Λίγες ημέρες, μάλιστα πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου είχε δηλώσει ανοιχτά την υποστήριξη της όχι γιατί τα δυο κόμματα έχουν, κάτι κοινό, αλλά γιατί στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία, έβλεπε ένα κόμμα με το οποίο θα μπορούσε να αναπτύξουν κοινές θέσεις στην Ευρώπη.
«Δεν είμαστε φίλοι με το αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι απόψεις μας διαφέρουν σε πολλά θέματα, όπως αυτό της μετανάστευσης για παράδειγμα. Δήλωσα ωστόσο την υποστήριξή προς το κόμμα επειδή εκφράζει τη λαϊκή βούληση και εκπροσωπεί το συμφέρον του ελληνικού λαού. Υποστηρίζουμε τη νίκη του αριστερού κόμματος, γιατί αυτό σημαίνει πως ο ελληνικός λαός θα επιλέξει τη μοίρα του αυτοβούλως και όχι όπως αυτή επιβάλλεται από εξωτερικά συμφέροντα, όπως αυτά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της τρόικας», είχε τονίσει σε δηλώσεις της στις 23 Ιανουαρίου.
Όμως η εκφρασμένη αυτή τάση συμπάθειας, είχε ημερομηνία λήξης, κάτι απολύτως φυσικό αφού τα δυο κόμματα απέχουν ιδεολογικά παρασάγγας.
Πριν ακόμα η νέα κυβέρνηση κλείσει ένα μήνα η επικεφαλής της ακροδεξιάς στη Γαλλία, αναθεωρεί τη στάση της και με νέες δηλώσεις της, κατακρίνει έντονα την στάση του Αλέξη Τσίπρα στην διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Η κ. Λεπέν πλέον υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα επέλεξε την παραμονή στο ευρώ και πρόδωσε τις δεσμεύσεις τις οποίες είχε αναλάβει κατά την προεκλογική του εκστρατεία ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η υποψήφια πρόεδρος της Γαλλίας το 2017 και ευρωβουλευτίνα κάνει επίσης λόγο για απόλυτη συνθηκολόγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Γερμανία, σημειώνοντας ότι σύντομα θα χάσει τη δημοτικότητά της.
«Όπως είχαμε αναλύσει από την ημέρα της έλευσης του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία στην Ελλάδα, η νέα κυβέρνηση βρισκόταν αντιμέτωπη με μία επιλογή: είτε να παραμείνει εντός του ζουρλομανδύα του ευρώ και να προδώσει γρήγορα τις υποσχέσεις της κατά της λιτότητας, είτε να ανακτήσει τη νομισματική ελευθερία για να μπορέσει να αλλάξει πραγματικά πολιτική», τονίζει η Μ. Λεπέν.
Υπό το φως των εξελίξεων στην Ελλάδα, η κ. Λεπέν, βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στους ηγέτες της Κεντροδεξιάς, της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς στη Γαλλία, οι οποίοι, κατά την ίδια, είναι «βουτηγμένοι στα ψέματα», καθώς δεν υπερασπίζονται τη νομισματική ανεξαρτησία της χώρας.