Στοχοποιώντας, επιλεκτικά, χώρες όπως η Ρωσία και η Σερβία όπου, κατά την άποψή του, γίνονται εκτεταμμένα βασανιστήρια πολιτών, που εν τέλει ούτε αποζημιώνονται ούτε βοηθούνται για την αποκατάσταση της διασαλευθείσας υγείας τους, ο Επίτροπος Μούιζνιεκς, επιχειρεί να ευαισθητοποιήσει το ευρωπαϊκό κοινό, πάνω στο θέμα των θυμάτων βασανιστηρίων, υπογραμμίζοντας ότι:
-
«Οι επιζώντες βασανιστηρίων συχνά βιώνουν χρόνιο πόνο, πονοκεφάλους, αϋπνία, εφιάλτες, κατάθλιψη, αναδρομές στο παρελθόν, άγχος και κρίσεις πανικού, ενώ παραμένουν συγκλονισμένοι από τα συναισθήματα του φόβου, απελπισίας, ακόμη και ενοχής, λόγω του ό, τι συνέβη σε αυτούς».
Αν και εργαζόμενος και αμοιβόμενος στο Συμβούλιο της Ευρώπης ο Επίτροπος Μούιζνιεκς, ωστόσο, δείχνει να αγνοεί τις επισημάνσεις που, προ τριετίας, είχε κάνει η αρμόδια Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων και της Κακομεταχείρισης του Συμβουλίου της Ευρώπης (CPT), η οποία και είχε απευθύνει δριμύ κατηγορώ, στις ευρωπαϊκές αρχές, για αλλοίωση ή απόκρυψη των ιατρικών γνωματεύσεων με βάση τις οποίες αποδεικνύεται η κακομεταχείριση κρατουμένων.
Στην ετήσια έκθεση της για τα βασανιστήρια στην Ευρώπη, το 2013, ηCPT τόνιζε:
-
Οι αρχές, στα περισσότερα από τα 47 κράτη-μέλη του Οργανισμού, παρουσιάζουν στα κλιμάκια της Επιτροπής ελλιπή ή αλλοιωμένα στοιχεία, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πιστοποιηθούν κρούσματα βασανισμών ή κακομεταχείρισης κρατουμένων από τα μέλη των κλιμακίων της Επιτροπής που πραγματοποιούν τους σχετικούς ελέγχους.
-
Οι διαδικασίες που ακολουθούνται δεν αποτελούν εγγύηση ότι έχουν καταγραφεί σωστά και με λεπτομέρειες οι επιπτώσεις των τραυματισμών κρατουμένων από βασανισμούς ή κακομεταχείριση.
-
Οταν οι κρατούμενοι επιστρέφουν στις φυλακές ύστερα από κάποια ανάκριση, θα πρέπει να εξετάζονται εντός 24 ωρών από επαγγελματίες ιατρούς, προκειμένου να διαπιστώνεται η κατάσταση της υγείας τους.
-
Για λόγους αρχής θα πρέπει να καταργηθεί η πρακτική της διεξαγωγής συμπληρωματικών ανακρίσεων κρατουμένων από την αστυνομία, δεδομένου ότι αυτή έχει αποδειχθεί ότι συνεπάγεται υψηλούς κινδύνους ως προς την κακομεταχείρισή τους. Η παρουσίαση τεκμηριωμένων στοιχείων για την πιθανή διερεύνηση κακομεταχείρισης και βασανισμών κρατουμένων αποτελεί το ισχυρότερο αποτρεπτικό μέσον για την αποφυγή παρόμοιων κρουσμάτων στο μέλλον. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, κύριε Επιτροπε των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, να απαιτήσουμε από τις ευρωπαϊκές αρχές να αποζημιώσουν τα θύματα των βασανιστηρίων, όταν οι ίδιες αυτές αρχές, αλλοιώνουν και αποκρύπτουν σημαντικά στοιχεία, με βάση τα οποία θα αποδεικνύονταν ότι, πράγματι, υπήρξαν θύματα βασανισμού και κακομεταχείρισης?