Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης που κανείς πλέον δεν κρύβει ότι ταυτίζεται με τον Πρόεδρο της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δέχτηκε σημαντικό πλήγμα στις εκλογές της 7ης Ιουνίου 2015.

Έχασε την αυτοδυναμία και στόχος του είναι να την επανακτήσει. Το τι θα γίνει αν δεν τα καταφέρει, είναι άγνωστο. Αυτό προκύπτει από την πρακτική του ίδιου μετά τις εκλογές του Ιουνίου, αλλά κι από τις σημαντικές διαφορές που έχουν μεταξύ τους τα κόμματα τα αντιπολίτευσης, πράγμα που, τουλάχιστον στην περίπτωση του Ιουνίου, στάθηκε εμπόδιο στο σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού από τα κόμματα αυτά.

Δεν υπάρχει απολύτως καμία ένδειξη ότι το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος θα δεχτεί τη σύμπραξη με το φιλοκουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών. 

Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα φαίνεται ότι αποκτά νέες δυνάμεις, όχι όμως αρκετές που θα του έδιναν τη δυνατότητα να είναι ο ισχυρός ρυθμιστικός παράγοντας. Το ψυχολογικό όριο του 30%, δεν είναι εύκολη υπόθεση, δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.

Το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος έχει εγκλωβιστεί στην αντικουρδική στάση, πράγμα που φαίνεται να είναι το μοναδικό του ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα. Αυξομειώνεται η εκλογική του δύναμη ανάλογα με το κατά πόσο έντονα είναι τα πράγματα στο κουρδικό. Κι αυτό είναι δική του επιλογή.

Το φιλοκουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών έκανε το μεγάλο άλμα τον Ιούνιο, κι από το 6,5% πήγε στο 13,1%. Το ερώτημα είναι κατά πόσο θα διατηρήσει ή θα αυξήσει τη δύναμη αυτή. Πράγμα που είναι συνάρτηση του κατά πόσο θα συνεχίσει να μετατρέπεται σε κόμμα που αγκαλιάζει όχι μόνο τους Κούρδους, αλλά και διάφορα άλλα τμήματα της τουρκικής κοινωνίας. Αυτή είναι η φιλοδοξία της ηγεσίας του, ή πιο συγκεκριμένα του ηγέτη Σελαχατίν Ντεμιρτάς, αλλά παραμένει πολύ ισχυρή η κουρδική-εθνικιστική παράμετρος στο κόμμα.