Η επιστροφή του Μπερλουσκόνι μετά από την εκδίωξή του το 2011 και η ραγδαία άνοδος ενός επί της ουσίας αντιευρωπαϊκού κινήματος μάλλον συνιστούν ήττα της πολιτικής Μέρκελ, η οποία και είχε δείξει στον Καβαλιέρε την πόρτα της εξόδου, η οποία αποδείχτηκε περιστρεφόμενη.

Οι Βρυξέλλες και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις περιμένουν ως φαίνεται τα τελικά αποτελέσματα από την Ιταλία για να πάρουν θέση, αν και εμμέσως στην προεκλογική εκστρατεία (μερικές φορές όχι και τόσο διακριτικά) είχαν δείξει υπέρ μίας λύσης που ουσιαστικά θα συνέχιζε την πολιτική Μόντι, ίσως και με τον ίδιο.

Ακόμη περισσότερο, το αποτέλεσμα σημαίνει για το Βερολίνο άλλη μια ήττα της γερμανικής έμπνευσης πολιτικής λιτότητας και πειθαρχίας που επέβαλε ο Μόντι. Η Γερμανίδα καγκελάριος παρότρυνε ουσιαστικά τον Μόντι να κατέβει στην πολιτική («να ανέβει» προτιμούσε να λέει ο ίδιος), ο Προφεσόρε είχε τη στήριξη και του Σόιμπλε, αλλά το τελικό αποτέλεσμα, μάλλον διέψευσε τις προσδοκίες.

Εν τω μεταξύ, την θολή εικόνα προσπαθεί να ξεδιαλύνει και ο Τύπος με τις αναλύσεις για την επιστροφή στην κεντρική πολιτική σκηνή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και για τη σημασία της μαζικής, όπως αποδείχτηκε, ψήφου στον Μπέπε Γκρίλο κυριαρχούν στην πρώτη ανάγνωση των αποτελεσμάτων από τις εκλογές στην Ιταλία.

Παρά, λοιπόν, την επιθυμία των αγορών και των Ευρωπαίων εταίρων να δουν την κάλπη να βγάζει μια σταθερή κυβέρνηση (και κατά προτίμηση ένα αυτοδύναμο συνασπισμό Μπερσάνι-Μόντι), το αποτέλεσμα διαψεύδει τις προσδοκίες τους, σημειώνει το BBC. Ο φόβος τους είναι πλέον για μία «παράλυση ελληνικού τύπου» στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης που έχει μπει, ήδη από το τέλος του 2011, σε κύκλο ύφεσης.

Ο ανταποκριτής του βρετανικού δικτύου, Άλαν Τζόνστον, σημειώνει ακόμη πως η αποχή, που ήταν μεγαλύτερη από άλλες φορές, είναι ένδειξη ότι οι Ιταλοί έχουν αρχίσει να αισθάνονται περιφρόνηση για το πολιτικό προσωπικό, αισθήματα που μάλλον εκμεταλλεύτηκε το Κίνημα 5 Αστέρια.

Στην εντυπωσιακή επάνοδο του Μπερλουσκόνι αναφέρεται το AFP, μιλώντας για έναν πρωθυπουργό που άφησε το Νοέμβριο του 2011 την Ιταλία στα πρόθυρα της οικονομικής ασφυξίας. Οι 15 μήνες λιτότητας που ακολούθησαν από την τεχνοκρατική κυβέρνηση Μόντι επηρεάσαν δραματικά το αποτέλεσμα των εκλογών, προσθέτει.

Ο Προφεσόρε Μόντι «χτυπήθηκε από τα αποτελέσματα της πολιτικής λιτότητας», υπογραμμίζει το πρακτορείο. Δημοσκόποι προσθέτουν επ’αυτού ότι οι Ιταλοί φαίνεται να ψήφισαν περισσότερο σε αντίδραση στον λιτότητας του Μόντι «παρά για να χτίσουν κάτι».

Κοινή αλλά μάλλον υποτονική στις περιγραφές σε σχέση με το φαινόμενο Γκρίλο, είναι η διαπίστωση ότι ο εκλεκτός της ΕΕ και του Βερολίνου εν προκειμένω Μάριο Μόντι δεν κατάφερε να πείσει τους συμπατριώτες του και κινήθηκε γύρω στο 10%, αν και οι δημοσκοπήσεις τον έφεραν λίγο πιο πάνω.

Η πολιτική αβεβαιότητα από την Ιταλία ρίχνει το βάρος της στις αγορές, σημειώνει και η Monde με αναφορά στις αυξομειώσεις των δεικτών μετά τα exit poll και τις προβολές που ανέτρεψαν το αρχικό αποτέλεσμα. Επισημαίνει τον παράγοντα λιτότητα που βάρυνε στις αποφάσεις των ψηφοφόρων στο εσωτερικό αλλά και τους νέους φόβους των αγορών για την επόμενη ημέρα σε μία χειμαζόμενη οικονομία, όπως η ιταλική.

Ο θριαμβευτής Γκρίλο

Μεγάλο χώρο καταλαμβάνουν στα ρεπορτάζ οι αναλύσεις για το νέο πολιτικό φαινόμενο που προέκυψε από τις εκλογές.

Στα αντιευρωπαϊκά αισθήματα των Ιταλών, αναφέρεται η Liberation, αφού ο Μπέπε Γκρίλο, ως γνωστόν, είχε κατέβει στις εκλογές με αίτημα την έξοδο από το ευρώ, ενδεχόμενο με το οποίο φλέρταρε και ο Μπερλουσκόνι, παρά τις διαψεύσεις και τις παλινωδίες του.

Για όλα τα μέσα ενημέρωσης ο Γκρίλο είναι ο θριαμβευτής των εκλογών, για πολλά είναι το μεγάλο ερωτηματικό καθώς δεν γνωρίζουν που να κατατάξουν τον «πρώην κωμικό και νυν λαϊκιστή», κατά την περιγραφή του Bloomberg.

Είναι ο γελωτοποιός της ιταλικής πολιτικής σκηνής, γράφει το CNN. Πολιτικό-ανατρεπτική φιγούρα που για το λόγο αυτό μαγνητίζει τα πλήθη τα οποία κουράστηκαν και απογοητεύτηκαν από τους συστημικούς, διαβάζουν στο πρόσωπό του οι Financial Times.

Ένας κωμικός με λόγο καυστικό και αποκαλυπτικό για τους πολιτικούς και τη διαφθορά είναι ο Γκρίλο, θυμίζει ο Guardian. Για χρόνια αποκλεισμένος από τα μέσα ενημέρωσης, ο Γκρίλο ανέπτυξε έναν όλο και πιο οργισμένο λόγο που τον έφερε στο 25% σε εθνικό επίπεδο σε χρόνο μηδέν.