερο βέβαια στόχο να αποφευχθεί η διάλυση του ευρώ.
Πάντως αν και η αρχική αντίδραση της Μέρκελ στις διακηρύξεις του Ολάντ ήταν η αντεπίθεση, ωστόσο, η καγκελάριος αρχίζει και συνειδητοποιεί ότι δεν έχει απέναντι της μόνο τον Ολάντ. Αρκετοί είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες που πιέζουν προς μία πιο αναπτυξιακή πολιτική, ενώ είναι πολύ πιθανόν να συγκληθεί άτυπη Σύνοδος Κορυφής μέσα στον Ιούνιο με θέμα ακριβώς την ανάπτυξη.
Επιπλέον, τα επώδυνα μέτρα λιτότητας στις προβληματικές χώρες της ευρωζώνης αποδοκιμάζονται ευρέως από οικονομολόγους, κοινή γνώμη και πολιτικούς και οι φωνές για ανάγκη αναπτυξιακών μέτρων έχουν πολλαπλασιαστεί.
Πάντως, δεν είναι λίγοι οι αναλυτές - επενδυτές που θεωρούν ότι τίποτα δεν θα αλλάξει. Σε συνέντευξή στο γαλλικό περιοδικό L' Express, ο Geirge Soros τόνισε χαρακτηριστικά:"Είτε νικητής των εκλογών αναδειχθεί ο Ολαντ, είτε ο Σαρκοζί, η κατάσταση δεν θα αλλάξει στην Ευρωζώνη", όσον αφορά σε θέματα εξουσίας.
"Κανείς από τους δύο δεν μπορεί να υψώσει ανάστημα έναντι της Γερμανίδας Καγκελαρίου, για τον απλό λόγο πως η Γαλλία οικονομικά είναι πιο αδύναμη".
«Προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, κοινωνικές δαπάνες, κατάργηση της μεταρρύθμισης στο συνταξιοδοτικό... είναι βέβαιο ότι θα αυξηθούν και άλλο τα επιτόκια του δανεισμού» αναφέρει ο Ζιλ Μεκ, αναλυτής στην Deutsche Bank. Επομένως έχει ανάγκη από την καλή θέληση των ξένων επενδυτών.
Αν τους κάνει πόλεμο; «Αυτό, στην καλύτερη περίπτωση, θα αυξήσει υπέρογκα το κόστος δανεισμού και στη χειρότερη θα αναγκάσει τη Γαλλία να πάει με απλωμένη την παλάμη στα ταμεία σωτηρίας της ΕΕ και στο ΔΝΤ» λέει ο Μεκ.