Μπροστά στο φάσμα μίας τρίτης συνεχόμενης εκλογικής αναμέτρησης, οι Σοσιαλιστές, αφού πρώτα, επί της ουσίας, διασπάστηκαν, τελικά αποφάσισαν να βάλουν πλάτη στον Ραχόι.

Με σαφή πλειοψηφία το PSOE τάχθηκε υπέρ της αποχής, ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο σε νέα θητεία του ηγέτη του Λαϊκού Κόμματος στον πρωθυπουργικό θώκο και τον σχηματισμό, από τον ίδιο, κυβέρνησης μειοψηφίας.

Με βάση την απόφαση που πήραν τα όργανα του κόμματος κατά τη διάρκεια της πρώτης ψηφοφορίας για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης και προκειμένου να εκφράσουν την πλήρη απόρριψη των πολιτικών του Λαϊκού Κόμματος θα ψηφίσουν ‘όχι’. Στη συνέχεια, όμως, αποφάσισαν πως "προκειμένου να ξεδιπλώσουμε το περιεχόμενο αυτής της απόφασης και να ξεμπλοκάρουμε την παρούσα κρίσιμη πολιτική κατάσταση από την οποία υποφέρει η χώρα, η Κ.Ο. του PSOE θα απόσχει της ψηφοφορίας κατά τον δεύτερο γύρο".

Έτσι, ο Ραχόι θα καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας.

Τι σημαίνει, όμως, αυτή η απόφαση για το ίδιο το Σοσιαλιστικό Κόμμα; Αναλυτές στην Ισπανία δίνουν τις δύο διαστάσεις της, που για τα δεδομένα της Ελλάδας φέρνουν στο νου κάτι από ΠΑΣΟΚ... Η μία πλευρά υποστηρίζει πως η απόφαση του κόμματος βοηθά στην σταθεροποίηση του πολιτικού τοπίου στην Ισπανία και πως οι Σοσιαλιστές βάζουν πάνω απ` όλα το εθνικό συμφέρον.

Οι θιασώτες αυτής της άποψης υποστηρίζουν πως επελέγη το "μικρότερο κακό", σημειώνοντας, ότι μια αδύναμη συντηρητική κυβέρνηση είναι προτιμότερη από την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.

Υπάρχουν, όμως και αυτοί που πιστεύουν πως το PSOE υπέγραψε την πολιτική του καταδίκη, καθώς εμφανίζεται χωρισμένο στα δύο, σαφώς αποδυναμωμένο στον κοινωνικό ιστό και φυσικά οι πιο σκληροί επικριτές του μιλούν για... ουρά του Λαϊκού Κόμμματος.

Όλο το προηγούμενο διάστημα οι Σοσιαλιστές χαρακτήριζαν διεφθαρμένο τον Ραχόι και τώρα με την ανοχή τους, ο επικεφαλής του Λαϊκού Κόμματος ετοιμάζεται να επιστρέψει στην Πρωθυπουργία. Και δίκαια αναρωτιέται κανείς πια ρητορική θα επιλέξουν από εδώ κι εμπρός οι Κεντρώες δυνάμεις.

Σπύρος Πολυχρονόπουλος