Και τούτο διότι, όπως διακηρύσσει, από το αρτι κατασκευασθέν σάϊτ της Ομάδας της Ακροδεξιάς στην Ευρωβουλή, η συμπρόεδρος Μαρίν Λεπέν, καλούνται άπαντες, εμμέσως πλην σαφώς, να αναγνωρίσουν ή να διαφωνίσουν με την διαπίστωση ότι, «Η Ευρώπη των Βρυξελλών απεργάζεται ένα θανατηφόρο σχέδιο, για την αποδόμηση των ευρωπαΪκών εθνών-κρατών, εγκαθιστώντας μια νέα παγκοσπιοποιημένη τάξη, που απειλεί την ασφάλεια, την ευημερία, την ταυτότητα και την ίδια την επιβίωση των λαών της Ευρώπης».

Παράλληλα, με λόγια που θα χαϊδέψουν πολλά αυτιά ευρωπαίων, που μαστίζονται από την ανεργία και την φτώχεια και τάχουν χαμένα με τις επιπτώσεις του προσφυγικού προβλήματος στη καθημερινότητα τους, η Μαρίν Λεπέν «ομολογεί» ότι το σχέδιο της Ομάδας της είναι «να οικοδομηθεί μία Ευρώπη που θα σέβεται το αναφαίρετο δικαίωμα των ευρωπαϊκών λαών στην αυτοδιάθεση και χώρες που θα συνεργάζονται ελεύθερα μεταξύ τους».

Πλησιάζοντας δε επικίνδυνα, απόψεις που έχουν εκφρασθεί κατά κόρον στην Ελλάδα του Λαφαζάνη, του Τσίπρα και της Κωνσταντοπούλου, η Μαρίν Λεπέν μιλάει «για τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που έχουν επιλέξει μια άλλη Ευρώπη, μια που θα βασίζεται στη συνεργασία και τον σεβασμό των άυλων αρχών της πολιτικής, της εδαφικής, οικονομικής και νομισματικής κυριαρχίας των κρατών και του Έθνους». 

Στην «Διακήρυξη Αρχών» της Ομάδας τονίζεται με τρόπο, που προκαλεί τους υπόλοιπους να αντιπαραθέσουν τις δικές τους αρχές και επιδιώξεις, αν συμφωνούν ή διαφωνούν στη διαπίστωση ότι «η ασκούμενη κεντρική πολιτική των Βρυξελλών αποσκοπεί στην δημιουργία ενός υπερκράτους ή υπερεθνικού μοντέλλου, μεταβιβάζοντας την εθνική κυριαρχία των κρατών σε υπερεθνικούς οργανισμούς ή σε ευρωπαΪκά θεσμικά όργανα».

Η πρόκληση, κατά τους διπλωματικούς παρατηρητές μας, είναι ...ανοικτή και όπως υπογραμμίζουν, χρειάζονται άμεσες απαντήσεις, όχι με λόγια αλλά με έργα.

Στρασβούργο

Νίκος Ρούσσης