Την πεποίθηση του ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει τα δάνεια που λαμβάνει από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ΕΜΣ), παρά τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, εξέφρασε ο επικεφαλής του Μηχανισμού, Κλάους Ρέγκλινγκ. Μάλιστα, δηλώνει σίγουρος ότι σην επόμενη δεκαετία το ελληνικό δημόσιο χρέος θα μειωθεί κατά ένα τρίτο του σημερινού μεγέθους, ακόμη και χωρίς νέα αναδιάρθρωση.

Σε ό,τι αφορά, ωστόσο, το ενδεχόμενο νέου «κουρέματος», κάνει λόγο για μέτρο εξαιρετικά ασυνήθιστο που αφορά ακραίες καταστάσεις.

«Ναι, πιστεύω ότι δεν θα έχουμε απώλειες και ότι θα πάρουμε πίσω τα χρήματά μας. Η όλη στρατηγική (σ.σ. του ΕΜΣ) είναι σχεδιασμένη ώστε οι δημόσιοι πιστωτές, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να δώσουν νέα δάνεια -όταν κανείς δεν το κάνει, να αποφεύγουν τις απώλειες», δηλώνει ο κ. Ρέγκλινγκ, σε συνέντευξή του στη γερμανική οικονομική εφημερίδα «Der Handelsblatt». Ο ίδιος εκφράζει ακόμη την πεποίθηση ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος, ακόμη και χωρίς αναδιάρθρωση, θα μειωθεί στην επόμενη δεκαετία κατά ένα τρίτο του σημερινού 190% επί του ΑΕΠ, επειδή η Ελλάδα έχει πολύ ευνοϊκούς όρους αναχρηματοδότησης και αναφέρεται στα επιτόκια δανεισμού της, που κυμαίνονται μεταξύ 1,5- 2%. Αποκλείει ωστόσο το ενδεχόμενο τα επιτόκια να μειωθούν περαιτέρω.

«Τα θεμελιώδη οικονομικά μεγέθη της Ελλάδας δεν είναι τόσο άσχημα», διευκρινίζει ο κ. Ρέγκλινγκ, αλλά κάνει λόγο για πολιτικό σύστημα το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα σταθερό, «διότι ακραίες πολιτικές ομάδες έχουν κερδίσει επιρροή» και για έλλειψη συνεργασίας της αντιπολίτευσης στο πρόγραμμα σταθεροποίησης, με αποτέλεσμα η πορεία των μεταρρυθμίσεων να διακόπτεται. «Αυτό είναι πρόβλημα για τις αγορές και τους δανειστές», προσθέτει.

Παραδέχεται, πάντως, ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα αρχίσει να μειώνεται καθώς θα αρχίσουν να αποδίδουν τα μέτρα λιτότητας, αλλά διευκρινίζει ότι δεν είναι ξεκάθαρο εάν θα επιτευχθεί ο στόχος για χρέος στο 120% του ΑΕΠ ως το 2020. Κληθείς να τοποθετηθεί στην προοπτική μιας νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, ο επικεφαλής του ΕΜΣ μιλάει για ασυνήθιστο μέτρο που αφορά μόνο εξαιρετικές περιπτώσεις και, αναφερόμενος στη Γερμανία και το «κούρεμα» του 1953, υποστηρίζει ότι επρόκειτο πράγματι για εξαιρετική περίπτωση, καθώς είχε προηγηθεί ένας πόλεμος.