Σε μια περίοδο που οι χρεωμένες και πάσχουσες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας παλεύουν να βγουν από την εδώ και έξι χρόνια κρίση, κάποιες με περισσότερη επιτυχία απ' ό,τι άλλες, σημειώνεται σε δημοσίευμα του Bloomberg, η Φινλανδία από την πλευρά της έχει υποκύψει στη δική της.
Η οικονομία της, η οποία συρρικνώνεται κάθε χρόνο από το 2012, είχε τη χειρότερη επίδοσή μεταξύ των χωρών της ζώνης του ευρώ στα πρώτα τρία τρίμηνα του 2015, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.
Το έλλειμμά της είναι σχετικά υψηλότερο έναντι της Ιταλίας, παρά το γεγονός ότι έχει καταταχθεί τέταρτη στην Ε.Ε. με βάση τους φόρους και τις κοινωνικές εισφορές που απαιτεί από τους πολίτες της, ενώ και το ποσοστό ανεργίας υπερβαίνει αυτό των σκανδιναβών γειτόνων της.
Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Alexander Stubb, έχει αρχίσει να αναφέρεται στη χώρα του ως τον τελευταίο «άρρωστο της Ευρώπης». «Η Φινλανδία έχει καταστεί μια οικονομία που λειτουργεί με έλλειμμα» και είναι «10-15% πίσω από τη Σουηδία ή τη Γερμανία» σε όρους ανταγωνιστικότητας, τόνισε ο υπουργός Οικονομίας, Olli Rehn, σε συνέντευξή του αυτή την εβδομάδα, προσθέτοντας ότι «γι' αυτό τον λόγο πρέπει να προσαρμοστεί».
Το 2008, το μερίδιο της Nokia στην αγορά των smartphones χτύπησε το 40%, οι εξαγωγές χάρτου ήταν υψηλότερα κατά 22%, η Rovio Entertainment Oy απολάμβανε την επιτυχία του παιχνιδιού της Angry Birds και η Φινλανδία παρουσιαζόταν ως ένα μοντέλο που άντεχε στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση.
Από την άλλη, Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία ήταν ένα χρόνο μακριά από την κρίση, που απαίτησε τελικά τρία προγράμματα διάσωσης 581,5 δισ. ευρώ και δεκάδες ολονύχτιες συναντήσεις στις Βρυξέλλες. Σε πρόσφατη έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ αναφέρεται ότι η Φινλανδία διολίσθησε από την τέταρτη στην όγδοη θέση όσον αφορά την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα.
Το σύστημα μισθολογικών διαπραγματεύσεων της χώρας είναι το πιο συγκεντρωτικό μεταξύ των 140 χωρών που εξετάστηκαν. Η διόρθωση αυτού του θέματος απαιτεί βαθιές και γρήγορες αλλαγές, σημειώνει η κυβέρνηση της Φινλανδίας, με τον υπουργό Οικονομίας, Olli Rehn να σημειώνει ότι η εναλλακτική είναι η διολίσθηση της χώρας σε ένα «νοτιοευρωπαϊκού στυλ» τέλμα αδύναμης ανάπτυξης και χαμηλής απασχόλησης.
Όπως αναφέρει ο Helge Pedersevn, επικεφαλής οικονομολόγος στην τράπεζα Nordea, το στάτους της Φινλανδίας ως μια από τις λιγότερες αποδοτικές χώρες της ζώνης του ευρώ επιδεινώνεται από τη γήρανση του πληθυσμού και μια ιδιαίτερα σκληρή στάση στο μεταναστευτικό. Η Φινλανδία είναι βέβαιο ότι δεν θα χρειαστεί το είδος των διεθνών διασώσεων που χαρακτηρίζουν μια κρίση χρέους, ούτε τα μέτρα του πρωθυπουργού Juha Sipila είναι δρακόντεια εν συγκρίσει με αυτά που έλαβαν οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Σύμφωνα με τον Olli Rehn, οι προσαρμογές θα φθάσουν περί το 0,5% του ΑΕΠ ανά έτος.
Η ανάκαμψη της Πορτογαλίας, αντιθέτως, απαίτησε αύξηση φόρων και περικοπές αξίας 2,5% του ΑΕΠ ανά έτος, ενώ στην Ιρλανδία το ποσοστό αυτό ήταν περίπου στο 1,5-2%, σημείωσε.
Όπως σημειώνει ο Niku Maattanen, στου Ινστιτούτου Ερευνών της Φινλανδικής Οικονομίας, «δεν είμαστε στο χείλος της κατάρρευσης υπό την έννοια να καταστούμε εξαρτώμενοι στο πώς μας βλέπουν οι επενδυτές».
Η Φινλανδία είναι μια από τις λίγες χώρες της ζώνης του ευρώ που ακόμη έχει αξιολόγηση «ΑΑΑ» από τους οίκους Moody's και Fitch, αν και η Standard and Poor's τής αφαίρεσε την ανώτατη αξιολόγηση τον Οκτώβριο του 2014.
Στο περίπου 60% του ΑΕΠ, το χρέος της Φινλανδίας είναι λιγότερο από το μισό της Πορτογαλίας. Η κυβέρνηση εκτιμάται ότι θα προωθήσει μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της χώρας μέσω του κοινοβουλίου τον Ιούνιο.
Ενώ το συγκρουσιακό ύφος του πρωθυπουργού Sipila έχει περάσει με λάθος τρόπο στα συνδικάτα και η δημοτικότητά του βαίνει μειούμενη στις δημοσκοπήσεις, ο κυβερνητικός συνασπισμός κρατά τους 123 βουλευτές στο 199 θέσεων κοινοβούλιο.
Οι ηγέτες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Ελλάδας (δις) «πετάχτηκαν» από τα κυβερνητικά γραφεία καθώς οι ψηφοφόροι διαμαρτυρήθηκαν για τη λιτότητα. Με τις εθνικές εκλογές στη Φινλανδία να απέχουν τρία χρόνια, ο Sipila χρειάζεται να αποδώσουν οι μεταρρυθμίσεις του εγκαίρως προκειμένου να αποφύγει τη μοίρα των νοτιοευρωπαίων ηγετών.