Τούτο δε διότι, το ΕυρωπαΪκό Κοινοβούλιο και η ΕΕ, που δεν έχουν προσχωρήσει ως «σώμα» στην Σύμβαση Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, με την οποία προστατεύονται τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα σε 48 και όχι μόνον 28 ευρωπαϊκές χώρες, εμφανίσθηκαν να «αφυπνίζονται» όψιμα, για τον έλεγχο της προστασίας αυτών των δικαιωμάτων, μέσω της σύνταξης έκθέσεων και ετήσιων συζητήσεων.
Οι 405 ευρωβουλευτές που υπερψήφισαν την σχετική έκθεση της Ολλανδής Φιλελεύθερης ευρωβουλευτού Sophie in't Veld, φάνηκαν ν’ αγνοούν ότι, τα θεμελιώδη ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα, καθ’ άπασαν την ευρωπαϊκή επικράτεια, προστατεύονται ήδη επαρκώς από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου που, με τις αποφάσεις του, τιμωρεί και συνετίζει εκείνες τις ευρωπαϊκές χώρες, που συχνά-πυκνά παρασπονδούν σ’ αυτόν τον τόσο ευαίσθητο τομέα.
Παρ’ όλα αυτά, η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, μέσω της υιοθέτησης του εν λόγω Ψηφίσματος, φάνηκε «πολύ λίγη» στις προθέσεις της αφού, όπως αναφέρεται στο Ψήφισμα, θα πρέπει ν’ απαντήσει σ’ αυτό η Κομισιόν μέχρι τον Σεπτέμβριο του ....2017 και εάν και εφόσον υπάρξει η σχετική συμφωνία, θα πρέπει:
*Να δημιουργηθεί ένας δεσμευτικός μηχανισμός που θα προβλέπει (sic)την ετήσια υποβολή έκθεσης για την κατάσταση της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Αυτός ο μηχανισμός θα πρέπει, επίσης, να περιλαμβάνει αντικειμενικά σημεία αναφοράς και να καθορίζει μία σαφή, σταδιακή προσέγγιση για την αποκατάσταση των όποιων παραβάσεων.
*Κάθε χρόνο, η Επιτροπή μετά από γνωμοδότηση μίας αντιπροσωπευτικής ομάδας ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων θα προχωρά στην αξιολόγηση της κατάστασης της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων στα κράτη μέλη καθώς και στην εκπόνηση ειδικών ανά χώρα συστάσεων, βάσει ποσοτικής και ποιοτικής εξέτασης των διαθέσιμων δεδομένων και πληροφοριών για το διαχωρισμό των εξουσιών, την ελευθερία και την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη.
* Οι εκθέσεις, όταν και όποτε συντάσσονται, θα αποτελούν τη βάση για περαιτέρω δράση από την Επιτροπή και θα θέτουν μία σαφή προσέγγιση, που θα κυμαίνεται από την έναρξη διαλόγου με το κράτος μέλος μέσω της επίκλησης του άρθρου 7 (1) της Συνθήκης της ΕΕ για έγκαιρη προειδοποίηση πριν την πραγματοποίηση μιας σοβαρής παράβασης, έως το τελικό στάδιο της ενεργοποίησης του άρθρου 7 (1) της Συνθήκης της ΕΕ, σύμφωνα με το οποίο μπορεί να ανασταλεί το δικαίωμα ψήφου ενός κράτους μέλους στο Συμβούλιο.
Πολλά λόγια, μελλοντικές προσδοκίες άνευ ουσίας, την ώρα που σ’ όλη την Ευρώπη, τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα, έχουνε γίνει κουρελόχαρτο εξαιτίας των προγραμμάτων λιτότητας, της αυξανόμενης ανεργίας και της συνεχούς φτωχοποίησης ολοένα και περισσότερο κοινωνικών ομάδων.
Νίκος Ρούσσης- Στρασβούργο